محمدعلی اسماعیلی در خانه ابدی جای گرفت/ یادواره‌ای برای آخرین پرچم‌دار سبک حسین تهرانی

به گزارش خبرنگار ایلنا، مراسم تشییع محمدعلی اسماعیلی (نوازنده پیشکسوت تمبک) صبح امروز چهارشنبه ۲۵ مرداداماه مقابل تالار وحدت برگزار شد. 

محمد الهیاری (مدیرکل دفتر موسیقی)، مهدی سالم (مدیرعامل بنیاد رودکی)، امیرعباس ستایشگر (رییس انجمن موسیقی ایران)،‌ رضا مهدی (موزیسین و دبیر جشنواره موسیقی فجر)، پوریا اخواص، سامان احتشامی، محمد موسوی، داود گنجه‌ای، محمد میرزمانی، کامبیز روشن‌روان، بهمن رجبی، رضا علی‌آبادی، محمدمهدی گورنگی، علی جعفری پویان، آرش فرهنگ‌فر، جلیل عندلیبی، محمدجواد ضرابیان و کیوان ساکت برخی هنرمندان و مسئولانی بودند که در این برنامه حضور داشتند.

او هنرمندی واقعی بود

در ابتدای برنامه داود گنجه‌ای پس از ابراز تاسف از درگذشت محمدعلی اسماعیلی و تسلیت به خانواده و دوستدارانش گفت: برای من در این ۸۲ سال زندگی که داشته‌ام، یکی پهلوانی و مرام زورخانه‌ای و دیگری هنرمند واقعی و باتقوا بودن اهمیت داشته است که باید بگویم محمد اسماعیلی هنرمندی واقعی بود. همیشه می‌گویم یکی مرد جنگی به از صد هزار و حال هم همین را تکرار می‌کنم. 

گنجه‌ای افزود: عصر؛ عصر بی‌وفایی‌هاست و امروز با جسم زنده‌یاد اسماعیلی وداع می‌کنیم. او همیشه احترام بزرگترها را نگاه می‌داشت و هرگز سرش را مقابل بی‌مایگان خم نکرد. 

این نوازنده پیشکسوت ادامه داد: محمد اسماعیلی در کسوت معلمی، تقوا و اخلاق بی‌نظیر بود. 

گنجه‌ای در بخش دیگری از صحبت‌هایش بیان کرد: من در زندگی‌ام دو وداع غم‌انگیز را دیدم: یکی حسن ناهید مظلوم بود و دیگری محمدعلی اسماعیلی عزیز. 

داود گنجه‌ای در پایان گفت: استاد بهمن رجبی هم در این مراسم حضور دارند و لازم می‌دانم از او نام ببرم. ایشان می‌گوید به من نگویید استاد ولی ما می‌دانیم که او با ریتم چه کرده است؛ بدون شک زنده‌یادان ناصر فرهنگ‌فر و اسماعیلی هم از این دسته و این نسل بودند.

تاکید بر احترام به بزرگتر توسط اسماعیلی 

در ادامه برنامه محمد دلنوازی (شاگرد و دوست محمد اسماعیلی) دقایقی با حضار صحبت کرد، او ضمن تسلیت به حضار، گفت: صحبت از استاد اسماعیلی و فقدانش برایم مشکل است. من ۵۱ سال همکار ایشان بودم و کنارش ساز زدم و یاد گرفتم. در این پنجاه و یک سال حتی یک بار صدای ایشان را بلند نشنیدم. همیشه آرام و مهربان بودند و می‌دیدم که او از استاد تهرانی چگونه یاد می‌کرد. 

دلنوازی در پایان صحبت‌هایش گفت: اینکه سال‌ها در گروه استاد محمد اسماعیلی ساز زده‌ام افتخار من است. ایشان همیشه می‌گفتند احترام بزرگتر را داشته باشید. 

نمی‌توانیم او را فراموش کنیم

داود یاسری (نوازنده تنبک) که دوستی دیرینه‌ای با زنده‌یاد اسماعیلی داشته نیز درباره او صحبت کرد. او گفت: ما نمی‌توانیم او را فراموش کنیم. صحبت زیاد است و وقت نیست. لازم می‌دانم که بگویم تعدادای از دوستان طی دوران بستری بودن استاد در بیمارستان حق شاگردی را ادا کردند و هر کدام نوبتی در بیمارستان کنارش ماندند و باید از آن‌ها تشکر کنم. 

یاسری در ادامه گفت: سال شصت یا شصت و یک بود که یک روز استاد اسماعیلی با من تماس گرفت و گفت فردا صبح ساعت ده پیش من باش و باید جایی برویم. وقتی که نزد ایشان رفتم گفت مرا به اختیاریه ببر تا دوستی را ببینم. ما ادامه مسیر دادیم و کارها انجام شد. بعد ایشان رو به من کرد و گفت این کاری که تو می‌کنی کارهای مرا انجام می‌دهی، کاری است که من برای استاد حسین تهرانی می‌کردم. بعد گفتند: خدا شما را سر راه ما گذاشته است. 

یاسری در پایان گفت: ما طی این همه سال جز خوبی از استاد اسماعیلی ندیدیم.

با استاد اسماعیلی زمان را گم می‌کردیم

در ادامه مراسم کامبیز روشن‌روان (آهنگساز) هم ضمن تسلیت به خانواده اسماعیلی و حضار، گفت: من محمد اسماعیلی را از سال ۴۳ می‌شناسم و از همان زمان‌ها بود که شاگردش شدم. ایشان آن زمان به عنوان استاد جایگزین حسین تهرانی بودند و ما شاگردشان شدیم. 

روشن‌روان ادامه داد: او از همان اول با شوق درس می‌داد. طوری که این شوق در هنرستان موسیقی وجود نداشت. ما زمانی که با ایشان کلاس داشتیم، ساعت‌ها ساز می‌زدیم و یا تاریکی هوا بود که می‌دیدم شب شده. ما با استاد اسماعیلی اصطلاحا زمان را گم می‌کردیم. 

کامبیز روشن‌روان در ادامه گفت: زنده‌یاد اسماعیلی علاوه بر شاگردی دوست ما بود و برایمان مانند پدر بود. کمتر استادی چنین است. 

وی در پایان توضیح داد: من با ایشان خیلی کنسرت داشتیم و فقط ده‌ها بار در تالار وحدت روی صحنه رفتیم و ساز نواختیم. من پس از سربازی و مهاجرت ارتباطم با استاد قطع شده بود، اما وقتی برگشتم این رابطه دوباره برقرار شد. این اواخر قرار بود دیداری داشته باشیم که دو روز قبل ایشان فوت کردند. من در آخر از او، اول به عنوان انسان یاد می‌کنم سپس به عنوان یک هنرمند.

در ادامه مراسم محمد موسوی (نوازنده پیشکسوت نی) و حسام‌الدین سراج (آوازخوان موسیقی ایرانی) برای محمدعلی اسماعیلی قطعه‌ای را به صورت بداهه اجرا کردند. 

محمد موسوی در ابتدا گفت: دخترم شاهد است که یک سال است دست به ساز نزده‌ام اما به عشق محمد اسماعیلی امروز می‌نوازم.

پس از اجرای موسوی و سراج پسر محمدعلی اسماعیلی از حضار و هنرمندان و مسئولان بابت حضورشان در مراسم تشکر کرد. 

در پایان گروه نوازندگان سازهای کوبه‌ای و بادی «صور اسرافیل»، اسماعیلی را برای خاکسپاری در بهشت زهرا(س) تا آمبولانس همراهی کردند.