در تهران 6 مرکز هنرهای نمایشی داریم

به گزارش خبرنگار ایلنا، محمدحاتمی به همراه وحید لک با حضور در غرفه خبرگزاری ایلنا؛ با اشاره به نمایش "هیچ در هیچ" اظهار کرد:  نمایش هیچ در هیچ به کارگردانی سیاووش تهمورث و تهیه‌کنندگی وحید لک روی صحنه است. در این نمایش سیاووش تهمورث، اصغرهمت، عزت الله مهرآوران، شهره سلطانی، مینا عبدی و خودم در آن حضور داریم.

او با بیان اینکه این نمایش متن از پیش تعیین شده‌ای ندارد، افزود: این نمایش براساس یک ایده کلی شکل گرفته و هفت ایده منشعب از ایده اصلی است و متن مشخصی ندارد و براساس یک کانسپت پیش می‌رود و در حقیقت ما یک اجرا نداریم و هفت نمایش را روی صحنه می‌بریم.

بازیگر تئاتر شمس پرنده ادامه داد: این نمایش شاید سال‌ها پیش به صورت کارگاهی اجرا شده اما برای اولین بار است که در مقابل مخاطب روی صحنه می‌رود. کار در سالن قشقایی تئاتر شهر ساعت 20:30 و مدت زمان  یک ساعت است که به مدت هفت شب روی صحنه می‌رود.

حاتمی درباره تمدید اجرای این نمایش گفت: هنوز به جمع‌بندی مشخصی در این باره نرسیدیم اما حتی اگر سی شب اجرا داشته باشیم هر شب یک نمایش جدید را روی صحنه می‌بریم و کارگردان مفهوم را در قالب یک کلمه به ما می‌گوید. این کلمه یک واژه معمولی نیست بلکه کلمه‌ای است که بار حسی و اجتماعی فراوانی دارد. در حقیقت کارگردان کلمه و سوژه‌ای را به ما می‌گوید که همه ما یک نوع برداشت از آن را داریم. مرگ یا زندگی برای همه است و مربوط به قشر پایین دست و بالادست نیست.

این هنرمند ادامه داد: ما هیچ تمرینی قبل از نمایش نداریم و البته این مسئله کار را برای ما سخت نمی‌کند اما استرس کار بسیار بالاست و البته از جذابیت بالایی برخوردار است.

وحید لک درباره هماهنگی بین بازیگران توضیح داد: افردای در این گروه کار می‌کنند که هرکدام بیش از بیست سال است که تجربه روی صحنه را دارند و در موقعیت‌های مختلف با شرایط سیاسی و اجتماعی آثار متفاوتی را اجرا کردند و توانایی این را دارند که به صورت بداهه کار کنند و این موضوع برای این افراد چیز ناشناخته‌ای نیست چراکه علم و تجربه آن را دارند.

تهیه‌کننده نمایش هیچ در هیچ در پاسخ به این سوال که بازیگران این اثر چگونه می‌توانند آن را به نتیجه برسانند، گفت: این گروه قبل از این کار سالهاست که در کنار هم زندگی می‌کنند و با خلقیات و خصوصیات هم آشنا هستند و یک خانواده را تشکیل داده‌اند و خیلی از مسائل بین خودشان را حل کردند از همین رو وقتی عنوانی مطرح می‌شود به راحتی آن را درک می‌کنند و البته توان و قدرت این بازیگران و همچنین ارتباط با مخاطب یکی از مسائل مهم در این اجراهاست.

لک ادامه داد: کارگردان چارچوب و نوری را می‌دهد که بازیگران از آن فضا خارج نشوند اما خط و خطوط را مشخص نمی‌کند و در دیالوگ‌ها هیچ دخالتی نمی‌کند چراکه به توانمندی بازیگرانش اعتماد دارد.

حاتمی در بخش دیگری از صحبت‌هایش با اشاره به حضور آقای صالحی امیری در وزارت ارشاد گفت: ما اهالی هنر انسانهای امیدواری هستیم و همیشه گفتیم امیدواریم اوضاع بهتر شود. امروز نیز امیدوارم تا این امیدواری ما به همین شفافیت باقی بماند و تیره و تار نشود.

او با بیان اینکه مسئله مهم راضی کردن اهالی هنر در کوتاه مدت نیست، ادامه داد: مهمترین مسئله این است که ما بدانیم در درازمدت چه اتفاقی می‌افتد به طور مثال اتفاقی که در تالار وحدت روی داد ممکن است در کوتاه مدت مشکل مالی را حل کند اما باید بدانیم که این سالن چشم و چراغ هنرمندان است وقتی ما تنها در ایران یک سالن به نام تالار وحدت داریم نباید ریسک کنیم برعکس باید برنامه‌ریزی دقیقی درباره آن داشته باشیم. باید در این تالار اجرایی برگزار شود که باعث فراری دادن مخاطب نشود درباره کل جامعه هنری نیز به همین صورت است.

لک نیز در ادامه گفت: بحث این است که مدیرانی که در موقعیت‌های حساس قرار می‌گیرند باید نسبت به مسئولیتشان شناخت و اشراف داشته باشند تا آسیبی به بدنه فضای فرهنگ و هنر وارد نکنند و در ادامه نیز ما با واکنش‌های هنرمندان روبرو نباشیم چراکه هنرمند نسبت حیطه خود آشناست و خانه خود را می‌شناسد و می‌داند چگونه باید از آن محافظت کند و طبیعی است که نسبت به هر موضوعی که در این عرصه اتفاق می‌افتد واکنش نشان داده و حساس باشد و اگر مدیران با حساسیت بیشتر و برنامه‌ریزی بهتر در حوزه فرهنگ اقدام کنند قطعا مشکلات و چالش‌ها برطرف می‌شود.

تهیه‌کننده نمایش هیچ در هیچ ادامه داد: هنرمند براساس یک چارچوب و مقررات کار خود را پیش می‌برد و براساس این دستورالعمل‌ها اثر خود را روی صحنه می‌برد اما متاسفانه فاصله‌ها در مدیریت فرهنگی ما بسیار زیاد است.

او با اشاره به اینکه در تهران 6 مرکز هنرهای نمایشی داریم؛ خاطرنشان کرد: متاسفانه در تاریخ تئاتر کشور نمی‌توانیم یک روز را بیابیم که مدیران این 6 مرکز در کنار هم و در حوزه تخصصی تئاتر باهم گفتگو داشته باشند. متاسفانه این ارتباط با بخش‌های دیگر جامعه نیز قطع است بنابراین وقتی گروهی برای اجرا از تهران خارج می‌شود وارد فضایی می‌شود که دیدگاه‌ها و افکار متفاوتی دارد و در حقیقت استانها مانند یک کشور مستقل عمل می‌کنند و اگر این فاصله‌ها کمتر نشود آسیب‌های جدی به بدنه فرهنگی و اجتماعی کشور وارد می‌شود.