امرار معاش در رادیو سخت است/ رادیو نمیتواند مخاطبش را نگه دارد
تهیهکننده برنامه رادیویی «هفتانه» با اشاره به بودجه بسیار اندک رادیو، گفت: امرار معاش از طریق رادیو بسیار سخت است.
محسن حکیممعانی در گفتگو با خبرنگار ایلنا افزود: بچههای رادیو با سختی امرار معاش میکنند و تأمین مالی در رادیو، برای برنامهسازها ناشدنی است؛ برای همین برنامهساز رادیو اگر جای دیگری کار نکند، امنیت مالی نخواهد داشت.
حکیممعانی با اشاره به معارفه رئیس جدید سازمان صداوسیما، گفت: تغییرات مدیریتی به هرحال در عملکرد رسانه اثر میگذارد؛ اگر تغییری در رادیو قرار است رخ دهد امیدوارم این تغییر در جهت سهل شدن معاش برنامهسازان رادیو باشد، چون این مساله پیامدهای زیادی دارد.
او ضمن اظهار امیدواری برای برگشتِ رادیو به روزهای اوجش، یادآور شد: تلویزیون امروزه مخاطب خیلی وسیعتری از رادیو دارد و مخاطب رادیو خیلی نسبت به گذشته محدودتر شده است.
تهیهکننده برنامه هفتانه تاکید کرد: در دورهای نه چندان دور، رادیو رسانه اول بود؛ دورهای که خیلی هم از آن فاصله نگرفتهایم اما باید دید چه اتفاقی در طول این سالها افتاده که دیگر رادیو رسانه اول نیست و حتی نمیتواند مخاطب اصلی خود را حفظ کند.
حکیممعانی با بیان اینکه رادیو شرایط مطلوبی ندارد، گفت: بخشی از این کم شدن مخاطب به ضعف برنامهسازی برمیگردد؛ نویسندگی، گویندگی و تهیهکنندگی همه مجموع عواملی است که در این موضوع نقش دارد.
او تأمینِ نیروی انسانی زبده و خبره را شرط نجات رادیو دانست و گفت: البته تأمین نیروی انسانی هم نیاز به تأمین مالی دارد؛ چون هیچ برنامهساز حرفهای بدون چشمداشت قرار نیست کاری کند.
حکیممعانی با اشاره به اینکه همیشه خوشفکرترین و خوشقلمترین نویسندهها در رادیو کار کردهاند، گفت: هنوز خاطره برنامههای قلمهای معتبر و اندیشههای خوب را در رادیو از یاد نبردهایم.
تهیهکننده هفتانه با اشاره به روند تولید این برنامه گفت: هفتانه برنامهای است که هر روز از رادیو فرهنگ پخش میشود و از سه بخش «واژههای سربی» (ادبیات)، «پرده اول» (سینما و تئاتر)، «دستینه» (هنرهای سنتی و صنایعدستی) و نگارستان (هنرهای تجسمی) تشکیل شده است که در قالب گفتگو و گزارش به تحلیل اخبار این هنرها میپردازد.
محسن حکیممعانی ادامه داد: ما امروز در محاصره خبر هستیم؛ در این روزگار که خبر چه از طریق رسانههای کلاسیک و چه رسانههای مجازی جدید بسیار پخش میشود، تصمیم گرفتیم بهجای خبررسانی روزانه، با کمی فاصله به وقایع هنری نگاه کنیم و بیشتر به تحلیل رویدادها بپردازیم.