لطفاً ‌دروغ نگویید/ چرا جیرانی باید در هیات انتخاب باشد؟/ اخبار هیات انتخاب به بیرون درز می‌کرد

به گزارش خبرنگارایلنا، نشست خبری و رونمایی از آنونس فیلم سینمایی «سینما نیمکت» با حضور محمد رحمانیان (کارگردان)، تورج منصوری (تهیه‌کننده) و بازیگران و عوامل این فیلم؛ ظهر امروز (26 دی ماه) در پردیس چارسو برگزار شد.

تورج منصوری با اشاره به روند ساخت این فیلم گفت: ما ناچار شدیم تولید را با احتیاط شروع کنیم زیرا فیلم لوکشین‌های زیادی داشت و بخشی از آن در فضای اطراف تهران می‌گذشت.

وی ادامه داد: موضوع فیلم یک موضوع نامتعارف بود و با سینمای مرسوم این روز‌ها فاصله داشت. لذا باید در جزئیات دقت زیادی می‌کردیم. اما امروز می‌توانم بگویم ما یک فیلم فرهنگی بسیار سالم ساختیم و به یک دوران تاریخی کشور توجه کردیم و قصه آن دوران را بیان کردیم.

منصوری ادامه داد: جشنواره‌ها همیشه نگاه‌های مختلف و متفاوتی به فیلم‌ها داشته‌اند و جدا از اینکه فیلم در جشنواره به نمایش دربیاید یا نه؛ از ارزش‌های فیلم کاسته نمی‌شود و اگر امروز ما قبول کردیم فیلم در گروه هنر و تجربه به نمایش دربیاید؛ برای آن بود که فیلم توسط مخاطبان دیده شود.

وی ادامه داد: مخاطب اصلی و کسی که ما را قضاوت می‌کند؛ افرادی هستند که در سالن‌های سینما روی صندلی‌ها می‌نشینند و فیلم را می‌بینند و نظر خود را مطرح می‌کنند.

منصوری با اشاره به اینکه این فیلم دو بار تدوین شده؛ گفت: یکی از تدوین‌ها توسط کارگردان انجام شده و نسخه بلندی از فیلم است و تدوین دیگر برای اکران در سینما‌ها درنظر گرفته شده است. اما فیلمی که در جشنواره نمایش داده می‌شود همان است که کارگردان آن را تدوین کرده است.

وی ادامه داد: وقتی دیدم فیلم سینما نیمکت در بخش اصلی و فیلم‌های اول جشنواره نیست؛ انگار زمین خوردم زیرا با خودم فکر کردم آیا این فیلم نمی‌تواند در بین ۱۱ فیلم خوب جشنواره باشد؟ من از دوره سوم جشنواره در آن حضور داشته‌ام و دو بار نیز سیمرغ بلورین برده‌ام. به همین دلیل تصور می‌کنم این فیلم می‌توانست در بخش بهتری در جشنواره باشد.

وی ادامه داد: در جشنواره؛ شتاب زیاد است و بعد از جشنواره ما یک سال سینمایی داریم و فیلم‌ها بهتر می‌توانند آنجا دیده شوند و جذابیت جوایزی مانند اسکار، سیمرغ و... چند روز بعد از گرفتن آن‌ها باقی می‌ماند و مهم؛ دیده شدن فیلم توسط مردم است. فیلم موجود زنده‌ای است که باید به راه خود ادامه بدهد.

محمد رحمانیان نیز گفت: ایده اصلی این فیلم به سال‌های ۶۰ تا ۷۱ بازمی‌گردد و به دوره‌ای اشاره می‌کند که ویدئو قدغن بود هرچند بعد‌ها؛ در دهم دی ماه سال ۷۱؛ خرید و فروش ویدئو آزاد شد.

کارگردان فیلم سینما نیمکت با اشاره به انتخاب این فیلم برای گروه هنر و تجربه گفت: به نظر می‌رسد انتخاب‌ها در جشنواره فیلم فجر به شدت سیاسی است. البته من این تجربه را در تئا‌تر داشتم اما نمی‌دانستم در سینما نیز وضع اینگونه است.

رحمانیان با تاکید بر اینکه نمی‌خواسته به انتخاب‌ها واکنش نشان دهد، گفت: آنچه بعد از اعلام اسامی فیلم‌ها مرا آزار داد؛ این بود که هیات انتخاب در برنامه‌های مختلفی همچون برنامه‌ای از شبکه چهار اعلام می‌کردند ملاک انتخابشان ممیزی نبوده و حرف‌های جیرانی و شجاع‌نوری نیز پیرامون این مسئله بود که ملاک انتخاب فیلم‌ها؛ کیفیت آن‌ها بوده که برای من غیرقابل باور بود.

وی ادامه داد: این حرف که گفته شده بعد از "درباره الی" نوشتن فیلمنامه براساس خرده پیرنگ در سینمای ایران زیاد شده؛ درست نیست و به نوعی جعل است. همه ما قرار نیست مانند اصغر فرهادی و عباس کیارستمی فیلم بسازیم یا حتی مثل جیرانی. زیرا هرکدام از این‌ها فقط خودشان می‌توانند مثل خودشان فیلم بسازند. همانطور که فقط جیرانی می‌تواند خواب‌زده‌ها را بسازد.

رحمانیان با اشاره به اینکه نباید در سینما دروغ بگوییم و بهتر است سر حرف خود بایستیم، گفت: من قبول نمی‌کنم که مثلاً آقای احسانی یا کرمی در هنگام نمایش فیلم‌ها با دیگر اعضای هیات انتخاب درباره پیرنگ و خرده پیرنگ حرف زدند. چگونه است که سایر اعضا در حرف‌های خودشان؛ این مسئله را مطرح می‌کنند؟

وی ادامه داد: این روز‌ها بعضی‌ می‌گویند باید قواعد بازی را رعایت کنیم مگر سایرین قواعد بازی را رعایت می‌کنند؟ و خود جشنواره مگر قواعد بازی را رعایت کرده است؟ دیگران همه ابزارهای رسانه‌ای و اجرایی را در اختیار دارند و از ما کاری ساخته نیست جز اینکه در یک روزنامه یا خبرگزاری به وضع موجود اعتراض کنیم.

رحمانیان ادامه داد: من افتخار می‌کنم که فیلم‌ام در بخش هنر و تجربه به نمایش درمی‌آید اما اعتراف می‌کنم فیلم من هیچ ربطی به هنر و تجربه ندارد و کار بسیار کلاسیکی است و اگر فیلم خوبی مانند ماهی و گربه جزء سینمای هنر و تجربه است؛ دیگر سینما نیمکت نمی‌تواند در این گروه قرار بگیرد و نمایش سینما نیمکت به نوعی نقض غرض است.

وی با ابراز تاسف از عملکرد هیات انتخاب گفت: چرا باید کسی مانند جیرانی که بد‌ترین فیلم تاریخ سینما را ساخته؛ در هیات انتخاب حضور داشته باشد؟ یا چرا باید کارگردان روز واقعه که فیلمنامه خوبی مانند روز واقعه نوشته بهرام بیضایی را خوب نساخته در هیات انتخاب باشد؟ من چند روز قبل، قبل از آغاز به‌کار هیات انتخاب، درباره این فیلمنامه و ضعف‌های فیلم صحبت کرده‌ام و تصور می‌کنم که شهرام اسدی در هیات انتخاب از من انتقام گرفته است.

محمد رحمانیان درباره حضور حسین عرفانی در فیلم نیز گفت: زمانی که عرفانی قبول کرد در فیلم بازی کند؛ انگار بار بزرگی از روی دوش من برداشته شد. همچنین رضا ناجی با بزرگ‌منشی قبول کرد در فیلم سینما نیمکت بازی کند.

وی ادامه داد: ما در شرایط سختی کار کردیم و مدت‌ها به دنبال یک لوکیشن قهوه‌خانه می‌گشتیم و سراجام توانستیم با کمک شاه‌ابراهیمی و معتمدی؛ به آنچه که می‌خواستیم، برسیم.

رحمانیان افزود: اگر من می‌دانستم هیات انتخاب شامل این افراد هستند؛ مطلقاً با دادن فیلم به جشنواره مخالفت می‌کردم.

رحمانیان با اشاره به اینکه این فیلم اثر وی در سینماست؛ افزود: دوست دارم مردم با سوابق تئاتری من؛ فیلم را ببینند. این فیلم ادای دینی به سینما و تئاتر و هنر دوبله است.

وی با اشاره به اینکه باید از فیلم سینما نیمکت اخبار بیشتری منتشر می‌شد، گفت: در زمان ساخت فیلم براساس مشورت‌هایی که با ما شد؛ تصمیم گرفتیم تا پایان فیلم خبری منتشر نکنیم زیرا می‌دانستیم بعضی افراد در بعضی سایت‌ها مطالبی را علیه فیلم منتشر می‌کنند و حتی حدس می‌زدم مثلاً تیتر بزنند اولین فیلم نویسنده نمایش موهن روز حسین.

رحمانیان ادامه داد: دوستان تصور نکنند در هیات انتخاب در یک اتاق آهنی نشسته بودند و اخبار به بیرون درز نمی‌کرد. من می‌دانم مثلاً فریدون جیرانی به رمزگشایی فیلم پرداخته و با دادن کدهایی بیان می‌کرده که مثلا فلان شخصیت فیلم نشانه چه فرد واقعی است! این رفتار، رفتار درستی نیست زیرا با این منش؛ من می‌توانم تمامی فیلم‌های سینمای ایران را به گونه‌ای تفسیر کنم که هیچکدام قابل نمایش نباشند.

وی ادامه داد: در کشور ما همیشه یک مسئله جدیدی وارد می‌شده و گرو‌های سنتی و محافظه‌کار با آن برخورد می‌کردند و این گروه‌های مدرن و پیش‌رونده بودند که تلاش کردند آن مسئله جدید به صورت فراگیر عمومی شود.

حسین عرفانی؛ یکی از بازیگران فیلم نیز گفت: من در این فیلم نقش یک دوبلور قدیمی و فردی را بازی می‌کنم که در زندان است. من؛ کارهای رحمانیان را دنبال می‌کردم و حتی اگر نقشی که برای من درنظر گرفته بودند به اندازه یک خط بود؛ باز هم آن را بازی می‌کردم. فیلمنامه این فیلم آنقدر خوب بود که بعد از اتمام آن بازگشتم و دوباره آن را از نو خواندم.

رضا ناجی (دیگر بازیگر فیلم) نیز با اشاره به علاقمندی خود به همکاری با رحمانیان گفت: من بازیگر تئاتر بودم و بعد از 47 سال از تئاتر به سینما آمدم و خیلی دوست داشتم در تئاتر با رحمانیان همکاری کنم به همین دلیل روزی که وی و تورج منصوری مرا دعوت کردند؛ بسیار خوشحال شدم و حتی شب تا صبح نخوابیدم.

علی عمرانی نیز با اشاره به اینکه همیشه تلاش داشته کار آبرومندی از خود ارائه کند، گفت: باید به خودمان و مخاطبین احترام بگذاریم و ما در این فیلم به دنبال آن بودیم که به دور از هیاهوی سینما فیلمی بسازیم تا مخاطبان راضی باشند.

وی با اشاره به رفتار هیات انتخاب با این فیلم گفت: شک دارم افرادی که در هیات انتخاب هستند؛ صلاحیت سینما داشته باشند زیرا معتقدم اصلاً کسی که در هیات انتخاب حضور دارد؛ قرار نیست براساس سلیقه عمل کند زیرا فردی که در هیات انتخاب است؛ باید حداقل پارامترهای فیلمسازی و سینما را بداند و قاعده بازی زمانی درست اجرا می‌شود که همه هیات انتخاب نیز قاعده بازی را بدانند و رعایت کنند.

عمرانی به طنز افزود: اگر می‌دانستم قرار است این فیلم توسط چنین هیات انتخابی بررسی شود به هیچ عنوان در آن بازی نمی‌کردم.

اصغر پیرا (بازیگر دیگر فیلم) نیز گفت: برای هر فردی وسوسه‌انگیز است که با رحمانیان کار کند و من از زمانی که تئاتر را شروع کردم؛ آرزو داشتم با وی همکاری کنم.

حسن ایوبی تدوین‌گر نیز گفت: من در تدوین نسخه دوم فیلم و همچنین ساخت آنونس با گروه سازنده همکاری کردم و بسیار از این همکاری خوشحالم.

امیررضا معتمدی (مدیر جلوه‌های بصری فیلم) نیز گفت: خوشحالم در این تجربه سینمایی حضور داشتم و از آنجا که کار من نباید دیده شود؛ درباره آن توضیح نمی‌دهم اما محسن شاه‌ابراهیمی زحمات زیادی کشید و کاری که ما کردیم در راستای فضاسازی فیلم بود.

اصغر پورایمان (دیگر بازیگر فیلم) نیز گفت: من به خودم تبریک می‌گویم که در گوشه ذهن رحمانیان بودم و خوشحالم که با ایشان همکاری کردم.

مهتاب نصیرپور نیز گفت: هرچند فیلم در گروه هنر و تجربه به نمایش درمی‌آید اما واقعیت این است که سودای سیمرغ و نگاه نو ویترین سینمای ایران است و این بخش است که بیشتر موردنقد و نظر قرار می‌گیرد.

وی با تاکید بر اهمیت اهالی رسانه و خبرنگاران سینمایی در رشد سینما و کمک به دیده شدن فیلم‌ها گفت: ما در سینما و تئاتر بسیار مدیون اهالی رسانه هستیم زیرا آنها با مطالب و نقدهای خود حتی نقدهای تند باعث می‌شوند نقاط مثبت و اشکال‌های فیلم در یک اثر دیده شود و به همین دلیل خیلی دوست دارم نقدهای دوستان رسانه را بعد از دیدن این فیلم بخوانم.

وی ادامه داد: نظر مطبوعات و خبرنگاران سینمایی و اهالی رسانه در همه جای دنیا مهم است و امروز حتی ما شاهد هستیم که قبل از برگزاری مراسم اسکار، مراسمی برگزار می‌شود به نام گلدن گلوب که بسیار معتبر است و به نوعی اهالی رسانه جایزه خود را می‌دهند و این جوایز تاثیر زیادی در مراسم اسکار دارد و اگر فیلمی در مراسم گلدن گلوب جایزه نگیرد؛ شانس کمی برای اسکار دارد.

فردین خلعتبری (آهنگساز فیلم) نیز گفت: متاسفانه جشنواره فیلم فجر هر سال همیشه یک روال را دارد؛ اول این جشنواره می‌خواهد خدمت کند اما بعد می‌آید که در سینما حکومت کند. به همین دلیل همیشه در این جشنواره سینماگران به خودی و غیرخودی تقسیم می‌شوند.

وی ادامه داد: بارها آثاری را دیدیم که بسیار خوب بودند اما کنار گذاشته شدند و این امر از آنجا ناشی می‌شود که فکری که در جشنواره به دنبال حذف اندیشه و کنار گذاشتن آن است و باعث تاسف است که برای این کنار گذاشتن از نگاه بعضی هنرمندان استفاده می‌شود.

اشکان خطیبی (دیگر بازیگر فیلم) نیز در این نشست ترجیح داد سکوت کند تا اگر سوالی از خبرنگاران مطرح شد پاسخ دهد.

در پایان این نشست؛ آنونس فیلم و بخش‌هایی از موسیقی و عکس‌های صحنه و پشت صحنه به نمایش درآمد.