پایان سوء‌تفاهم میان هنر و سیاست!
افشین علا (شاعر و فعال اجتماعی) در یادداشتی به بررسی رابطه‌ی سیاست و ادبیات پرداخته است.
متن کامل یادداشت افشین علا که در اختیار خبرگزاری کار ایران (ایلنا) قرار گرفته، بدین شرح است:
اغلب هنرمندان با سیاست بیگانه‌اند چراکه یا آن را دون شأن هنر می‌پندارند یا با خلق و خو و راه و رسم سیاستمداران بیگانه‌اند.
درمقابل، بسیاری از اهالی سیاست هم با مقوله هنر و ادب غریبه‌اند و هنرمندان به‌ویژه شاعران را به دلیل نازکی طبع، افرادی زودرنج و حساس می‌پندارند که هرگز قواعد سیاست را نخواهند شناخت. به نظر من؛ هر دو گروه در اشتباهند. نه ادب و هنر حیطه‌ای فارغ از منش سیاسی است نه سیاست بدون بینش فرهنگی و شناخت نسبی از هنر و ادبیات، اثرگذار و ماندگار خواهد بود.
البته به هنرمندانی که به هر دلیل علاقه‌ای به ورود در عالم سیاست را ندارند نمی‌توان و نباید خرده گرفت. چراکه به فرموده شیخ اجل :"هنرمند هر جا رود قدر بیند و در صدر نشیند" پس چه نیاز به ورود در بزنگاه‌هایی که چه بسا شائبه میل به دنیا و تصاحب قدرت را نیز به همراه خواهد داشت اما اگر از اهل هنر کسی براستی دغدغه کار سیاسی و توانایی حضور در نهادهای تصمیم‌ساز را داشته باشد، نه تنها راه به خطا نرفته که هم به شأن سیاست و هم به آرمان‌های اهالی فرهنگ خدمت کرده است. البته این زمانی برازنده است که ورود هنرمندان به عرصه سیاست تابع قواعد سخیف چون صرف صاحب‌نام بودن یا اقبال مخاطب عام نباشد اتفاقی که در ورزش هم شاهد آن بوده‌ایم. صاحبان نفوذ در عرصه اجرا و سیاست باید چینش هنرمندان را در فهرست خود جدی بگیرند و هنرمند را نباید با نگاه ابزاری و زینت‌المجالس به میدان رقابت‌ها خواند بلکه باید اصل را بر علاقه واقعی و اشراف تیزبینانه بر مبانی سیاست و فرهنگ گذاشت.
ضمنا بد نیست با نگاه به آثار بزرگانی چون سعدی و سیر در قواعد اخلاقی سیاسی و اجتماعی مندرج در قابوس‌نامه و... دریابیم که اتفاقا ظرافت طبع و نگاه تیزبین اهل هنر و فرهنگ است که به تعالی سیاست ملک می‌انجامد. این سیاست نیست که به هنرمند بها می‌دهد. هنرمند است که با حضور خود می‌تواند قواعد زیرکانه و ظریف ارتباط عمیق با مخاطب را گاه به برخی سیاسیون نیز بیاموزد. نگاه به مجلس مشروطه هم خالی از عبرت نیست تا برکات حضور اهالی هنر و فرهنگ را جدی بگیریم! آن‌ها از اعتبار و آبرویشان مایه گذاشته‌اند تا به این عرصه بیایند. چراکه با این کار نه هنرمندان تحسین‌شان می‌کنند و نه سیاسیون بیزار از رقیب تازه به آنان روی خوش نشان می‌دهند!