«دیورتیمنتو» و پارتیتورهای احمد پژمان منتشر می‌شود + پیش‌نمایش آلبوم
آلبوم «دیورتیمنتو» توسط انتشارات «خانهٔ هنر خِرد» با نظارت مانی جعفرزاده ضبط شده و قرار است به همراه این آلبوم پارتیتورهای احمد پژمان نیز منتشر شود.
به گزارش ایلنا؛ آلبوم «دیورتیمنتو» جدیدترین اثر کلاسیک «احمد پژمان» است که خصوصیات سبکی آن به مانند سایر آثار اوست. دیورتیمنتو یک کلمه ایتالیایی به معنای تفریح و سرگرمی است. از قرن بیستم این اصطلاح توسط آهنگسازان کلاسیک برای کارهای نه چندان جدی به کار می‌رود. نام این آلبوم خود نوعی شوخی است، زیرا موسیقی در این آلبوم نه ساده، بلکه در حد خود پیچیدگی دارد و مخاطب خاص خود را داراست.
این اثر توسط انتشارات «خانه هنر خِرَد» با مدیریت علی صمدپور منتشر می‌شود. این اثر مبتنی بر موسیقی ایران و براساس تکنیک‌های آهنگسازی جهانی با برداشتی کوتاه از دیورتیمنتو اثر بلا بارتوک، توسط استاد پژمان نوشته شده است. پیش از این اثر برای ارکستر سازهای زهی نوشته شده بود؛ اما به علت مشکلات مالی این اثر برای کویئینتت بازنویسی شده است.
«دیور تیمنتو» نوعی سوئیتِ سازی با فرمی آزاد‌تر است که برای گروه سازهای سولیست نوشته می‌شود تا یک ارکستر. در این اثر نوازندگانی چون علی جعفری‌پویان (ویلن)، سهراب برهمندی (ویلن) و آتنا اشتیاقی (کنترباس) حضور دارند.
«دیور تیمنتو» در چهار بخش نوشته شده و پژمان برای هر بخش از آن، از موسیقی یکی از مناطق ایران بهره گرفته است. این آهنگساز پیش از این دربارهٔ این اثر به سایت «موسیقی ما» گفته بود: «از آنجا که اجرای کامل آن قطعه، هزینهٔ بسیاری می‌طلبید، حالا از هر گروه از ساز‌ها، یک ساز حضور خواهد دارد، برای مثال، به جای ۱۲ ویلن اول، یک ویلن اول به صورت سولو آن را اجرا می‌کند.
این قطعه بسیار مشکل است و به همین خاطر قرار شد تا نوازندگان به صورت تنها، پارت‌های خود را اجرا کنند. در واقع از آنجا که اجرای ارکسترال زنده از این اثر نیاز به تمرین داشت، حالا تصمیم گرفته شده تا نوازندگان هر کدام به صورت تنها قطعات خود را به اجرا درآورند.»
این اثر نیز مانند دیگر اثر انتشار یافته توسط انتشارات «خانهٔ هنر خِرد» با مدیریت «علی صمدپور» همراه با پارتیتورهای پژمان انتشار می‌شود که آماده سازی پارتیتور برای انتشار این مجموعه توسط «مانی جعفرزاده» صورت گرفته است. جعفرزاده همچنین ناظر ضبط این مجموعه بوده است.
احمد پژمان در آکادمی موسیقی وین نزد اساتیدی چون توماس کریستین داوید، آلفرد اوهل و هانس یلینک به تحصیل آهنگسازی پرداخت. از آثار او در این دوره می‌توان به: «اپرای جشن دهقان»، «اپرای دلاور سهند» و «اپرای سمندر» اشاره کرد که قبل از انقلاب در تالار وحدت اجرا شدند. او در سال ۱۳۵۴ برای ادامه تحصیلات در مقطع دکترای آهنگسازی راهی دانشگاه کلمبیا (نیویورک) شد. پژمان از سال ۱۳۷۰ تاکنون به‌طور پراکنده به تدریس هارمونی، کنترپوآن و آهنگسازی در دانشکده موسیقی دانشگاه هنر سرگرم است.