تلاش‌های لطفی به بار نشست/او به شاگردانش درس زندگی می‌داد
مراسم نکوداشت هفتادمین زاد روز استاد محمدرضا لطفی نوازنده و آهنگساز فقید موسیقی ایرانی جمعه ۱۷ دی ماه در فرهنگسرای نیاوران تهران برگزار شد.
به گزارش ایلنا، آیین نکوداشت هفتادمین زادروز محمدرضا لطفی با عنوان «لطف ساز» به همت بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران و همکاری مکتب خانه میرزاعبدالله، شامگاه جمعه ١٧ دی ماه با حضور اهالی فرهنگ و هنر در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.
در ابتدای این مراسم که با حضور جمعی از اساتید موسیقی، شاگردان استاد لطفی و علاقمندان به این هنرمند فقید برگزار شد، نماهنگی پیرامون زندگی هنری این هنرمند پخش شد.
ما از او درس زندگی آموختیم
فرخ مظهری (مدیر مکتب خانه میرزا عبدالله) پس از پخش این کلیپ بیان کرد: باعث افتخار من است که در طول سال‌های طولانی و در فعالیت‌های متعدد هنری در کنار این هنرمند بزرگ حضور داشتم. به یاد می‌آورم که استاد لطفی در بستر بیماری به من گفتند «من در تمام عمر تلاش کردم که هنر و موسیقی این سرزمین را حفظ و بالنده کنم، امیدوارم که اینطور شده باشد» و امروز که عشق و شور نوازندگان و هنردوستان این سرزمین را شاهد هستم می‌توانم به او بگویم که آری، تلاشت به بار نشست.
مجید درخشانی (نوازنده و آهنگساز پیشکسوت موسیقی ایرانی) هم پیرامون فعالیت‌های مشترکی که با زنده‌یاد لطفی داشت، گفت: من سال‌های آخر عمر استاد را به دلیل سهل انگاری‌های خودم از دست دادم، ولی می‌توانم بگویم در دورانی که در خدمت ایشان بودم خیلی از او آموختم. از موسیقی هم که بگذریم باید بگویم از ایشان درس زندگی آموختم. اولین بار که استاد را دیدم و در حضور ایشان ساز زدم به من گفتند همه آنچه تا امروز آموختی را بریز دور و از اول شروع کن و من همین کار را کردم. شخصیت و آموزه‌های ایشان در زندگی من بسیار تاثیرگذار بود و خوشحالم که در محضر چنین مرد بزرگی حضور داشتم.
در ادامه این مراسم، فرزند محمدرضا لطفی طی سخنانی از حاضران و عوامل برگزاری این آیین قدردانی کرد.
شخصیت‌های مانند لطفی نیازی به بزرگداشت ندارند
سیدعباس سجادی (مدیرعامل بنیاد آفرینش‌های هنری نیاوران) با اشاره به برگزاری این برنامه توضیح داد: این آیین به پیشنهاد و با همکاری دوستان خوبم در مکتب خانه میرزا عبدالله برگزار می‌شود. البته در جلسه‌ای که جهت برنامه‌ریزی و مشورت پیرامون این برنامه داشتیم به حضور استاد سایه رسیدیم که من می‌خواهم برخی نکات مطرح شده در آن نشست را حضور شما اعلام کنم. آقای سایه ابتدا از نخستین ملاقات خودشان با استاد لطفی خاطراتی گفت و در ادامه وقتی ذکر خیر استاد لطفی و همین طور استاد شجریان شد دیدم که بغض کردند و به من گفت: «هر کاری که از دستتان ساخته است برای این اساتید و این بزرگان انجام بدهید. این‌ها آدم‌های کوچکی نیستند و شایسته است که در خصوص شخصیت این بزرگان چنین اقداماتی صورت گیرد.»
وی گفت: یادمان باشد که شخصیت‌هایی مثل لطفی بزرگ هستند و نیازی به بزرگداشت ندارند. این ما هستیم که به برگزاری چنین برنامه‌هایی نیاز داریم. باید در این روز فکر کنیم چرا یک نفر می‌شود لطفی و چطور به اینجایگاه می‌رسد؟ خود آقای لطفی نازنین می‌فرمود «وقتی به شخصیت‌های هنری و فرهنگی نزدیک می‌شوید می‌بینید که هنرشان نسبت به بزرگی خودشان و شخصیتشان کوچک است». در پایان از همه شما علاقمندان و دوستداران حوزه فرهنگ و هنر تشکر می‌کنم و می‌گویم، درود بر لطفی درود بر شما و درود بر کسانی که دل در گرو فرهنگ و هنر این کشور دارند.
بعد از صحبت‌های سجادی، محمد سلمانی شاعر و غزلسرا غزلی را به استاد لطفی تقدیم کرد که مورد استقبال حاضران قرار گرفت.
در حق لطفی جفا شد
علیرضا میرعلی‌نقی، محقق و پژوهشگر موسیقی آخرین سخنران این برنامه بود که درباره سابقه ارتباطش با لطفی گفت: من با وجود بیش از ۱۷ سال سابقه آشنایی اما موهبت شاگردی ایشان را نداشتم اما باید بگویم که استاد لطفی از همان ابتدای آشنایی تاثیر زیادی در تصحیح پژوهش‌ها و ذهنیت‌های ناقص بنده داشت به طوری که بسیاری از اندیشه‌های خودم را با استفاده از راهنمایی‌های ایشان اصلاح کردم.
وی گفت: من در تقسیم بندی تاریخی موسیقی ایران استاد لطفی را جزو ۵ موسیقیدان برجسته فرهنگی تاریخ کشور می‌دانم که شاید پرکار‌ترین و موثر‌ترین آن‌ها نیز بود. البته باید بگویم از جهت کاری آن طور که شایسته بود شناخته نشد و خصوصا در سال‌های آخر متاسفانه در حق ایشان بسیار جفا شد که بیشتر از خامی و نادانی بود اما استاد لطفی در مقابل این برخورد‌ها لطف و سعه صدر نشان می‌داد و باز هم تحمل می‌کرد. من بر این باورم استاد لطفی در طول زندگی جز موسیقی به هیچ چیزی دلبستگی نداشت. با همه احترامی که برای همه اساتید و بزرگان قائل هستیم باید بگویم لطفی همتایی نداشت و دیگر مانند او یافت نمی‌شود.
تکنوازی تار با هنرمندی حمید سکوتی و اجرای چند قطعه موسیقی توسط گروهی از شاگردان محمد رضا لطفی بخش دیگری از آیین نکوداشت هفتادمین سالگرد تولد این نوازنده و آهنگساز مطرح موسیقی ایرانی بود.