موسیقی نواحی به سالن‌های بزرگ کشور برود/هندی‌ها روی صحنه وحدت

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ امسال پیش از اجراهای پرمخاطب؛ استعدادهای جوان موسیقی فرصتی کوتاه برای اجرا دارند. شب گذشته نیز پیش اجرای بهداد بابایی و اردشیر کامکار، تار نیما دلنوازی با جمله‌پردازی‌های آرام کار خود را آغاز کرد و در ادامه با پاساژها و تکرارهای سر ضرب به ایجاد فضا و بیان موسیقایی کمک کرد. در ادامه با استفاده از ریز نت‌ها و ضربات آرام بر سیم‌های تار کار را ادامه داد و در شاخ و برگ دادن به این کار از زخمه‌های خشنی استفاده می‌کرد که جمله قبلی را محو می‌کرد.

او در ادامه جملات را بیش از پیش گسترش داد و توانمندی خود در نوازندگی را به رخ کشید. او در ادامه جمله‌ای را نواخت و با تکرار چند باره آن گسترش داد. او در اجرای خود با استقبال مخاطبان رو به رو شد و پس از تشویق آن‌ها قطعه‌ی بعدی را اجرا کرد.

او در این بخش دوباره به تک‌نوازی ادامه داد. این بار از ساز خود طوری استفاده می‌کرد که می‌شد لحن گیتار را از آن دریافت. این قطعه هم مورد توجه حاضران در سالن قرار گرفت. با پایان این بخش و تشویق های حاضران در سالن «دلنوازی» صحنه را ترک کرد.

پس از اجرای این هنرمند جوان؛ اردشیر کامکار، بهداد بابایی و کامبیز گنجه‌ای و وحید اسداللهی روی صحنه آمدند تا بداهه‌نوازی و بداهه‌پردازی در آواز بیات ترک را ارائه دهند. درآمد اول دوگاه، فرود، درآمد، حاجی حسنی، بسته‌نگار، زنگوله، خسروانی، نغمه، مهربانی، جامه‌دران و روح‌الارواح از جمله گوشه‌های این آواز بودند که با نقب زدن به مایه‌های دیگری چون و دشتی و ماهور و بازگشت به شور (که بیات ترک از متعلقات آن است) به مرحله اجرا درآمدند و در آن بین هنرمندان به بداهه‌نوازی و بداهه‌پردازی پرداختند.

او پیش از اجرا چند کلمه با مخاطبان  صحبت کرد و گفت که قرار است در این برنامه به تکنوازی بپردازد.

در ادامه ششانگ نوازندگی خود را آغاز کرد و با آرامش و صبوری آغاز به جمله‌پردازی در فضای موسیقی هندی کرد. در پاره‌ای موارد از نت‌های کششی استفاده کرد و البته به طور کلی براساس آنچه از فلوت به شیوه هندی انتظار است کار خود را ادامه داد و به خوبی از انگشتان خود استفاده می‌کرد و فضاسازی ممکن را نیز انجام می‌داد در ادامه او سازش را تغییر داد و در نت‌های زیرتر به نوازندگی مشغل شد. در این بخش فراز و فرود کار او بیشتر شده بود و جملات انقطاع بیشتری داشتند. در عوض از آواهای بلند خبری نبود. کم کم پذوپتاب فلگون هم به او اضافه شد به عنوان  نوازنده‌ای کوبه‌ای ریتم‌ها را واضح‌تر ارائه داد.

کوبه‌ای بر سرعت خود افزود و کم کم فلوت ششانگ هم تندتر و پیپیده‌تر به صدا درآمد. این کار مخاطبان حاضر در سالن را سر شوق آورد و آنها  این گروه سه نفره را به شدت تشویق کردند. ششانگ و پلپون این جملات را تکرار کردند و بعد به شاخ و برگ دادن به آنها مشغول شدند. در ادامه ساز کوبه‌ای برخلاف انتظاربه فضاسازی برای فلوت مشغول شد و دو نوازنده برای یکدیگر فضا ایجاد کردند. ششنگ با ارائه ملودی پیچیده تبحر خود در نوازندگی در این شیوه از فلوت‌نوازی را ارائه داد و به تمام فضاهای موجود در ساز فلوت سرک کشید و تنبور را که از بخشی از اجرا به بعد با آنها همراه شده بود بیش از آنکه یک ساز ملودیک باشد در مقام یک ساز ریتم دهنده به اجرای برنامه پرداخت.

درنهایت و پس از تشویق حاضران در سالن ششنگ گفت: «بسیار خوشحالم که در جمع شما بودم و ممنونم که به برنامه ما گوش داده‌اید، من خوشحالم که در جشنواره هستم و امیدوارم به زودی بتوانم دوباره در ایران حضور داشته باشم. من عاشق ایران هستم.»

این نوازنده که کاندیدای گرمی هم بوده؛ با بیان این جملات کار خود را پایان داد.

ازجمله نکات قابل توجه در روز هفتم جشنواره؛ استقبال مخاطبان از اجراهای فرهنگسرای نیاوران و موسیقی نواحی بود. روز گذشته پیش از اجرای گروه گیل آمارد؛ پیمان بزرگ‌نیا ( پژوهشگر موسیقی و مسئول برگزاری بخش نواحی جشنواره سی و یکم فجر) به این مساله اشاره کرد و گفت: اجراهای نواحی با توجه به استقبالی که از آن شده است، ظرفیت حضور در سالن‌های بزرگ موسیقی ایران را دارد و واقعا حیف است که بسیاری از مردم علاقه‌مند با وجود تلاش برای تهیه بلیت این اجراها، پشت درهای بسته مانده‌اند.»