بازتاب سکوت، کمدی، عشق، منفی بودن و آنارشیسم در هویت زنان
کتاب «نوشتار زنانه؛ بداههگویی در مه» با استفاده از آثاری غریب و نامتجانس از ژرژ باتای، جیمز جویس، صادق هدایت، ویلیام شکسپیر، ژان آنوی، سوفوکل، خاقانی، هسیود و... تعریفی دگرسان و متفاوت از نوشتار زنانه پیش کشیده شده است.
کامران برادران (نویسنده و مترجم) با اشاره به تازهترین آثار خود به خبرنگار ایلنا گفت: کتاب «نوشتار زنانه؛ بداههگویی در مه» و نمایشنامهی «قواعد بازی» ازجمله تازهترین آثار من هستند که به زودی توسط نشر روزنه و نشر چترنگ منتشر میشوند.
او در رابطه با کتاب «نوشتار زنانه؛ بداههگویی در مه» بیان کرد: این کتاب یک اثر هفت پاره است از هفت تصویر متفاوت؛ تلی از تصاویر شکسته که از نوشتار زنانه و ارتباطش با سیاست و فرهنگ میگوید. پارههای هفتگانهی این کتاب تلاشی است برای درک و تبیین مفهومِ «نوشتار زنانه» که بسیاری از متفکران ازجمله ژولیا کریستوا و الن سیکسو پیشتر بدان پرداخته بودند.
این نویسنده اضافه کرد: در این کتاب از نو این ایده را مورد بررسی قرار دادهام و با استفاده از آثاری غریب و نامتجانس از ژرژ باتای، جیمز جویس، صادق هدایت، ویلیام شکسپیر، ژان آنوی، سوفوکل، خاقانی، هسیود و... تعریفی دگرسان و متفاوت از آن پیش کشیده شده است.
برادران ادامه داد: این کتاب به ارتباط چندگانهی «نوشتار زنانه» با سکوت، کمدی، عشق و منفیت میپردازد. نویسندهی این کتاب از این رهگذر مفاهیمی چون آنارشیسم و هویت زنانه را بررسی و نقد کرده است. یکی از بنیادیترین ایدههای این کتاب این است که زبانِ نوشتار زنانه زبانی است دِفُرمه، متکثر و منتشر از نگاه منطق خطی، بیمعنی و متناقض. این کتاب را قرار است نشر روزنه در مجموعهی نقدِ رادیکال، به دبیری فرید قدمی، به زودی منتشر کند.
این مترجم همچنین با اشاره به نمایشنامهی «قواعد بازی» اظهار کرد: «قواعد بازی» نمایشنامهای است که میتوان آن را پیشدرآمدی بر شاهکارِ پیراندللو یعنی «شش شخصیت در جستجوی نویسنده» دانست. قواعد بازی داستانِ مردمانی است که در پیِ امیالِ خود میدوند و دستِ آخر تجسدِ خشونتبارِ این امیال از پای درشان میآورد.
او دربارهی نویسندهی این اثر بیان کرد: لوئیجی پیراندللو، نویسندهی پرآوازهی ایتالیایی، در ایران نامی است شناخته شده و بسیاری از آثار او به فارسی ترجمه شده است، با این حال برخی آثار رادیکال او هنوز مغفول مانده و ترجمه نشده است.
مترجم «روحِ تروریسم» با اشاره به اینکه پیراندللو این اثر را در سال 1918، یعنی دو سال پیش از آنکه ویلیام باتلر ییتس نمایشنامه بینظیرِ جُلجُتا را خلق کند، نوش؛ گفت: خشونتی که در این اثر خود را نشان میدهد عنصری نیست که فرد را به سوژهای منضبط و مطیع بدل کند، بلکه قدرتی است که استمرارش را در حفظ و بسطِ حیاتِ سوژه مییابد؛ قدرتی که هدفش اداره و کنترلِ دقیقِ حیات است و تنها از این طریق موجودیت مییابد.
برادران در پایان سخنان خود اظهار کرد: نمایشنامه پیراندلو دوزخیست از خشونتی ناب، خشونتی که خود را به صورتِ خواننده میکوبد و مدهوشش میکند. ایده نمایشنامه قواعدِ بازی نمایاندنِ زبالههای فرهنگی است. در این نمایشنامه عینیت، معنایی را که فرهنگ زمانی به فیگورهای جامعه نمایش داده بود به گند میکشد. این نمایشنامه توسط انتشارات چترنگ بهزودی منتشر میشود.
از کامران برادران پیش از این آثاری چون «خواست ناممکنِ» اسلاوی ژیژک و «روحِ تروریسمِ» ژان بودریار و... منتشر شده است.