نمایش‌نامه‌نویس عروسکیِ حرفه‌ای نداریم
فراموش نکنیم که اگر متن‌های ما در هر فضا محدود به چارچوب و فضای بسته شوند نمی‌توان منتظر اتفاقات خوب بود.
به گزارش ایلنا، عباس جهانگیریان خواستار توجه بیشتر مدیران به فعالیت‌های تئاتر و نمایش کانون شد.
این نویسنده و نمایش‌نامه‌نویس با ابراز خرسندی از برگزاری هفدهمین جشنواره نمایش عروسکی کانون گفت: واقعیت این است که من خیلی سال پیش در این جشنواره حضور داشتم با این حال در جریان فعالیت‌های مراکز کانون و همراهی مربیان با اعضا در تولید این آثار هنری هستم. تصور من این است که زمانی می‌توان این فعالیت‌ها را به قضاوت گذاشت و تاثیرهای آن را سنجید که دامنه‌ی این فعالیت‌ها گسترده‌تر شود.
این پژوهش‌گر ادامه داد: تئاتر دانش‌آموزی باید به مدارس راه پیدا کند و مدارس نیز باید در جشنواره‌ها شرکت داشته باشند. کانون بخشی از آموزش و پرورش است با این حال از ظرفیت بالای آن در تغذیه فرهنگی و هنری کودکان و نوجوانان استفاده نمی‌شود.
او ادامه داد: «خیلی سال قبل در کانون جشنواره تئاتر کودک برگزار می‌شد. هم‌اینک هم این ظرفیت‌ها وجود دارد که ما تئاتر کانونی داشته باشیم که در خارج از این فضا دیده می‌شود. شاید گفته شود که نمایش‌ها کتابخانه‌ای هستند اما کتاب‌ها و فیلم‌های کانون نیز در چارچوب و با سیاست‌های خاصی تولید می‌شوند اما آن‌ها به جشنواره‌ها می‌روند یا به سینمای حرفه‌ای راه پیدا می‌کنند. این نکته در مورد نمایش و تئاتر دیده نمی‌شود. پیشنهاد من آن است که مدیران کانون تعاملاتی با مدیران ارشاد و سایر نهادهای مرتبط داشته باشند. از طرفی وزارت آموزش و پرورش باید راه را برای استفاده از ظرفیت‌های کانون باز کند.
جهانگیریان همچون دیگر فعالان عرصه‌ی تئاتر مشکل اصلی این حوزه را نمایش‌نامه دانست. او عنوان کرد: اساسی‌ترین مشکل پیش رو متن است. ما نمایش‌نامه نویسان عروسکی حرفه‌ای نداریم. حرفه‌ای به چه معناست؟ بدین معنا که شخصی تمام زمان خود را به خلق این آثار اختصاص دهد و نوشتن در دیگر فضاها را در برنامه‌های خود نگنجاند. چنین کسی از این شغل زندگی می‌کند و دانش خود را در این زمینه گسترش می‌دهد. اگر مساله‌ی متن حل شود می‌توان به مشکلات گروه‌های نمایشی و سالن‌ها اشاره داشت. چند سال قبل کانون قدم خوبی در این را برداشت و پروژه‌ی نمایش‌نامه نوجوان امروز را راه‌اندازی کرد.
او ادامه داد: باز اشاره می‌کنم که کانون باید مرزها را در این زمینه بشکند. اگر جشنواره‌ای برگزار شود و سراسری باشد و بتوان از ظرفیت بیرونی هم استفاده کرد قطعا می‌توان ۵۰ اثر خوب را استخراج کرد. و این گام اولین حرکت برای بهبود اوضاع نمایش یا نمایش عروسکی است. قطعا این نمایش‌نامه‌ها به دست اعضای کانون و دانش‌آموزان خواهد رسید و گام‌های موثری برداشته خواهد شد.
این نویسنده با اشاره به راه‌اندازی آرشیو «بنیاد تئاتر کودک» گفت: کارگردانان زیادی به دنبال نمایش‌نامه‌های خوب می‌گردند لذا تصمیم بر آن شد تا آرشیوی تهیه شود تا رابطی باشیم میان کارگردان‌ها و نویسنده‌ها. به وفور دیده‌ام که در شهرهای دور با کمبود منبع و متن روبرو هستند و یکی از متولیان حل این مساله می‌تواند کانون باشد.
او با اشاره به محدود شدن نمایش عروسکی در کتاب‌خانه‌ها و اقتباس از کتاب‌های کانونی این فضا را زمانی مناسب دانست که جهت آموزش این منابع در اختیار اعضا قرار بگیرد و نمایش‌نامه‌نویسی جزوی از آموزش‌های اصلی اعضای کودک یا نوجوان باشد. او آثار ادبی کانون را فاخر خواند و نمونه‌های درستی برای نوشتن نمایش‌نامه‌های اقتباسی دانست. با این حال گفت: فراموش نکنیم که اگر متن‌های ما در هر فضا محدود به چارچوب و فضای بسته شوند نمی‌توان منتظر اتفاقات خوب بود.
او با گله از برخی از مدیران استانی کانون عنوان کرد: ما نویسندگان و نمایش‌نامه‌نویسانی در سایر شهرها داریم که متخصص در رشته‌ی خود هستند. عجیب است که مدیران از این افراد در برگزاری کارگاه‌ها و آموزش به مربیان استفاده نمی‌کنند. بگذارید راحت‌تر بگویم. مربیان کانون مربی تخصصی نمایش نیستند اما می‌توان در قالب کارگاه‌هایی چند روزه به آن‌ها آموزش داد. حتی این آموزش می‌تواند در فضای کتابخانه‌ای هم صورت بگیرد. فارغ‌التحصیلان رشته تئاتر می‌توانند به یک جریان سامان بدهند، کلید تولید یک اثر نمایشی را بزنند و از دور ناظر انجام کار باشند. در این فرآیند هم مربیان از سوی متخصصان آموزش می‌بینند هم نمایش‌ها گام‌های موثرتری برمی‌دارند.
جهانگیریان در پایان از مدیران کانون خواست تا فعالیت‌های تئاتری را در دیگر استان‌ها جدی بگیرند و جزو وظایف و گزارش‌های هر استان بدانند.
هفدهمین جشنواره نمایش عروسکی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان 6 تا 8 مهر در ساری برگزار می‌شود.