«اندوهان اژدر » داستانی فراتر از سنت رئالیستیِ جنوب

ابراهیم دم‌شناس در گفتگو با خبرنگار ایلنا، به مجموعه داستان «اندوهان اژدر» که به تازگی منتشر شده، اشاره کرد و گفت: این دومین مجموعه داستان من و شامل داستان‌هایی به نام «اسم دیگر اعظم»، «آب روی تف»، «حیات زمینا»، «تکرار»، «بی‌نام گذاشتن و نگذاشتن آیا» و «محرمانه»، «پرسش‌هایی درخصوص الوان» «حقیقت» و «داستان‌های غایب» است.

او دامه داد: این داستان‌ها، محصول سال‌های پایانی دهه هفتاد تا نیمه دهه هشتاد‌ هستند و محتمل است خواننده بتواند در نیمه دهه نود به این سو آن را بخواند. این داستان‌ها تا حدودی در فضای مجموعه اول، نهست (1382 انتشارات نیم نگاه و برنده جایزه گلشیری) و در تداوم آن‌هاست و چون آن داستان‌ها به روایت جنوب می‌پردازد، هریک تجربه‌ای متفاوت از این سرزمین ارائه می‌دهند و از این رو هریک تجربه‌ای متفاوت از داستان در تجربه‌ی ادبی من است.

این نویسنده افزود: مهاجرت، کار، زندگی ناممکن، مرگ، عشق، دیدن اساطیر و پارودی موضوعاتی‌ست که این مجموعه به آن پرداخته است.

دم‌شناس با بیان اینکه اندوهان اژدر در این پرداخت پا را از سنت داستان رئالیستی جنوب فراتر گذاشته است، اظهار داشت: این فرا روی خود ریشه در همان بوم وسنت شفاهی و زیست چندگانه‌ای دارد که نبض آن هنوز در آنجا می‌زند. این تمایز از آن رو اهمیت دارد که معمولاً ادبیات جنوب و خوزستان را براساس داده‌های گرایشی از نسل اول ادبیاتی رئالیستی می‌دانند یا پرداخت به شگرد یا زبا ن ورزی را خلاف آمد چنین ادبیاتی می‌دانند، به ویژه اگر بومی باشد.

وی در پایان گفت: از همین رو زبان داستان  اگرچه زبانی بابسامد یپرشمار از اصطلاحات جنوب خوزستان است اما در ژرف‌ساخت خود وجه تلمیحی بارزی نیز دارد تا ضمن بومی بودن درحصار بومیت نماند.