چهارمین جلسه سعدی‌خوانی برگزار شد/ او از رندی هیچ کم نگذاشته
چهارمین جلسه از سلسله جلسه‌های «سعدی خوانی»، به همت دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری، برگزار شد،
به گزارش ایلنا به نقل از دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری، قدمعلی سَرّامی، (استاد دانشگاه، نویسنده، شاعر و پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی) در چهارمین جلسه از سلسله جلسه‌های «سعدی خوانی»، که به همت دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری برگزار شد، اظهار کرد: مسئله‌ای که سعدی ما را در بوستان متوجه آن کرده این است که آدم‌ها ظاهرپرستند و باطن امور را فراموش می‌کنند. سعدی اهل نظاره و دیدن زیبایی است و اعتقاد دارد که: دیده را فایده آن است که دلبر بیند/ور نبیند چه بود فایده بینایی را. اما همین آدم با صراحت می‌گوید: صورت زیبای ظاهر هیچ نیست/ای برادر سیرت زیبا بیار.
قدمعلی سَرّامی ضمن بیان این مطلب دراین باره ادامه داد: خود سعدی می‌داند که منظورش از صورت ظاهر آن نیست که این کلمات به مخاطب القا می‌کنند بلکه منظورش این است که ظواهر اموراصل نیستند و بواطن امورند که مهم‌اند. وی ادامه داد: دردی که بشریت از دوره سعدی هم به آن مبتلا شده، همین ظاهرپرستی است که با رواج جهان صنعتی این درد گسترده‌تر شده است. وی دراین باره خاطر نشان کرد: ظاهر پرستی البته خوب است اما نه تا آنجا که بواطن را فراموش کنید. اما دنیای جدید در این دو سه قرن اخیر، دارد این درد را آشکارا به ما نشان می‌دهد و همه گرفتار ظواهر امور می‌شوند. این درد بزرگ بشریت است و برای تخفیف آن باید به تأمل کردن در کائنات بپردازیم. این استاد دانشگاه به تأمل سعدی در هستی پرداخت و گفت: سعدی چنان در درخت‌ها دقت و تأمل می‌کند که حتی عیالش را در خانه به گل تشبیه می‌کند و می‌گوید:
یکی درخت گل اندرمیان خانه‌ی ماست
که سروهای چمن، پیش قامتش پستند.
این استاد دانشگاه دراین باره ادامه داد: با تأمل در پدیده‌هاست که متوجه جوهره عالم می‌شویم و این تأمل همچون ابزاری است که عالم بی‌انت‌ها و پدیده‌های بی‌شمار آن را تبدیل به یک پیوستار می‌کند و سعدی هم با این تأمل است که به این شعر دست پیدا می‌کند و می‌گوید:
ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند
تا تو نانی به کف آریّ و به غفلت نخوری
همه از بهر تو سرگشته و فرمانبردار
شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبری.
سرّامی در بخش دیگری از این جلسه به رندی سعدی پرداخت و گفت: انتخاب تخلص سعدی، به علاقه او به «سعد بن زنگی» پادشاه و همین طور نوه او «اتابک مظفرالدین ابوبکر بن سعد بن زنگی» برمی‌گردد. البته بین سعدی‌شناسان بر سر اینکه سعدی تخلص خود را از روی علاقه به کدام‌یک از آن‌ها انتخاب کرده اختلاف است. اما نظر من این است سعدی از رندی در آثارش هیچ کم نگذاشته و تمام زندگی‌اش را دو پهلو جلو برده است. در عین حال که درباری بوده، مردم دوست هم بوده و مردم هم اورا دوست داشته‌اند. در عین حالی که جدی‌ترین ابیات جهان متعلق به اوست، هزلیات هم دارد که متعلق به خودش است.
قابل توجه است، این نشست‌ها، هر دو هفته یک‌بار، شنبه‌ها از ساعت ۱۶ تا ۱۸ به همت دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری و با ارائه قدمعلی سَرّامی، استاد دانشگاه، نویسنده، شاعر و پژوهشگرایرانی در حوزه زبان و ادبیات فارسی، در سالن سلمان هراتی حوزه هنری واقع در خیابان سمیه، نرسیده به حافظ، روبروی کوچه پورموسی برگزار می‌شود و عموم علاقه‌مندان و پژوهشگران برای شرکت در این جلسات می‌توانند درسالن سلمان هراتی حوزۀ هنری حضور یابند.
