بقایای باغ‌های شناور در مکزیکوسیتی کشف شد
در پی فعالیت کارگران ساختمانی در منطقه‌ای در مکزیکوسیتی، بقایای خانه‌های مربوط به تمدن آزتک‌ها و باغ‌های شناور آن‌ها کشف شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از لایوساینس، کارگران ساختمانی در مکزیکو سیتی در حین کار موفق به کشف ویرانه‌های خانه‌ای شدند که باستان‌شناسان قدمت آن را ۸۰۰ سال پیش در زمان امپراتوری آزتک‌ها (یک تمدن سرخ‌پوستی در مکزیک) تخمین زده‌اند.
بنا بر بیانیه موسسه ملی مکزیک، اعتقاد بر این است که این خانه متعلق به اواخر دوره پساکلاسیک (۱۲۰۰ تا ۱۵۲۱ پس از میلاد) است و در مرز دو محله در شهر تنوچتیتلان، پایتخت امپراتوری آزتک‌ها قرار داشته است. مساحت این مجموعه حدود ۴۰۰ متر مربع تخمین زده شده.
در اواخر دوره پساکلاسیک، منطقه‌ای که اکنون باستان‌شناسان در حال کاوش در آن هستند منطقه مسکونی و کشاورزی بود و باستان‌شناسان موفق شدند در این مکان بقایای کانال‌ها و یک اسکله (سکویی که قایق‌ها برای بارگیری یا تخلیه بار در آن توقف می‌کنند) را پیدا کنند که در زمان آزتک‌ها به منظور رونق باغ‌های شناور استفاده می‌شد. Chinampas مزارع کشاورزی بین کانال‌ها یا همان باغ‌های شناور است که توسط ریشه نیشکر به صورت مستطیل شکل درست می‌شدند که برای گسترش زمین‌های زراعی در مناطق تالاب و دریاچه‌های کم عمق مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
در کاوش‌های اخیر، باستان‌شناسان علاوه بر آثاری از باغ‌های شناور موفق به کشف آثار باستانی بیشتری از آزتک‌ها شدند چنانکه در زیر طبقات خشتی ساختمان آزتک، یک جفت ظروف تشییع جنازه را پیدا کردند که حاوی بقایای استخوان نوزادان بود. همچنین چندین تدفین مرتبط با اهدای هدایایی از جمله ظروفی که در آن بخور می‌سوزاندند، چرخ‌ها و ابزارهای ریسندگی شدند.
محققان همچنین مجسمه‌ای سنگی را کشف کردند که ارتفاع آن کمی بیش از ۲۳.۵ اینچ (۶۰ سانتی متر) است. این مجسمه، مربوط به اواخر دوره پساکلاسیک، مردی را نشان می‌دهد که لباس کمری پوشیده است و به نظر می‌رسد که چیزی را پرتاب می‌کند. باستان‌شناسان بر این باورند که این مجسمه ممکن است ناتمام مانده باشد، زیرا بر روی بدنه آن جلا داده نشده است.
بررسی بقایای این خانه همچنین شواهدی از یک کارگاه سراجی و سرامیک نشان می‌دهد که در دوران استعمار در قرن ۱۶ و ۱۷ در این مکان وجود داشت.
آلیسیا براکامونتس کروز یکی از باستان‌شناسان فعال در این کاوش مطرح کرده است: در طول قرن نوزدهم، ممکن است بخشی از این مکان به عنوان حمام عمومی استفاده می‌شد. محققان بقایایی از این حمام‌ها از جمله کف کاشی حمام و سیستم زهکشی را کشف کردند. با توجه به شرح وقایع نگاری خوزه ماریا ماروکی، پزشک و مورخ مکزیکی قرن نوزدهم، احتمالاً افراد ثروتمند از این حمام‌ها استفاده می‌کردند.
