کف سالنِ «حافظ» موزاییک شد!/ خطر آسیب‌دیدگی در کمین هنرمندان
مسئولان بنیاد رودکی در تصمیمی عجیب و غیر کارشناسی از موزاییک در بازسازی کف تالار «حافظ» استفاده کرده‌اند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، رضا سعیدی‌پور که چندی قبل از آغاز بازسازی سالن حافظ خبر داده بود در پاسخ به این سوال که این ترمیم و مرمت چه زمان به پایان می‌رسد؛ اظهار کرد: کف‌پوش سالن حافظ را به کلی تغییر دادیم و در حال حاضر زیرسازی با موزاییک انجام شده، سپس عایقی روی آن کشیده می‌شود و درنهایت هم چوب روی عایق قرار می‌گیرد تا گروه‌های نمایشی کار خود را آغاز کنند. این بازسازی در مراحل پایانی قرار دارد و سالن به زودی در اختیار گروه‌ها قرار می‌گیرد.
مشاور هنری بنیاد رودکی خاطرنشان کرد: تغییرات و بازسازی در تالار حافظ فقط در همین حد است و صندلی‌های مجموعه تغییر نمی‌کند. همچنین مهندس زعیمی(معاون فنی بنیاد) به کل پروژه نظارت داشته و ما هم تلاش کردیم بازسازی کف طوری پیش برود که گروه‌های نمایشی به زودی کار خود را آغاز کنند.
بازسازی کف‌پوش سالن نمایش با «موزاییک» به هیچ وجه در مجموعه‌های زیرنظر دولت مرسوم نبوده و استاندارد تلقی نمی‌شود. شاید به جرات بتوان گفت اتفاقی که در سالن حافظ به عنوان زیرمجموعه بنیاد نیمه‌خصوصی رودکی رخ داده؛ در جهان کم‌نظیر است. همچنین درصد بروز حادثه برای هنرمندان در سالن نمایش با چنین کف‌پوشی بسیار زیاد خواهد بود که توجه و رسیدگی مسئولان را طلب می‌کند.
نظر یک کارشناس بازسازی
یک کارشناس مرمت و بازسازی سالن‌های نمایشی در گفتگو با ایلنا؛ درباره این تصمیم گفت: نخستین نکته‌ای که مسئولان باید لحاظ کنند این است که جنس زیرسازی سالن ممکن است بتن یا هر ماده دیگری باشد اما حتما باید تراز شود. سپس یک سازه فلزی مثلا از جنس پروفیل 4×4 درست می‌کنند که آن هم باید با استفاده از استانداردهای بین‌المللی اتفاق بیفتد و البته این شبکه‌ها هم باید جداگانه تراز شوند.
او ادامه داد: به‌طور کل شبکه‌هایی 40 ×40 یا 60 × 60 درست می‌شود که سپس روی آنها یک لایه پلاستیک می‌گذارند تا صدایی ایجاد نشود. بعد از این مرحله باید روی سه‌لایی پشم شیشه قرار بگیرد که سهمی از آگوستیک صحنه محسوب می‌شود و صداهایی با فرکانس پایین را کنترل خواهد کرد.
این کارشناس در پایان خاطرنشان کرد: بعد از طی این مراحل روی شبکه‌ها و سه‌لایی و پشم شیشه، چوب راش قرار می‌گیرد و در نهایت هم یک هفت لایی تاق و زبانه می‌کنند که به‌صورت کشویی روی یکدیگر قرار می‌گیرند و این کف فاینال (نهایی) را شکل می‌دهد. سپس ساب می‌خورد، بتونه کاری می‌شود و ته‌رنگ یا آستر می‌زنند و در پایان رنگ ضدحریق روی تمام کف صحنه را می‌پوشاند که همه اینها در مجموع باید پانزده سانت و 8 میلیمتر شود. 1×1 کف سالن باید توان تحمل 2 تن وزن را داشته باشد و زیرسازی به نوعی باشد که در صورت زمین خوردن بازیگر آسیب جسمی به او وارد نشود.