نوازنده ساز هورن و یکی از اعضای ارکستر علیرضا قربانی مطرح کرد؛
فقط می‌توان در «ارکستر سمفونیک» و «ارکستر ملی» هورن نواخت/ دوستانم یک به یک با سازشان خداحافظی می‌کنند
مهسا یوسفی‌نژاد می‌گوید: «هورن» در ایران نوازندگان کمی دارد و نسبت به سازهای دیگر کمتر روی آن کار شده؛ به این دلیل که در ایران خیلی روی موسیقی کلاسیک سرمایه‌گذاری نشده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، علیرضا قربانی، سهراب پورناظری و علی قمصری برخی از گروه‌هایی هستند که در این ایام در سبک‌های سنتی، تلفیقی و نواحی کنسرت برگزار کرده‌اند. طی روزهای اخیر نیز مهران غضنفری با همراهی گروه «نوای سیمره» و صائب و رشید کاکاوند در قالب کنسرت «راز راه» روی صحنه رفته‌اند. اما در میان کنسرت‌های اخیر اجراهای علیرضا قربانی در کاخ سعدآباد بارها تمدید شد. قربانی پس از یک ماه اجرا در شهرهایی چون گرگان، شیراز، کرمان، سیرجان و کیش، برگزاری کنسرت‌های خود را از بیست و سوم خردادماه در مجموعه تاریخی فرهنگی «کاخ سعدآباد» آغاز کرد که تا امروز ادامه یافته است. قطعات رپرتوار این کنسرت‌ها ترکیبی از آثار قبلی و جدید علیرضا قربانی است. احمد شاملو، هوشنگ ابتهاج، امیرخسرو دهلوی، حسین منزوی، اهورا ایمان و حسین غیاثی برخی از شاعرانی هستند که آثارشان توسط قربانی اجرا می‌شود.
به مناسبت ادامه برگزاری کنسرت‌های علیرضا قربانی با مهسا یوسفی‌نژاد (نوازنده هورن و یکی از اعضای ارکستر علیرضا قربانی) گفتگو کردیم. او علاوه بر همکاری با علیرضا قربانی از سال هشتاد و پنج یکی از نوازندگان «ارکستر سمفونیک تهران» است.
«هورن» ساز مناسب موسیقی کلاسیک است
روی موسیقی کلاسیک سرمایه‌گذاری نکرده‌ا یم
یوسفی‌نژاد درباره ویژگی‌های ساز «هورن» گفت: این ساز در همه ژانرهای موسیقی حضور ندارد و اکثر تجربه‌هایم در موسیقی کلاسیک بوده است؛ چراکه ساز «هورن» مناسب چنین اجراهایی است.
او در ادامه درباره چند و چون آمار نوازندگان «هورن» در ایران گفت: سازی که من انتخاب کرده‌ام، هم نوازندگان کمی در ایران دارد و هم اینکه نسبت به سازهای دیگر کمتر روی آن کار شده؛ به این دلیل که در ایران خیلی روی موسیقی کلاسیک سرمایه‌گذاری نشده است.
فقط می‌توان در «ارکستر سمفونیک» و «ارکستر ملی» هورن نواخت
این نوازنده در پاسخ به این سوال که با ساز کمتر شناخته شده «هورن» چگونه به فعالیت‌های هنری و همکاری با گروه‌ها پرداخته، گفت: تنها جایی که توانسته‌ام در سال‌های اخیر با جدیت در آن کار کنم، «ارکستر سمفونیک تهران» و «ارکستر ملی ایران» بوده است.
وی در ادامه درباره وضعیت «هورن» و شناختی که از آن در ایران وجود دارد، همچنین میزبان استقبال از این ساز گفت: چارچوب و محدودیت‌های بسیاری در این‌باره وجود دارد. مثلا قیمت ساز «هورن» در سال‌های اخیر بالا رفته است. همچنین فیلترهای زیادی برای هورنیست شدن وجود دارد. به طور مثال برای یادگیری این ساز ابتدا باید زمان بیشتری را نسبت به هر ساز دیگری در نظر گرفت. دوم اینکه نوازنده «هورن» ممکن است خیلی دیرتر به نتیجه دلخواه برسد، پس باید صبوری خاصی داشته باشد.
یوسفی‌نژاد تاکید کرد: البته علاقه و پشتکار در امر یادگیری بسیار تاثیرگذار است. همچنین نواختن «هورن» گوش خیلی قوی لازم دارد و همه هورنیست‌ها برای اینکه بتوانند در سطح بالایی کار کنند، باید به این مسائل دقت کنند.
تعداد هورنیست‌ها انگشت‌شمار است
یوسفی‌نژاد درباره تعداد هورنیست‌ها در ایران تصریح کرد: متاسفانه تعداد هورنیست‌های ایرانی انگشت‌شمار است. مسائل مالی یکی از علت‌های بزرگ این مسئله است که کمبود حمایت‌ها نیز بر آن دامن می‌زند. ما نباید تنها یک «ارکستر سمفونیک» در تهران داشته باشیم.
او ادامه داد: بسیاری از نوازندگان خوب «هورن» به دلیل محدودیت کاری مجبور به مهاجرت شده‌اند و باید بگویم ماندن در ایران برای نوازندگان سازهای بادی از جمله «هورن» نیازمند نادیده گرفتن بسیاری از موضوعات و مسائل است.
هورنیست‌ها یا باید سولیست شوند یا در ارکستر بنوازند
این نوازنده توضیح داد: ما به عنوان نوازندگان «هورن» می‌توانیم در دو رشته پیشرفت کنیم؛ یا سولیست شویم و یا به لحاظ کاراکترمان، نوازنده ارکستر باشیم. کاراکتر من نوازنده ارکستر است؛ یعنی خودم را در میان گروهی می‌بینم که در کنسرت حضور دارند. هورنیست‌ها کسانی نیستند که بتوانند در خانه خوشحال بمانند، کارایی این ساز در ارکستر است و نوازنده‌ای که آن را انتخاب می‌کند بنا به دلایلی آن را برگزیده است.
یوسفی‌نژاد درباره وضعیت نوازندگان حال حاضر«هورن» نیز عنوان کرد: متاسفم که تعداد ما هورنیست‌ها در ایران انگشت‌شمار است. در چنین اوضاعی هر روز خبرهایی مبنی بر خداحافظی دوستانم با ساز «هورن» می‌شنوم که واقعا اتفاق خوبی نیست. تاکید می‌کنم تمام کسانی که از ایران مهاجرت کرده‌اند یا کسانی که مجبور شدند ساز نزنند، نوازندگانی عالی بوده‌اند.
این نوازنده درباره نحوه همکاری خود با علیرضا قربانی گفت: اوائل دهه نود بود که برای اولین‌بار با علیرضا قربانی در ارکستر ملی ایران همکاری کردم و طی این اتفاق در شهرهای شیراز و تهران به اجرای برنامه پرداختیم. در ادامه هم همکاری‌های من با ایشان در پروژه‌های شخصی‌شان هم ادامه پیدا کرد. حال می‌توانم بگویم در اغلب کنسرت‌های آقای قربانی در تهران حضور داشته‌ام.
عادت ندارم قطعات را حین نواختن شخصی کنم
هر شب سه هزار نفر «روزگار غریب» را هم‌خوانی می‌کنند
یوسفی‌نژاد درباره قطعه مورد علاقه خود در میان قطعات علیرضا قربانی نیز گفت: اصولا سعی می‌کنم قطعاتی که می‌نوازم را شخصی نکنم؛ چراکه این مسئله بر آن انرژی که برای قطعه صرف می‌کنم، تاثیرگذار خواهد گذاشت، اما می‌توانم بگویم قطعه «ارغوان» به حس و حال امروز من نزدیک‌تر است، زیرا هوشنگ ابتهاج و آثارش را بسیار دوست دارم و اولین‌بار است که بعد از فوت او این قطعه را مجدد اجرا می‌کنم. همچنین از «روزگار غریب» نیز لذت می‌برم چرا که نزدیک به ۳ هزار نفر هر شب در کنسرت با آن هم‌خوانی می‌کنند.
نوازنده ارکستر سمفونیک تهران ادامه داد: انرژی‌ای که تمام تماشاچیان به ما می‌دهند، باعث می‌شود که نوازندگان بتوانند هر شب از نو بنوازند، همچنین علیرضا قربانی گاه در ابتدای کنسرت، با فراغ بال شروع به خواندن آواز می‌کند و ما هم تمام حال بدمان را کنار می‌گذاریم و با انرژی بسیاری به اجرا ادامه می‌دهیم.
یوسفی‌نژاد در پایان گفت: خدا را شکر می‌کنم که در این روزگار سخت، توانسته‌ام حال خوبی را تجربه کنم و در ادامه آن حال را به دیگران انتقال دهم، کاش کسانی که در پشت صحنه حضور دارند هم می‌توانستند در حال ما شریک شوند.
