زنان در قوطی کبریت چه می‌کنند؟/ تفکرات پوسیده سراغ زنان می‌آید
زنان در جامعه پست مدرن امروز به واسطه مفهوم پیچیده، متکثر، تجربه‌پذیر و عصیانگر خود جای مردان را می‌گیرند و درحالی که ظواهر تغییر کرده است اما گاهی اوقات همچنان تفکرات پوسیده و کهنه و اجحاف در حق زنان در جامعه دیده می‌شود.
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ در دنیای امروز زنان با گذر از سنت‌ها، ماهیت جدیدی را در جامعه می‌پذیرند و زنانگی به واسطه‌ی مفهوم پیچیده، متکثر، تجربه‌پذیر و عصیانگر خود، جای مردانگی و امر مردانه را در دنیای پست‌مدرن می‌گیرد. نمایشگاه «هرگز زنی را به این نام نمی‌شناختم» در گالری دنا به موضوع زن می‌پردازد و نگاه جدیدی از زن را به نمایش می‌گذارد.
شاهین محمدی، کیوریتور نمایشگاه «هرگز زنی را به این نام نمی‌شناختم» درباره این چیدمان گفت: موضوع زن از نظر فردی و اجتماعی یکی از مهمترین موضوعات هر جامعه‌ای است و به دلیل اینکه کمتر به موضوعاتی مانند زن در این سال‌ها در گالری‌ها پرداخته شده به همین دلیل تصمیم گرفتم نمایشگاهی با این موضوع برپا کنم.
او با بیان اینکه قصد داشته با انتخاب این موضوع نگاه زن در جامعه را نقد کند، اظهار کرد: برای اینکه بتوانم دیدگاه‌های مختلف را به نمایش بگذارم؛ تصمیم گرفتم در میان هنرمندان؛ هم مردان و هم زنان درباره این موضوع اثر ارائه دهند. همچنین از آنجا که نگاه مردان کلی‌تر به موضوع زن و زنان است؛ به جزئیات بیشتر می‌پردازند. من نیز سعی کردم از هنرمندان زن و مرد برای نشان دادن این تفاوت استفاده کنم.
این کیوریتور با اشاره به اینکه یکی از المان‌های هنر پست‌مدرن تکثر است، ادامه داد: سعی کردم با استفاده از سبک‌های مختلف تکثر را در چیدمان این نمایشگاه نشان دهم تا مخاطب با تجربه فضاها و مدیاهای مختلف در یک نمایشگاه با فضای متفاوتی آشنا شود.
محمدی ادامه داد: از آنجا که در ایران نگاه فمینستی، نگاه مبتذلی است سعی کردم فقط به موضوع جنسیت زن بپردازم و نمی‌خواستم شعار فمنیستی بدهم و نشان دادن مشکلات زنان اهمیت بیشتری در این نمایشگاه دارد.
احسان برآبادی یکی از هنرمندان این نمایشگاه درباره نمایش چیدمان آثارش اظهار کرد: موضوع واحد این مجموعه زن است که در بعضی از کارها نگاه انتقادی بوده و در برخی دیگر از آثار موضعم لطیف‌تر است و به موضوع مادر بودن پرداخته‌ام.
او با بیان که تمایلی ندارد که دلایل کار برای مخاطب مشخص شود و مایل است مخاطب برداشت آزاد داشته باشد، ادامه داد: یکی از پرسوناژهایی که انتخاب کردم موضوع مادر بود یعنی تمام زنان در آن مجموعه مادر بودند، یکی دیگر از کارها درباره مدرسه شین‌آباد و یادبودی از آن کودکان بود و البته نگاه انتقادی داشتم به نحوه سیستم آموزشی و این موضوع که دانش‌آموزان باید یک دست و یک مدل باشند.
این هنرمند افزود: این مجموعه تحت‌تاثیر تجربه‌ای بود که سال‌ها پیش در زمان تحصیل داشتم ولی مخاطب آن را به دانش‌آموزان شین‌آباد ارتباط می‌داد.
برآبادی با بیان اینکه نگاهش به موضوع زنان نگاه مردانه است، گفت: موضوعات اجتماعی بهانه‌ای هستند برای بیان دل‌مشغولی‌هایم و به موضوع زنان با نگاهی مردانه می‌پردازم. گاهی اوقات این نگاه انتقادی است مانند کار «دخیل» و پرسوناژها از میان زنانی انتخاب شدند که فقط به ظاهر توجه می‌کنند و در حقیقت مهره‌هایی که نشانه فال‌بینی و رمالی است و آنچه در صورت‌های آن‌ها حک شده؛ ارجاع به گذشته دور وعقب‌افتاده است.
او با بیان اینکه هنوز هم خیلی از دل‌مشغولی‌ها در جامعه ما ریشه در تفکرات نادرست گذشته دارد، اظهارکرد: در حقیقت این موضوع نگاه انتقادی است به برخی از زنانی که در ظاهر بسیار امروزی هستند اما تفکرات پوسیده و کهنه‌ای دارند و مسائلی که در جامعه مدرن امروز هنوز پویاست مانند موضوع کف‌بینی و رمالی که همچنان به قوت خود باقی است و فقط ظاهر آدم‌ها تغییر کرده. همانطور که نسبت به مسایل زنان و محدودیت‌ها و اجحاف‌هایی که در مورد آن‌ها می‌شود؛ دغدغه دارم؛ به این مسایل نیز باید توجه کرد.
این هنرمند گفت: به این دلیل که مطلق‌گرایی را نمی‌پسندم نگرش و نگاهم نسبت به زنان اصلا فمینیستی نیست و معتقدم به زنان باید از زوایای مختلف نگاه کرد.
برآبادی با بیان اینکه گاهی اوقات فمنیست‌ها خود را محدود به یکسری واژه می‌کنند، تصریح کرد: معتقدم شاید فمنیست‌ها به خودباوری نرسیده‌اند که بتوانند از چهارچوب‌ها خارج شده و نقش فعال‌تر و پویاتری داشته باشند چنانکه ۵۰ درصد از بخش فعال جامعه را زنان تشکیل می‌دهند و این بسیار عالی است.
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره استفاده از قوطی کبریت در چیدمان کار توضیح داد: به دلیل دیدگاه انتقادی که نسبت به مردسالاری در جامعه و محدود شدن زن درجامعه داشتم؛ از ایده قوطی کبریت استفاده کردم چراکه قوطی کبریت فضای بسیار محدودی را در ذهن انسان می‌سازد. پس از آن برای یک دست‌شدن کار و جذابیت بصری کار این چیدمان ادامه پیدا کرد.
این هنرمند ادامه داد: البته قوطی کبریت‌ها با سوژه کودکان شین‌آباد ارتباط موضوعی نیز دارد. در واقع بچه‌های محصل در این قوطی‌کبریت‌ها قرار گرفتند. در ادامه این سوژه چوب کبریت‌هایی نیم سوخته در کنار هم قرار گرفتند که تقویم و روزهای هفته هستند و در واقع تقویم سال تحصیلی است و هر چوب کبریت یک روز را نشان می‌دهد.
برآبادی درباره هم‌خوانی آثار و چیدمان نقاشی و عکس نیز گفت: فضای گالری از این طریق شکسته شده و مخاطب از دیدن این دو مدیا در کنار هم بسیار لذت می‌برد.
ستاره بهبهانی، نگار فدایی، امید معصومی، احسان برآبادی و صنم قربان‌زاده هنرمندانی هستند که در این نمایشگاه به کیوریتوری شاهین محمدی آثار خود را ارائه کرده‌اند.
نمایشگاه «هرگز زنی را به این نام نمی‌شناختم» تا یازدهم مردادماه در گالری دنا به آدرس؛ خیابان سپهبد قرنی، بعد از چهار راه طالقانی، کوچه سوسن، پلاک4، زنگ2 میزبان علاقه‌مندان است.
