مدیران اجرای اقتصاد مقاومتی را از خود شروع کنند/ در نمایشگاه کتاب شرکت نخواهم کرد

فرخنده حاجی‌زاده به خبرنگار ایلنا گفت: اگرچه چاپ دوم مجموعه شعر "اعلام می‌کنم!" در نمایشگاه کتاب امسال عرضه می‌شود اما خودم مانند 10 سال‌ گذشته در نمایشگاه حاضر نخواهم بود. من نمایشگاه کتاب را فراموش کرده‌ام زیرا مدت‌هاست که سلایق مدیران فرهنگی کشور را نمی‌شناسم و نمی‌توانم خودم را با سلایق آنها سازگار کنم.

حاجی‌زاده به چند و چون حضور مردم در نمایشگاه نیز اشاره کرد و با برشماری مشکلات اقتصادی مردم گفت: طبیعتا وقتی مردم مشکل اقتصادی دارند خیلی به شرکت در نمایشگاه کتاب فکر نمی‌کنند. اگر هم استقبالی از نمایشگاه بشود؛ این استقبال بیشتر حضور فیزیکی مردم را شامل می‌شود. باید قبول کرد که مردم توان هزینه کردن برای خرید کتاب‌های تازه را ندارند. آنها حتی فرصت کافی برای مطالعه ندارند چون بیشترین زمان خود را باید به تامین معاش خود و خانواده اختصاص دهند. از این رو کتاب برای مردم ایران مدت‌هاست که از اولویت فرهنگی و سرگرم‌کنندگی خارج شده و تنها قشر محدودی توان و زمان کافی برای مطالعه و خرید کتاب را دارند.

او با اشاره بر برخی مشکلات خود در این‌باره افزود: امسال در برخی گروه‌های مجازی؛ عیدانه کتاب اعلام کردند. فکر می‌کنید چند نفر از این طرح استقبال کردند؟ خود من که دغدغه کتاب دارم؛ ناشر بوده‌ام؛ نوشتن جزو مشاغل اصلی‌ام است نیز نتوانستم از این طرح استفاده‌ای بکنم. مردم ما هم آنقدر درگیر مساله‌ی معاش هستند و آنقدر مشکلات مربوط به هزینه‌ی درمان را دارند که فرصتی برای این مسایل ندارند. امروز در ایران تعداد بیماران خاص مثل ام اس و سرطانی‌ها بیشتر از بیماری‌های عام است که هزینه‌های فراوانی نیز برای درمان نیاز دارد. در چنین  فضایی مردم نه پول کافی و نه وقت لازم را برای مطالعه ندارند.

او درباره حضور شهرستانی‌ها در نمایشگاه کتاب امسال نیز گفت: هرساله بخشی از خریداران کتاب را در زمان نمایشگاه؛ شهرستانی‌ها تشکیل می‌دهند. اتفاقا تعداد این افراد کم نیست زیرا آنها مجبور هستند کتاب‌های مورد نیاز یکسال خود را در همین ده روز خریداری کنند. بخشی از کتاب‌هایی که در این روزها خریداری می‌شود به کتابفروشی‌ها و بخشی به کتابخانه‌های عمومی شهرستان‌ها منتقل می‌شود. بیشتر افرادی که از شهرستان‌ها به تهران می‌آیند مجبورند آثار مورد نیاز مراکر فرهنگی خود را برای یک سال خریداری کنند چرا که بودجه‌ای از طرف ادارات خود دریافت می‌کنند و براساس آن ماموریت خرید کتاب دارند؛ بسیار اندک است. در این فضا آنها خیلی به کیفیت کتاب‌های خریداری شده توجه ندارند.

این نویسنده با انتقاد از فضای نمایشگاه کتاب تهران گفت: بارها به این موضوع اشاره شده که نمایشگاه کتاب تهران بیشتر فروشگاه کتاب است تا نمایشگاه. این محل درواقع به مکانی برای تجمیع ناشران و کتابفروشان بدل شده تا آثار خود را در یک فضای محدود و زمان مشخص به مشتریان خود عرضه کنند. این درست برخلاف روح نمایشگاه‌های کتاب حرفه‌ای در جهان است.

حاجی‌زاده اشاره‌ای هم به شعار سیاسی سال کرده و گفت: تمام مدیران فرهنگی اعلام می‌کنند که قصد دارند اقتصاد مقاومتی را در نهادها و سازمان‌های مربوطه خود جاری و ساری کنند اما آنان باید به یاد داشته باشند که اجرای الگوهای اقتصاد مقاومتی را از بالا شروع کنند و در اجرای آن همه گروه‌ها؛ افراد و سلایق یکسان فرض شوند. نه اینکه تنها عده‌ای تحت فشار اقتصادی باشند و مشکلات را تحمل کنند و دیگران امور را هرگونه که وفق مرادشان است؛ پیش ببرند.

این نویسنده و شاعر با اشاره به کتابی که هم‌اکنون مجددا در دست مطالعه دارد؛ گفت: با خواندن کتاب "ویکنت دو نیم شده" نوشته ایتالیو کالوینو به این نتیجه رسیده‌ام که چقدر سرنوشت ما با شخصیت‌های این داستان شباهت دارد. ما نیز مانند آدم‌های این داستان تکه تکه و شقه شقه شده‌ایم. وقتی من که شغل اصلی‌ام نوشتن است؛ فرصت نوشتن ندارم، یعنی که در زندگی تکه تکه شده‌ام.

حاجی‌زاده در ادامه تصریح کرد: به تازگی متوجه شده‌ام فساد به عنوان یک عنصر در مجموعه‌های فرهنگی کشور بیشترین رخنه را داشته است. از نظر من؛ وقتی یک سوپرمارکت پنیر را گران بفروشد؛ خیلی اتفاق بدی نیفتاده است اما وقتی من به عنوان یک ناشر؛ شاعر یا نویسنده و حتی مدیر و کارمند حوزه فرهنگ بد عمل کنم؛ دورو باشم و ریاکاری به خرج دهم؛ آسیبی غیرقابل جبران به جامعه وارد خواهم کرد. این‌جا جامعه فقط پول بیشتری برای خرید کالا پرداخت نمی‌کند بلکه تحث تاثیر عمل بد فرهنگی من به قهقرا می‌افتد.

وی در پایان گفت: انتقاد صرف از یک دولت نشانه شجاعت نیست. کسانی که امروز به دولت گذشته انتقاد وارد می‌دانند و امروز مدال شجاعت دریافت کرده‌اند؛ باید بدانند و پرس و جو کنند که دولت امروز برای مردم چه کرده و عملکردش چگونه بوده است. انتقاد از همه دولت‌ها در همه دوران‌ها فقط باید به سازندگی و بهبود شرایط منجر شود در غیر این‌صورت کارایی خود را نخواهد داشت.