خبرگزاری کار ایران

یک باستان‌شناس مطرح اعلام کرد:

فرضیه‌های استقرار فصلی زمستانی، تفرّج‌گاه یا دسکره ساسانی در محدوده آبگیر سد چم‌شیر

فرضیه‌های استقرار فصلی زمستانی، تفرّج‌گاه یا دسکره ساسانی در محدوده آبگیر سد چم‌شیر
کد خبر : ۱۳۱۰۴۲۶

دربارة چیستی و نوع استقرار در محوطه ۱۰۶ محدودة آبگیر سد چم‌شیر در عصر ساسانی، با توجه به کیفیت ساختارهای معماری، چشم‌انداز جغرافیایی پیرامون محوطه و وجود دو استودان در صخره‌های جنوبی مشرف به محوطه، می‌توان فرضیه‌های استقرار فصلی زمستانی، تفرّج‌گاه یا یک دسکرة ساسانی را مطرح کرد.

به گزارش ایلنا، سعید امیرحاجلو استادیار گروه باستان‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس که ۲۷ آذر۱۴۰۱ همزمان با هفته پژوهش در نشست تخصصی باستان‌شناسی سخن می‌گفت، با اعلام این خبر اظهار داشت: کاوش محوطه تاریخی شماره ۱۰۶ در محدودة آبگیر سد چم‌شیر در شهرستان گچساران در قالب طرح ارتباط با جامعه و صنعت و بر اساس تفاهم‌نامه‌ای میان دانشگاه تربیت مدرس و پژوهشگاه میراث‌فرهنگی به انجام رسید و فاز میدانی آن با هدف «نجات‌بخشی و مستندنگاری شواهد باستان‌شناختی منقول و غیرمنقول به منظور شناخت ویژگی‌های فرهنگی، تبیین کاربری‌ها، گاهنگاری و حفاظت از آثارِ قابلِ حفاظت محوطه» به اجرا درآمد. 

این باستان‌شناس افزود: در فاز کتابخانه‌ای و نظری، مطالعاتی با هدف «تبیین اهمیت و جایگاه محوطه در سلسله مراتبِ استقرارهای نواحی پیرامون رودخانه زهره و تبیین الگوهای معیشت جوامع محلی در این ناحیه در دوران ساسانی و اسلامی» در دست انجام است و بر اساس تفاهم‌نامه فوق، تا اردیبهشت ۱۴۰۲ در جریان خواهد بود. 

سرپرست هیئت باستان‌شناسی کاوش محوطه تاریخی شماره ۱۰۶ در محدودة آبگیر سد چم‌شیر در شهرستان گچساران اظهارکرد: در مطالعات فاز میدانی و کاوش محوطه ۱۰۶، شواهدی از جمله ساختارهای معماری سنگی، قطعات سفال دوران ساسانی تا سده‌های میانی اسلامی، اشیاء سنگی و شیشه‌ای شناسایی و مستندنگاری شد. 

او خاطرنشان‌کرد: بر پایه تقدّم و تأخر ساختارها، عمق پیدایش ساختارها، شیوه ساخت و ساز، اختلاف پهنای دیوارها، نوع مصالح و مواد فرهنگی در لایه‌های هم‌سطح، به نظر می‌رسد نخستین دوره معماری در این محوطه، متعلّق به دوره ساسانی است که بازسازی‌هایی را در دو فاز نشان می‌دهد و ساختارهایی منظم با قلوه‌سنگ، ملات گچ واندود گچ شکل گرفته است. 

استادیار گروه باستان‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس گفت: دربارة چیستی و نوع استقرار در محوطه ۱۰۶ در عصر ساسانی، با توجه به کیفیت ساختارهای معماری، چشم‌انداز جغرافیایی پیرامون محوطه و وجود دو استودان در صخره‌های جنوبی مشرف به محوطه، می‌توان فرضیه‌های استقرار فصلی زمستانی، تفرّج‌گاه یا یک دسکرة ساسانی را مطرح کرد. 

او خاطرنشان‌کرد: اما پس از آن، جوامع نیمه‌یکجانشین در سده‌های میانی اسلامی، به ساخت‌وساز روی دیوارهای کهن‌تر اقدام کرده‌اند. ساختارهای سنگی با ملاط گل، چیدمان نامنظم‌تر و پهنای متغیر دیوارها به این دوره از استقرار تعلّق دارند.

انتهای پیام/
ارسال نظر
پیشنهاد امروز