فرجامِ قومی که برگزیده نشد
محمدمهدی جهان‌پرور (نویسنده و پژوهشگر) در یادداشتی به بیان تاریخچه‌ای از سرگذشت قوم بنی‌اسرائیل پرداخت و در نهایت به سرگذشت سرزمین اشغالی و مردم فلسطین اشاره داشت.
با توجه به آنچه در منابع معتبر و موثق آمده است، بنی اسرائیل، قومی یهودی هستند که به نام جدشان اسرائیل نامگذاری شده‌اند. این قوم بر اساس نص صریح قرآن کریم (۸۳/بقره، ۷۰ مائده) به دلیل گناهانی که مرتکب شده‌اند، همواره مورد مذمت و نکوهش بوده‌اند.
علامه طباطبایی (ره) در ذیل آیه ۱۳۸ سوره اعراف اینچنین آورده که بنی اسرائیل با آنکه ادعای ماندن بر دین جدشان حضرت ابراهیم (ع) را داشتند و مدعی بودند که خدای یگانه غیر جسمانی را پرستش می‌کنند، اما چون دارای خوی مادی‌گرایی بوده و اصالت حقیقی را در ماورای حس نمی‌دیدند، علیرغم معجزات و نشانه‌هایی که خداوند بر آن‌ها نازل کرد (۲۱۱/بقره، ۱۰۱ /اسراء، ۸۳ طه)، همچنان به انجام گناه و بت‌پرستی پافشاری داشتند. لذا پروردگار، این قوم را مستوجب لعن و عذاب دانست (۱۳/ مائده) و به رسوایی در دنیا و آخرت وعده فرمود (۸۵/ بقره). این قوم مورد لعن و نفرین برخی پیامبران نیز قرار داشتند (۷۸/ مائده). از طرفی، نژادپرستی از مهمترین تعالیم یهود برشمرده می‌شود و واژه «قوم برگزیده» در کتاب تورات و تلمود به کرات آمده است. چراکه خداوند متعال در مقطعی خطاب به قوم بنی‌اسرائیل فرمود: ای بنی‌اسرائیل… شما را بر جهانیان، برتری بخشیدم (۴۷/بقره). از اینرو آنان آیین یهود را در نژاد خویش محصور نمودند (۶/جمعه).
حال آنکه مراد از برتری بر جهانیان، برتری بر همه انسانها در تمام ادوار تاریخ نبوده است، بلکه منظور، برتری یهودیان مؤمن در زمانی که دین یهود حجت بود، بر دیگر انسانهای همان برهه از تاریخ بوده است. از اینرو شبهه برتری قوم یهود بر تمامی جهانیان، در طول تاریخ به غلط یا به غرض تفسیر شده است و همین امر موجب تبختر، تعصب کور و غرور این قوم لجوج و بدعهد گردید و لذا منفور سایر ملل شدند. این در حالی است که اسلام با نژادپرستی که گونه‌ای از شرک است، مبارزه می‌کند و امت اسلام و انسانهای با تقوا را بهترین امت در میان انسانها (۱۱۰/آل‌عمران و ۱۳/حجرات) و یهودیان را یکی از بزرگترین دشمنان اسلام در طول تاریخ معرفی کرده که علم دشمنی با مسلمانان را برافراشته‌اند (۸۲/مائده).
از آزار و بهانه‌جویی‌های آن‌ها نیز در منابع تاریخی اسلامی مطالب فراوانی نقل شده است و علیرغم وعده ظهور پیامبر خاتم حضرت محمد مصطفی (ص) در کتاب مقدس تورات و انتظارشان برای ظهور ایشان، هنگامی که رسول اکرم (ص) آنان را به دین اسلام دعوت می‌کند و از مجازات پروردگار بیم می‌دهد، اینگونه عنوان می‌کنند که «ما را تهدید مکن، ما فرزندان خدا و دوستان او هستیم که اگر بر ما خشم کند، همانند خشمی است که انسان نسبت به فرزند خود دارد» (مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن، فضل‌بن حسن طبرسی)، لذا از پذیرش دعوت آن حضرت سر باز زده و کفر ورزیدند (۸۹/بقره). اگرچه شاید تعمیم موارد مورد اشاره به جامعه یهودیان خارج از انصاف باشد، و با اینکه صهیونیسم نیز از کلیت یهود جداست، اما به جرأت می‌توان اذعان داشت که امروزه هرگونه بحران، فتنه و رفتار خصمانه و به دور از انسانیتی که در جهان و منطقه نسبت به مسلمانان و بالاخص مردم مسلمانان فلسطین صورت می‌گیرد، ریشه و منشأ آن را می‌توان در این قوم منحوس با توجه به آنچه مقدمتا بیان شد، جستجو کرد.
سرزمینی که سال‌ها تحت تسلط بریتانیا (۱۹۱۷. م) بود و به منظور تشکیل دولتی مستقل به یهودیان واگذار شد (۱۹۴۸. م)، و علیرغم جنگهای متعدد اعراب (۱۹۴۸. م)، مصر (۱۹۵۶. م)، جنگ شش روزه (۱۹۶۷. م) و جنگ یوم کیپور (۱۹۷۳. م) با اسرائیل، این سیطره همچنان ادامه‌دارد. از اینرو طرح موضوع فلسطین با نامگذاری روز قدس و برپایی سالانه این مراسم به عنوان نماد و جلوه حق‌طلبی و ظلم‌ستیزی با هدف آزادسازی قدس شریف و نابودی اسرائیل یکی از اقدامات مؤثر و ارزشمند جمهوری اسلامی ایران به ابتکار امام راحل، و از مهمترین موضوعاتی بود که پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران (۱۳۵۷. ش) بر رژیم ستمشاهی پهلوی و ایستادگی در مقابل قدرتهای شرق و غرب علیرغم مصائب و مشکلات سیاسی، نظامی، اقتصادی، اجتماعی، جنگ هشت‌ساله و به تبع آن سازندگی کشور؛ به گفتمان اصلی نظام جمهوری اسلامی ایران و جهان اسلام تبدیل، و موجب بیداری ملت‌ها به ویژه ملت مظلوم فلسطین شد. به گونه‌ای که الگوبرداری از مقاومت و ایستادگی ملت ایران در مقابله با مشکلات داخلی و دشمنان خارجی با اتکا به خودباوری منجر به افزایش و تقویت روح امید، مبارزه و مقاومت فلسطینیان با اقدامات متقابل نظامی، تلاش برای رسمیت یافتن دولت فلسطین در سازمان ملل (۱۹۸۸. م) و صدور قطعنامه این سازمان علیه تل‌آویو و مواردی از این دست شد.
ملتی که از زمان اشغال سرزمینش از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود در تمام شئون زندگی بی‌بهره بوده و ددمنشانه قتل‌عام می‌شود و بدون هیجگونه حمایتی از سوی کشورهای عربی و منطقه، صرفا نظاره‌گر عادی‌سازی روابط دیپلماتیک برخی همسایگان با این غده سرطانی و سازش و خیانت برخی رهبرانشان هستند. لذا می‌طلبد تا برای دستیابی به استقلال و آزادی، و رهایی از سلطه این رژیم غاصب، علاوه بر اتحاد و انسجام و رفع اختلافات میان اقوام و احزاب فلسطینی، با تأسی از رهنمودهای حکیمانه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بهره‌مندی از مستشاران ایرانی و استفاده از تجربیات موفق کشورهای دوست، از اختلافات دولتمردان، بحران داخلی و نارضایتی جامعه اسرائیل بهره‌برداری و گام نهایی برداشته شود.
تردیدی نیست که این ایستادگی‌ها و مقاومت‌ها چنانکه پروردگار وعده فرموده نتیجه‌بخش بوده و پیش‌بینی رهبر معظم انقلاب درباره این رژیم جعلی، که اسرائیل بیست و پنج سال آینده را نخواهد دید و به فضل الهی چیزی به نام رژیم صهیونیستی در منطقه وجود نخواهد داشت، تحقق خواهد یافت.
