آرین‌خانی مرزهای تصویرسازی نوین نامشخص است

به گزارش ایلنا، آرین خانی پس از شرح پاره ای از تجربیات و افتخارات میهمانان ویژه در توضیح عبارت جهان افسون گفت: جهان افسون در حقیقت نامی ست که برای مجموعه‌ای از جهان‌های تصویری جدید و امکان‌های جدیدی که ابزارهای دیجیتال فراهم آورده‌اند، انتخاب شده است. دنیای فانتزی، ادبیات جادویی ، تصویرسازی کانسپت و تصویرسازی برای بازی‌های رایانه‌ای در فاصله‌ی نامعینی از تصویرسازی و نقاشی که با وجود ابزارهای دیجیتال طراحی دستی را مشابه‌سازی می‌کنند.

در ادامه با اشاره به نامشخص بودن مرزهای موجود در این نوع تصویرگری، علت افزوده شدن سه بخش "جهان افسون"، "جهان دیزاین" و "جهان کمیک" به برنامه‌های هفته‌ی تصویرگری امسال را ضرورت پرداختن به تصویرگری‌های جدا از حوزه‌ی کودک بیان کرد.

کیانی‌امین در این نشست گفت: دید عمومی نسبت به تصویرگری اشتباها در انحصار ادبیات کودک است و این یک معضل جهانی ست.

او با اشاره به اهمیت تعیین حدود در این حوزه گفت: به نظر من حدود این حوزه را روایت و متن مشخص می‌کند. هر جا که داستان وجود داشته باشد و عناصری که استفاده می‌کنید دلالت بر مفهومی، سمبلی یا گزاره‌ای داشته باشند، تصویرسازی اتفاق می‌افتد. به طبع بسیاری از آثار بزرگ نقاشی که آن‌ها را می‌شناسیم تصویرسازی هستند. بسیاری از آثار رامبراند، داوینچی و روکو تصویرسازی هستند.

کشمیری میهمان دوم برنامه، ضمن تایید اظهارات کیانی‌امین توجه به نقش ادبیات در نگارگری و نقاشی قدیم ایرانی را مهم دانست. او درباره هنرهای دیجیتالی نیز اشاره کرد : در زمینه‌ی ارزش‌گذاری آثار هنرمندان مختلف بحثی ست که هنوز به سرانجام به خصوصی نرسیده است. اینکه آیا باید هنر دیجیتال را  به عنوان یک هنر مجزا در نظر بگیریم یا اینکه مثل هنرهای دستی و سنتی با آن برخورد کنیم. من تفاوت‌هایی برای این دو حوزه قائل هستم، هرچند معتقدم اتفاقی که در هنرهای دیجیتال می‌افتد براساس همان معیارها و تکنیک‌هایی ست که در ویژوآل آرت داریم. او به تفکیک فاکتورهایی درباره‌ی تفاوت هنرهای دستی و دیجیتالی را بیان کرد و از چراییِ علاقه‌اش به شیوه‌های سنتی تصویرگری و نقاشی سخن گفت.

سینا پاکزاد نیز تفاوت میان نقاشی و تصویرگری را علاوه بر نکات ذکر شده توسط سایر میهمانان، وابسته به عوامل مهمی نظیر سفارش دهنده و قشر مخاطبین دانست. همچنین در زمینه‌ی هنرهای دیجیتال و دستی اظهار کرد: هنر دیجیتال را می‌توان از دو منظر مورد بررسی قرار داد. اول هنر دیجیتال به عنوان ابزاری که هنر دستی را بازتولید می‌کند. و سپس هنری که صرفا دیجیتال است و نمی‌تواند به صورت دستی تولید شود.

وی با ارائه مثالی توضیح داد: موزه‌ی هنرهای دیجیتال آستین، هنرهای دیجیتال را مجموعه آثاری می‌داند که در روند موضوع ، محصول و یا فرایند تولید آنها از ابزار دیجیتال استفاده شده باشد. و در پایان بر سلیقه‌ای بودن اینگونه دسته‌بندی‌ها تاکید کرد.

سپس آرین خانی سوال دوم خود را درباره تاثیر هنرهای دیجیتال بر هنرهای دستی مطرح کرد. کیانی امین پیش از پاسخگویی به سوال  او چنین گفت: واژه نقاشی دستی به نظرم عبارت درستی نیست. ما در هنرهای دیجیتال هم، هنگام استفاده از قلم نوری از دستمان استفاده می‌کنیم. پس بهتر است بگوییم نقاشی آنالوگ. پس از آن تفاوت اصلی میان این دو را تفاوت اندیشه‌ای دانست و تفکیک آنها را به صرف ابزار تولیدشان، از اساس صحیح ندانست.

 او گفت : من دلبستگی نقاشان به نقاشی آنالوگ را درک می‌کنم اما برای شخص من جذابیتش در حد یک خاطره است. او مختصات جهان کنونی و رو به پیشرفت بودن جهان را علت تمایلش به هنرهای دیجیتال برشمرد.

مسعود کشمیری برخلاف سخنان او هنر نقاشی را، هنری کاملا زنده در جهان امروز تلقی کرد. و خاطرنشان کرد: با ظهور هنرهای دیجیتال ارزش هنرهای سنتی اتفاقا بیشترهم شده است. از همین موضع سینا پاکزاد نیز زنده بودن نقاشی را چنین بیان کرد: من احساس می‌کنم، مادام اینکه مخاطب یک قضیه‌ای وجود داشته باشد، آن قضیه زنده است. البته منظور من هر جنس مخاطبی نیست. مخاطبی‌ست که دید حرفه‌ای و سلیقه‌ی نسبتا خوبی داشته باشد.

پرسش سوم درباره تاثیر هنر دیجیتالی بر صنعت سینما، ویدئوگیم و انیمشن از سوی گرداننده جلسه مطرح شد که در پاسخ به آن پاکزاد گفت: با اوج گیری اینترتیمنت آرت (هنرهای سرگرمی سازی) که شامل صنعت سینما، انیمیشن و ویدئو گیم است تقاضا برای هنر دیجیتال زیاد شد. هر وقت که تقاضا در حوزه‌ای زیاد می‌شود فعالان آن مجبور می‌شوند تکانی به خود بدهند و آرتیست‌های بیشتری جذب آن حوزه می‌شوند. کسانی که مثلا برای فیلم جنگ ستارگان دستی کار می‌کردند ناچار شدند برای رساندن منظور خود و ارائه اثر خود به کار دیجیتال روی بیاورند.

سپس هر سه هنرمند از بی‌توجهی اسپانسرها به تصویرگری کتابهای بزرگسال و ادبی ایرانی گلایه کرده و به پتانسیل‌های بسیار آثاری نظیر اشعار عطار و مولوی و فردوسی اشاره کردند.

در بخش‌های پایانی نمونه‌هایی از آثار دیجیتال میهمانان برنامه به نمایش درآمد و حاضرین توضیحات و تحلیل‌های مربوط به آثار را از زبان خالقان آنها شنیدند.

در آخر جلسه پرسش و پاسخ کوتاهی میان میهمانان و علاقمندان حاضر در جمع برگزار شد.