چالش وزیر جدید ارشاد در سینما؛ تکلیف فیلم‌های توقیفی چیست!
توقعاتی که ما از وزیر ارشاد داریم کاملا منطبق با وعده‌هایی‌ست که رئیس‌جمهور ارایه داده. نمی‌شود رییس‌جمهور مثلا در مراسم افتتاح نمایشگاه مطبوعات سخنان روشنفکرانه و آزادی‌خواهانه بزند اما وزیر او در عمل از ایشان عقب بماند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، سرانجام پس از کش و قوس‌های فراوان علی جنتی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رفت و رضا صالحی‌امیری به‌جای وی مدیریت این وزارتخانه را برعهده گرفت. شاید بخشی از بدنه سینما از این جابجایی چندان هم ناراضی نبود و این امر احتمالا ناشی از توقیف و عدم نمایش برخی از فیلم‌های سینمایی‌ست.
نمایش داده نشدن فیلم‌هایی همچون عصبانی نیستم ساخته رضا درمیشیان، خانه دختر ساخته شهرام شاه‌حسینی، رستاخیز ساخته احمدرضا درویش، ارادتمند نازنین - تینا - بهاره ساخته عبدالرضا کاهانی، آشغال‌های دوست داشتنی ساخته محسن امیریوسفی و مادر قلب اتمی ساخته علی احمدزاده باعث شد سازندگان این فیلم‌ها از طریق رسانه‌های رسمی و غیررسمی ساز مخالفت با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کوک کنند. سازندگان این فیلم‌ها که آثار خود را با مجوز ارشاد و دریافت پروانه ساخت در جریان تولید انداخته بودند؛ تصور می‌کردند در نهایت با انجام اصلاحاتی می‌توانند آثار خود را نمایش دهند اما زمانی که این خواسته آنها محقق نشد؛ نارضایتی از تصمیم‌گیری وزارت ارشاد افزایش یافت. حال آنکه جنتی و مدیران سینمایی او پاسخ قابل اعتنایی برای دلایل این ممنوعیت ارایه نکردند. اکنون با آمدن سیدرضا صالحی‌امیری سینماگران می‌پرسند آیا وزیر جدید توانایی رفع توقیف این فیلم‌ها و اکران آنها دارد؟ آیا می‌توان امیدوار بود اتفاقی که برای این فیلم‌ها رخ داده برای سایر فیلم‌ها رخ ندهد؟ آیا وزیر جدید اصولا توان تصمیم‌گیری در این زمینه را دارد؟...
مجتبی راعی (کارگردان سینما) در گفتگو با خبرنگار ایلنا؛ با اشاره به اینکه مشکلات فرهنگ در کشور بسیار فراتر از رفع توقیف چند فیلم است؛ گغت: متاسفانه فرهنگ در کشور همچنان یک مسئله درجه دوم و سوم است و تصور نمی‌کنم با رفتن و آمدن یک مدیر؛ اتفاقات مهمی و بزرگی برای فرهنگ کشور بیفتد.
وی ادامه داد: تا زمانی که نگاه درجه دو به فرهنگ وجود دارد؛ مشکلات هم بر جای خود باقی‌ست و حتی برخی از مشکلات به صورت مقطعی حل شود و برخی فیلم‌ها به نمایش درآید؛ نمی‌توان آن را تعیین‌کننده و نشانه‌ای برای بهبود اوضاع فرهنگ دانست.
کارگردان فیلم عصر روز دهم ادامه داد: امروز کشور دارای ساختاری است که بعید می‌دانم فرهنگ به مسئله مهمی در کشور تبدیل شود. امروز از فرهنگ و مسائل فرهنگی به عنوان یک حربه استفاده می‌شود آنهم حربه سیاسی. در قاموس اهالی سیاست؛ فرهنگ به این درد می‌خورد که در جایی اشتباهی صورت بگیرد و از آن استفاده سیاسی شود. به همین دلیل کسانی که برای اشتباهات فرهنگی بسیار قوی به صحنه می‌آیند را دلسوز فرهنگ نمی‌دانم. زیرا گاه پیش می‌آید که اگر فرهنگ کشور درست شود امکان دارد همان فردی که برای اصلاح این فرهنگ خیلی شلوغ کرده، حذف شود.
مهرداد فرید (دبیر شورایعالی تهیه‌کنندگان سینما) نیز با اشاره به اینکه اینگونه رفتارها با وزرای ارشاد دولت‌های معتدل و اصلاح‌طلب تازگی ندارد، گفت: همیشه در دولت‌ها اگر وزرای فرهنگ و ارشاد اسلامی نگاهشان انبساطی باشد و معتقد به این باشند که باید آزادی‌هایی در عرصه فرهنگ اعمال شود، مورد انتقاد شدید گروهای فشار قرار می‌گیرند لذا معمولا دوره مدیریتی آنها به میزان مقاومتشان در برابر این انتقادها بستگی دارد. آنها هرقدر سمج‌تر باشند بیشتر می‌توانند در سمت خود باقی بمانند.
وی که اینک تهیه فیلم سینمایی دعوتنامه را در دست دارد، ادامه داد: علی جنتی سه سال در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ماند و این امر نشان می‌دهد توان ایشان سه سال بیشتر نبود و باید در این مقطع کنار می‌رفت حالا باید یک نفر جدید و تازه‌نفس بیاید تا بتواند مقاومت کند. اینکه صالحی امیری می‌تواند فیلم‌های عمدتا قانونی اما توقیف شده را اکران کند یا خیر، یک آزمون بزرگ برای ایشان است و نمی‌توان نتیجه آن را پیش‌بینی کرد. توقعاتی که ما از وزیر ارشاد داریم کاملا منطبق با حرف‌ها و وعده‌هایی‌ست که رئیس جمهور ارایه داده. نمی‌شود رییس جمهور مثلا در مراسم افتتاح نمایشگاه مطبوعات سخنان روشنفکرانه و آزادی‌خواهانه بزند اما وزیر او در عمل از ایشان عقب بماند.
تهیه‌کننده و کارگردان دعوتنامه ادامه داد: البته مشکلات فرهنگی فقط در وزارت ارشاد خلاصه نمی‌شود. درحالیکه افکار عمومی مسئولیت فرهنگ کشور را بر دوش این وزارتخانه می‌داند و این وزارتخانه مورد پرسشگری قرار می‌گیرد اما در عمل بخش بسیار کمی از بودجه فرهنگی در اختیار این وزارتخانه است و اکثر بودجه در دست بنگاه‌هایی‌ست که هیچ گزارشی از خود ارائه نمی‌دهند و مروم نمی‌دانند بودجه‌ها چطور هزینه می‌شود! به همین دلیل قدرت تصمیم‌گیری و اجرایی این وزارتخانه بسیار ضعیف است و بخش زیادی از بودجه فرهنگی در اختیار نهادهایی قرار می گیرد که اصلا پاسخگو نیستند و هرگز تحت فشار افکار عمومی قرار نمی‌گیرند.