«هستی و زمان»، «سرهیدرا» و «گرینگوی پیر» را بخوانید
توصیه سهیل سمی برای کتاب‌خوان‌ها: «هستی و زمان» نوشته مارتین هایدگر، «سرهیدرا» و «گرینگوی پیر» نوشته کارلوس فوئنتس.
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ سهیل سمی در میان کتاب‌هایی که در سال ۹۴ مطالعه کرده؛ به «هستی و زمان» نوشته مارتین هایدگر، «سرهیدرا» و «گرینگوی پیر» نوشته کارلوس فوئنتس بیش از دیگر آثار علاقمند شده است.
این مترجم با بیان اینکه «گرینگوی پیر» با وجودی که چاپ قدیم است ولی امسال با ترجمه عبدالله کوثری دوباره خواندنی شده است؛ می‌گوید: «سرهیدرا» و «گرینگوی پیر» دو رمانی هستند که تمام مردم از هر قشر و هر علاقه و هر طبقه‌ای اگر بیشتر مرادم طبقه متوسط به بالا و افرادی‌ست که به خواندن رمان علاقمند هستند؛ قابل توصیه‌اند. این کتاب‌ها برای دانشجویان رشته ادبیات نیز بسیار مفید فایده است.
وی؛ کتاب «هستی و زمان» اثر مارتین هایدگر را این‌گونه توصیف می‌کند: خواندن این کتاب مناسب کسانی است که علاقمند به جنبش‌ها و حرکت‌های روشنفکری قرن بیستم به بعد هستند. متفکران جدید انگلیس و فرانسه تحت تاثیر این نویسنده بوده‌اند و کتاب مرجع بسیار مهمی در شناخت روشنفکری اروپا به‌شمار می‌رود.
این مترجم در پاسخ به این سوال که اگر یک مدیر باشد؛ سراغ کدامین اولویت فرهنگی خواهد رفت؛ می‌گوید: برای مدیریت کردن در حوزه فرهنگ باید تمرکز بیشتر روی فرهنگ‌سازی امر مطالعه در کشور باشد. باید برای کتاب خواندن مردم تلاش کرد چراکه این موضوع امروز به تعارف بدل شده است و هیچ فعالیتی درباره آن صورت نمی‌گیرد. امروز صداوسیما به هزار و یک دلیل کتاب را تبلیغ نمی‌کند و مراکز دیگر نیز کتاب را در پیشانی فعالیت‌های حرفه‌ای خود قرار نداده‌اند. پس اولین و مهمترین کاری که یک مدیر فرهنگی می‌تواند در شرایط حاضر انجام دهد؛ تبلیغ کتاب است.
سمی با تاکید بر این موضوع که اولین مسئله‌ای که خیلی مهم است مسئله مالی ناشر، نویسنده و مترجم‌هاست که باید از آنها حمایت مالی شود؛ می‌گوید: متاسفانه در ایران این موضوع اصلا رعایت نمی‌شود و ما وقتی به زندگی نویسندگان و حتی شاعران‌مان نگاه می‌کنیم؛ می‌بینیم شرایط مالی خوبی ندارند و هرگز حمایت نمی‌شوند.
وی تاکید می‌کند که: ادبیات باید در کشور ما حرفه‌ای شود. مردم امروز به زندگی یک نویسنده یا مترجم نگاه می‌کنند و شاهد هستند که این قشر از نظر رفاهی؛ آرامشی ندارند تا دلگرم برای کار نوشتن و ترجمه شوند. این مساله موجب می‌شود مردم نیز به‌صورت جدی به ادبیات روی نیاورند.
این مترجم با بیان اینکه نویسندگان، شاعران، مترجمان و ناشران در کشورهای اروپایی و آمریکا نظیر مشکلات ما در ایران را ندارند چراکه حمایت مالی می‌شوند، می‌افزاید: حقوق و بیمه قشر نویسنده و تولیدکننده ادبی در کشورهای دیگر رعایت می‌شود. آنها حتی ازسوی برخی شرکت‌ها حمایت می‌شوند به‌طور مثال یک شرکت ماشین‌سازی در آمریکا از فلان نویسنده حمایت مالی می‌کند تا نویسنده خوب فعالیت داشته باشد.
وی در پایان متذکر می‌شود: در اروپا وقتی یک نویسنده با معیار کشور خودش می‌نویسد می‌بینیم اثرش چقدر پرفروش است و با یکی دو کتاب که می‌نویسد؛ چقدر زندگی خوبی دارد ولی متاسفانه در کشور ما اینطور نیست، حتی شرکت‌های صاحب درآمدی مانند ایران خورو هرگز از بدنه فرهنگی و هنری کشور حمایت نمی‌کنند.