نباید خبرنگار تئاتر را تبلیغات‌چی بدانیم
برنامه «پرده آخر» با موضوع نقش خبرنگاران تئاتر در تئاتر کشور و با حضور غزل نهانی خبرنگار حوزه فرهنگ و هنر و تئاتر، بابک احمدی خبرنگار تئاتر خبرگزاری ایلنا، کوروش نریمانی نمایشنامه نویس و مدرس و کارگردان تئاتر و حسین مسافر آستانه بازیگر و کارگردان تئاتر روانه آنتن شد.
به گزارش ایلنا به نقل از رادیو گفت‌وگو؛ خبرنگار تئاتر خبرگزاری ایلنا در برنامه «پرده آخر» گفت: متاسفانه به دلیل عدم توجه به تبلیغ نمایش‌ها، عوامل نمایش با خبرنگاری ارتباط می‌گیرند و از او می‌خواهند در قالب خبر یا مصاحبه تبلیغ نمایش را انجام دهد و در واقع خبرنگار را به عنوان تبلیغات‌چی تئاتر تصور می‌کنند در حالی‌که نباید اینگونه باشد.
بابک احمدی با بیان اینکه خبرگزاری‌ها به بنگاه‌های اطلاع رسانی و تبلیغی برای کارهای نمایشی تبدیل شده‌اند، اظهار داشت: یکی از دلایل این نگاه این است که از یک‌سو خبرگزاری‌ها عمر زیادی ندارند و اطلاعات هنرمندان از شیوه فعالیت این رسانه‌ها کامل نیست چون روزنامه‌ها در گذشته تا حدودی کار اطلاع رسانی را انجام می‌دادند. اما برخی از ویژگی‌های این دو رسانه‌ها با یکدیگر متفاوت است و به‌طور طبیعی در مواردی نیز با هم هم‌پوشانی دارد.
وی تصریح کرد: الزام‌هایی که در کار خبرنگاری خبرگزاری وجود دارد با روزنامه متفاوت است، زیرا خبرنگار کار خودش را از صبح زود با خبر آغاز می‌کند و در تمام برنامه‌ها و اتفاقات حوزه فعالیت خود - اینجا هنر نمایش - حضور دارد. اما خبرنگار روزنامه زمانی به روزنامه می‌رود که ساعت ۱۲ است و از این زمان به بعد تازه خبرگزاری‌ها را باز می‌کند و در جریان امور روز قرار می‌گیرد و کار برایش آغاز می‌شود.
دبیر سرویس تئاتر خبرگزاری ایلنا با اشاره به مشکلات تئاتر کشور بیان داشت: تئاتر با کمبودهای مالی، عدم حمایت و بی‌برنامگی در تمام حوزه‌ها مانند احداث سالن مواجه است. اگر گروهی تشکیل شود و تمرین را پشت سر بگذارد و برای اجرا آماده شود؛ آنقدر معضل را پشت سر گذاشته است که دیگر انرژی برای کار باقی نمانده است.
احمدی به تبلیغات اشاره کرد و گفت: متاسفانه گروه‌ها به آن میزان که به امور فنی اهمیت می‌دهد، برای تبلیغات اهمیت زیادی قائل نیستند و به همین جهت به خبرنگار و خبرگزاری که می‌‌شناسند زنگ می‌زنند و اعلام می‌کنند از ما حمایت کنید. این حمایت در قالب خبر یا مصاحبه‌ای که خبرنگار تهیه می‌کند، صورت می‌گیرد و به این شکل اطلاع رسانی هم اتفاق می‌افتد. در حقیقت اشتباه اصلی اینجا رخ می‌دهد که خبرنگار را به عنوان یک تبلیغات‌چی در نظر می‌گیرند.
در ادامه کوروش نریمانی، نمایشنامه نویس و کارگردان با بیان اینکه خبرنگار‌ها فقط به طرح پرسش‌های حاشیه‌ای نه چندان مهم می‌پردازند، اظهار داشت: یک خبرنگار باید حوزه خبری خودش را به خوبی بشناسد و کار‌شناس آن حوزه باشد و معضلات آن را بشناسد که قطعا این معضلات فقط به ساختمان یک سالن مربوط نمی‌شود.
این کارگردان تئاتر معضلات حوزه تئاتر را گسترده دانست و گفت: خبرنگار که کار‌شناس رسانه است باید موارد زیادی را بداند، اما تقریبا هیچ‌گاه کسی از من در این رابطه سوال نپرسیده و تنها درصد بسیار پایینی از خبرنگار‌ها بوده‌اند که درباره شیوه نمایش سوال کرده‌اند. در حالی که تا دلتان بخواهد درباره حواشی تئاتر از من سوال می‌شود.
در ادامه غزل نهانی خبرنگار حوزه فرهنگ و هنر و تئاتر خاطرنشان کرد: در زمانی که استاد سمندریان در قید حیات بودند، خبرنگاری در مقابل ایشان حاضر شد و گفت می‌خواهم با شما گفت‌وگو کنم. آقا سمندریان پذیرفت. خبرنگار ابتدا از سمندریان خواست خودش را معرفی کند و از سابقه نمایش و تئاتر خودش بگوید!
وی با اشاره به ضعف‌های خبرنگاران، بیان داشت: در این خصوص کسی شکی ندارد. دو گروه داریم؛ آنهایی که در عرصه تئاتر به صورت تخصصی کار می‌کنند و آنهایی که اطلاعات کافی ندارند اما به عنوان خبرنگار فعالیت می‌کنند. البته گاهی باید یک طور دیگر به موضوع نگاه کرد؛ گاهی خبرنگار به کوروش نریمانی زنگ می‌زند و درباره بازسازی تئاتر شهر از ایشان سوال می‌کند و این تاثیر مثبتی دارد زیرا کوروش نریمانی و دیگر کارگردان‌ها در این محل نمایش اجرا کردند و کسی متخصص‌تر از هنرمندان نیست که درباره مشکلات آن صحبت کند.
وی افزود: به عنوان نمونه من چند روز پیش با حمیدرضا نعیمی، کارگردان نمایش «ترور» مصاحبه کردم که اعلام کرد اینجا موش وجود دارد و بازیگر من برای کار در چنین فضایی اذیت می‌شود.
حسین مسافر آستانه، مدیر سابق مرکز هنرهای نمایشی درباره کار رسانه‌ها اظهار کرد: بنده احترام ویژه‌ای برای کار خبر و خبرنگاران قائل هستم زیرا این افراد زحمتکش نقش مهمی در انتقال اخبار ایفا می‌کنند و از این جهت خودم را موظف می‌دانم در هر زمانی نسبت به سوالاتشان پاسخ گو باشم.
وی افزود: متاسفانه به نقش و لزوم وجود تئاتر در فرآیندهای اجتماعی اصلا توجه نداریم و آنقدر درگیر مسائل جزئی و حاشیه‌ای هستیم که هرگز به روح تئاتر نمی‌پردازیم؛ به همین دلیل مسائل ما موج ایجاد نمی‌کند. اهمیت تئاتر برای مردم نشان دهنده ارتقاء فرهنگی آن مردم محسوب می‌شود.
این کارگردان تئاتر تصریح کرد: متاسفانه همه ما به عنوان مدیر، بازیگر و یا خبرنگار به دنبال اهداف شخصی خودمان هستیم و هیچ کدام، بود و نبود یکدیگر را نسبت به تئاتر سودمند و یا مضر ارزیابی نمی‌کنیم.