واکنش انجمن هنرمندان نقاش به هجمه‌های اخیر نسبت به هنرهای تجسمی
هیات مدیره انجمن هنرمندان نقاش ایران نسبت به وقایع و رخدادهای هنرهای تجسمی کشور در چهارماه اخیر واکنش نشان داد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، باتوجه به وقایع ماه‌های اخیر و هجمه‌های بی‌سابقه نسبت به هنرمندان و هنرهای تجسمی انجمن هنرمندان نقاش واکنش نشان داده و با ارسال بیانیه‌ای و خواستار رسیدگی سریع مسولان وزارت فرهنگ و ارشاد نسبت به این وقایع شدند.
در متن این بیانیه آمده است؛
در فضای هنرهای تجسمی کشور وقایع التهاب آوری در حال رخ دادن است که حمایت، واکنش یا موضعگیری همه‌جانبه مسئولین را می‌طلبد. سکوت ادامه‌دار و سئوال برانگیز وزارت ارشاد در قبال این وقایع انجمن هنرمندان نقاش ایران را بر آن داشته تا در این بیانیه نگرانی‌ها را در قالب سه محور اصلی مطرح کند و خواستار پاسخ صریح مسئولین وزارت ارشاد و در راس آن آقای وزیر باشد.
۱- هجمه بی‌سابقه به ساحت هنرهای تجسمی و وظایف وزارت ارشاد در قبال هنرمندان:
در چهارماه اخیر هجمه‌ای غیرمنطقی، غیرکارشناسانه و توهین‌آمیز از سوی برخی سایت‌های سیاسی نسبت به نمایش آثار در گالری‌ها صورت گرفته که حتی منجر به دخالت پلیس و دستگیری هنرمند و گالری‌دار شده است. سئوال ما این است که احراز مجرمانه بودن اثر هنری برعهده کدام نهاد است؟ این هجمه‌ی ناگهانی به دلیل عدم حمایت وزارت ارشاد از هنرمند و گالری‌دار همچنان ادامه دارد و این سئوال را برمی‌انگیزد که چرا وزارت ارشاد و معاونت هنری آن درباره اتفاقات پیش‌‌آمده در حوزه تجسمی و پیشامدهای آن سکوت می‌کنند.
۲- چیستی نقش موزه هنرهای معاصر تهران:
مورد مهم بعدی اتفاقات عجیبی است که در موزه هنرهای معاصر تهران برنامه‌ریزی و اجرا می‌شود مثل برگزاری نکوداشتی که به راحتی می‌توانست در یک فرهنگسرا یا گالری اجرا شود، یا برپایی نمایشگاه انفرادی عکس که سوال‌های بسیاری را برای اهالی تجسمی به وجود آورده است. چرا موزه با برپایی نمایشگاه‌های انفرادی از هنرمندانی تجلیل می‌کند که در تاریخ هنر ایران از جایگاه مهمی برخوردار نیستند؟ آیا موزه قرار است استعدادیابی کند؟ آیا جامعه هنری و مردم نباید بدانند که سیاستهای موزه در باره نمایش آثار در مکانی که متعلق به آنهاست چیست؟ "موزه" تعریف مشخصی دارد؛ جای کلانی است و برای ایفای نقشش محتاج به سیاستگذاری‌های کلان است. ما واقعا و صمیمانه مایلیم بدانیم که سیاستهای موزه در این باره چیست؟ دلائل تحلیلی و کارشناسی-شده برای اخذ این سیاستها کدامند؟ مشاوران موزه در این زمینه چه کسانی هستند؟ و اگر اصولا نظرات تخصصی دیگران برای مدیر موزه اهمیت دارد، چگونه می‌خواهد از نظرات مشورتی دایره بزرگتری از صاحب نظران استفاده کند؟
۳- ارسال آثار موزه هنرهای معاصر تهران به خارج از کشور:
در ادامه معمای فهرست اموال گنجینه که هنوز از طرف مدیریت موزه حل نشده باقی مانده است، ماجرای ارسال آثار موزه به خارج از کشور نگرانی های مضاعف و جدی‌ای را برای اهالی تجسمی کشور فراهم آورده است و متاسفانه همه اینها ریشه در عدم شفاف‌سازی مدیریت موزه دارد. معلوم نیست این پنهان‌کاری‌ها تا کی قرار است ادامه یابد. چرا فهرست این آثار اعلام نمی‌شود و مسئله ارسال آنها در جلسه مشترکی میان هنرمندان مهم و مطرح و اعضای انجمن‌های فرهنگی و هنری کشور طرح نمی‌شود و تنها به انتشار اخبار آن از طریق خبرگزاری‌ها بسنده می‌شود؟ چه تضمینی وجود دارد که این آثار اصلا سالم به کشور بازگردند؟ چه تضمینی وجود دارد که این آثار کلا با رای یک دادگاه خارجی به نفع کشورهای دیگر مصادره نشوند؟ مگر این بلا بارها و بارها بر سر اموال ایران در خارج از کشور نیامده است؟ پس چرا مدیریت موزه در شرایط و روابط کنونی منطقه‌ای و بین‌المللی دارد دست به چنین قمار بزرگی می‌زند؟ و در این قمار بزرگ قرار است چه چیزی عاید چه کسی بشود؟ با وجود این همه ابهامات در این مسئله آیا سئوالات و نگرانی‌های جامعه هنری درباره ارسال آثار موزه به خارج از کشور غیرمنطقی هستند؟ ما اینطور فکر نمی‌کنیم.
هیات مدیره انجمن هنرمندان نقاش ایران انتظار دارد برخلاف بیانیه های قبل که بی جواب مانده اند، این بار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سئوال های هنرمندان هنرهای تجسمی کشور را پاسخ داده و نسبت به فضای هنرهای تجسمی احساس مسئولیت نماید.