پاپ کورن ۷ هزار سال پیش کشف شد

به‌ گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از لایوساینس، اینکه برخی از غذاها و خوراک‌های محبوب امروزی چه زمانی بوجود آمدند و متعلق به چه دوره‌ای بوده‌اند، کاری بسیار دشوار است چراکه یک باستان‌شناس از بقایای جامدی که از گذشته باقی مانده‌اند، می‌تواند بفهمد که در گذشته چه اتفاقی افتاده است. اما گاهی اوقات ما خوش‌شانس هستیم چراکه اگر دانه‌های نرم در مکان‌های بسیار خشک حفظ شوند یا سوخته باشند می‌توانند زمان زیادی دوام بیاورند. 

اجداد ذرت

خوشبختانه، ذرت دارای قسمت‌های سختی است، مانند پوسته هسته. از آنجایی که برای خوراکی شدن ذرت را باید حرارت داد، گاهی اوقات می‌سوزد و باستان‌شناسان شواهدی را از ذرت‌های سوخته پیدا کرده‌اند. جالبتر از همه، برخی از گیاهان، از جمله ذرت، حاوی قطعات ریز سنگ مانندی به نام فیتولیت هستند که می‌توانند هزاران سال دوام بیاورند. 

دانشمندان با کشف شواهد به‌جا مانده دیگر مطمئن هستند که قدمت ذرت به چند هزار سال قبل می‌رسد. آن‌ها می‌گویند ذرت احتمالاً برای اولین بار توسط بومیان آمریکایی در مکزیک فعلی پرورش داده شده است. کشاورزان اولیه در آنجا ذرت را از نوعی علف به نام تئوسینت اهلی می‌کردند. 

قبل از کشاورزی، مردم تئوسینت وحشی را جمع می‌کردند و دانه‌های آن را که حاوی مقدار زیادی نشاسته بود، می‌خوردند، کربوهیدراتی که در نان یا پاستا می‌توان یافت. آن‌ها تئوسینت را با بزرگترین دانه‌ها می‌چیدند و در نهایت شروع به وجین و کاشت آن می‌کردند. با گذشت زمان، این گیاه وحشی به چیزی شبیه به آنچه که ما امروز به آن ذرت می‌گوییم تبدیل شد. شما می‌توانید ذرت را از تئوزینت از روی دانه‌های بزرگتر آن تشخیص دهید. 

شواهدی از پرورش ذرت از غارهای خشک مکزیک در ۹۰۰۰ سال پیش وجود دارد. از آنجا، پرورش ذرت در سراسر آمریکای شمالی و جنوبی گسترش یافت. 

پاپ کورن باستانی جویدنی بوده است

فهمیدن اینکه مردم از چه زمانی شروع به تهیه پاپ کورن کردند سخت‌تر است. انواع مختلفی از ذرت وجود دارد که بیشتر آن‌ها در صورت حرارت دادن ظاهر می‌شوند، اما یک نوع ذرت وجود دارد که در واقع «پاپ کورن» نامیده می‌شود و بهترین پاپ کورن را می‌سازد. دانشمندان فیتولیت‌هایی را از پرو و همچنین هسته‌های سوخته شده این نوع ذرت «پاپ‌شدنی» را از ۶۷۰۰ سال پیش کشف کرده‌اند. 

می‌توانید تصور کنید که دانه‌های ذرت در ابتدا به طور تصادفی کشف شد. احتمالاً مقداری ذرت در آتش پخت و پز افتاده است و هر کسی که در آن نزدیکی بود متوجه شد که این یک روش جدید و مفید برای تهیه غذا است. ذرت خرد شده مدت زیادی دوام می‌آورد و به راحتی درست می‌شد. 

پاپ کورن باستانی احتمالاً شباهت زیادی به میان وعده‌ای که امروز در سینما میل می‌کنید نداشت. احتمالاً نه نمک و نه قطعاً کره وجود داشت، زیرا هنوز در قاره آمریکا گاوی برای شیردهی وجود نداشت. احتمالاً داغ سرو نشده است و در مقایسه با نسخه‌ای که امروز به آن عادت کرده‌اید، احتمالاً جویدنی بوده است. 

غیرممکن است که دقیقاً بدانیم پاپ کورن چرا یا چگونه اختراع شد، اما حدس می‌زنم این روشی هوشمندانه برای حفظ نشاسته خوراکی ذرت با خلاص شدن از شر کمی آب درون هر هسته است که باعث می‌شود آن را بیشتر مستعد خراب شدن کند. این آب گرم شده در هسته است که به صورت بخار خارج می‌شود و پاپ کورن را پاپ می‌کند. پس از آن ذرت پاره شده می‌تواند برای مدت طولانی دوام بیاورد. چیزی که ممکن است امروز به عنوان یک میان وعده خوشمزه در نظر بگیرید، احتمالاً به عنوان یک روش مفید برای نگهداری و نگهداری غذا شروع شده است.