مدیر عمارت نوفل‌لوشاتو:
حذف محدودیت استفاده از ۵۰ درصد ظرفیت تماشاخانه‌ها، اقدامی زودهنگام بود/ دولت نگاه حمایتی‌اش را از گروه‌های تئاتری برندارد
مدیر عمارت نمایشی نوفل‌لوشاتو معتقد است برداشتن محدودیت استفاده از ۵۰ درصد ظرفیت تماشاخانه‌ها، اقدامی زودهنگام بود: به اعتقاد من، این تصمیم زود بود و دولت حداقل تا عید می‌توانست محدودیت ظرفیت ۵۰ درصدی را حفظ کند و اجازه دهد دست‌کم تکلیف سویه جدید کرونا مشخص شود.
«داود نامور» مدیر مجموعه نمایشی نوفل‌لوشاتو در گفتگو با خبرنگار ایلنا، برداشته شدن محدودیت استفاده از ظرفیت ۵۰ درصدی تماشاخانه‌ها را اقدامی زودهنگام توصیف کرد و گفت: مدتی است که سالن‌های نمایشی با مجوز اداره‌کل هنرهای نمایشی بلیت‌ها را بر اساس ظرفیت کامل سالن‌ها می‌فروشند؛ چندی پیش و در پی این تصمیم، به آقای قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی پیغامی دادم و اعلام مخالفت کردم. چون به عقیده من، الان وضعیت مناسبی برای این تصمیم نیست.
نامور ادامه داد: هرچند که ممکن است تعدادی از کارگردان‌ها موافق فروش بلیت‌ها بر اساس ظرفیت کامل سالن باشند اما واقعیت این است که مردم و تماشاگران هنوز اعتمادی صد در صدی به سالن تئاتر و تماشای آثار نمایشی در محیط بسته سالن ندارند. همین تعداد تماشاگری که اکنون داریم را هم با هزار تبلیغ و انرژی مثبت و رعایت پروتکل‌های بهداشتی توانسته‌ایم به سمت سالن بکشانیم. به نظرم باید قدردان این تماشاگر و قدردان تلاش‌هایی باشیم که برای رعایت پروتکل‌های بهداشتی شده است.
مدیر عمارت نمایشی نوفل‌لوشاتو خاطرنشان کرد: آقای آشنا در خبری اعلام کرده بودند که این تصمیم، در جلسه اداره‌کل هنرهای نمایشی با ستاد کرونا گرفته شده است. ما هم به عنوان سالن‌دار، قطعا بدمان نمی‌آید ظرفیت سالن صد در صد باشد و بتوانیم از همه ظرفیت صندلی‌ها برای فروش بلیت استفاده کنیم و نمایش‌ها با حضور تماشاگران، پرشور به صحنه بروند. اما آیا این امر شدنی است؟ بارها تکرار شده که تماشاگرانی، برای فروش بلیت‌های بیش از ۵۰ درصد ظرفیت در تئاترهای پرمخاطب اعتراض کنند. این نشان می‌دهد که مردم ما هنوز استرس و ترس حضور در سالنی دربسته را دارند و اینکه خدای ناکرده برایشان اتفاقی بیفتد.
نامور با تاکید بر اینکه تئاتر هیچ وقت نمی‌تواند خودش را با موسیقی و کنسرت مقایسه کند، گفت: ابتدایی‌ترین تفاوت این دو در سالن برگزاری‌شان است؛ سالن‌هایی که به کنسرت‌های موسیقی اختصاص دارند عموما گنجایش مخاطبی بیش از ۳۰۰ نفر را دارند، سالن حداقل ارتفاعی ۷-۸ متر و عمق و عرضی ۶۰۰-۷۰۰ متر دارد و در نتیجه برای هر یک نفر، بیش از ده متر مکعب فضا وجود دارد و به همان میزان اکسیژن و فضای تنفسی فراهم است. اما در سالن‌های تئاتر مخصوصا در بلک‌باکس‌های خصوصی با ظرفیت ۱۶۰ نفر و حضور حدود ۴۰ نفر از عوامل در حالی که کل متراژ سالن برای ۲۰۰ نفر است چنین تهویه‌ای فراهم نیست؛ چون برای هر نفر داخل سالن به‌طور میانگین یک متر مربع فضا بیشتر وجود ندارد.
او با اشاره به اینکه «با چنین پیش فرض‌هایی، باور این نکته سخت است که بتوانیم با تکمیل ظرفیت، اجرای بدون ریسکی از نظر سلامتی مخاطب داشته باشیم.» گفت: برخی گروه‌ها و کارگردان‌ها اعتراض کرده‌اند که چرا ظرفیت سینما صددرصدی است و تئاتر نه؟ این اعتراض را می‌فهمم و به برخی از دوستان حق هم می‌دهم؛ می‌دانیم که نه فقط هزینه‌های اجرا که هزینه‌های زندگی انقدر زیاد و سرسام‌آور شده است که حتی تکمیل ظرفیت و فروش صد در صد بلیت‌های یک نمایش هم کفاف گذران زندگی هنرمند را نمی‌دهد. اما باور کنید تماشاگر فقط به خاطر رعایت پروتکل‌های بهداشتی است که اعتماد کرده و به سالن می‌آید تا تئاتر ببیند. اگر این اندک اعتماد را هم از او بگیریم و به رعایت پروتکل‌های بهداشتی بی‌اعتماد شود، همین تعداد تماشاگر اندک در اغلب تئاترها (و البته تماشاگران قابل توجه برخی آثار) از دست می‌روند.
مدیر عمارت نمایشی نوفل‌لوشاتو با تاکید بر اینکه «اگر مردم از حضور در سالن‌های تئاتر بترسند، تئاترها هستند که ضربه می‌بینند.» گفت: به آقای آشنا هم گفتم که به اعتقاد من، این تصمیم زود است و حداقل تا عید می‌توانید محدودیت ظرفیت ۵۰ درصدی را حفظ کنید و اجازه دهید مدتی بگذرد تا دست‌کم تکلیف سویه جدید کرونا مشخص شود. اما در کنارش، به عنوان مدیر یک مجموعه تئاتری احساس مسئولیت کردم و با گروه‌هایی که تا پایان امسال با مجموعه تئاتری ما قرارداد دارند صحبت کردم و آن‌ها هم موافقت کرده‌اند که برای حفظ سلامت تماشاگران، تنها با ۵۰ درصد ظرفیت‌شان اجرا بروند تا استرس مخاطب از حضور در سالن تئاتر کم شود.
نامور با بیان اینکه ضروری است ورای بایدها و نبایدهای قانونی، سالن‌ها و گروه‌های اجرایی خودشان هم به فکر تماشاگر باشند، گفت: من هم آرزو دارم و دلم می‌خواهد بتوانم اجراهایی که در سالنم می‌رود را سولدآوت کنم؛ ضمن اینکه اغلب اجراهای عمارت نوفل‌لوشاتو از تولیدات خودمان و یا به صورت مشارکتی هستند و اگر سالنی تنها برای نیمی از ظرفیت صندلی‌ها بلیت‌فروشی کند، بیشتر از بقیه ضرر می‌کنم. اما معتقدم ضرر مالی من بهتر از ضرر جانی احتمالی مردمی است که تحت هر شرایطی مخاطب و پشتیبان تئاتر بوده‌اند.
او خاطرنشان کرد: شاید بخشی از تمایل گروه‌ها به تکمیل ظرفیت صد در صدی سالن‌ها به این دلیل باشد که وعده دولت در اعطای کمک هزینه حمایتی برای جبران آن ۵۰ درصد صندلی‌های خالی محقق نشده یا با مشکلاتی مواجه بوده است؛ نمی‌دانم. اما از دستگاه‌های دولتی خواهش می‌کنم حداقل به گروه‌هایی که مشتاق به اجرا با صد درصد ظرفیت سالن نیستند و حرفه‌ای هم محسوب می‌شوند، همچنان نگاه حمایتی ویژه‌ای داشته باشند. کار کردن در این شرایط سخت است و خیلی‌ها از نظر اقتصادی با ضرر و زیان مواجه می‌شوند. اما درخواستم این است که دولت از این گروه‌ها به همان منوال سابق، حمایت مالی کند.
مدیر عمارت نمایشی نوفل‌لوشاتو در ادامه با اشاره به آثاری که در این مجموعه اجرا شده‌اند، گفت: امسال خوشبختانه توانستیم از ۱۰ اثر نمایشی حمایت و در کنارش جشنواره مونولوگ دانشجویی افرا را هم برگزار کنیم و به برگزیدگان، فرصت اجرا بدهیم. ضمن اینکه به زودی فراخوان جدید این جشنواره منتشر می‌شود. در کنار این‌ها، فراخوان اجراهای نمایشی عمارت نوفل‌لوشاتو در شش ماهه نخست سال ۱۴۰۱ را هم در دستور کار داریم که بخشی از آن به حمایت ویژه از گروه‌ها و کارگردان‌های جوان و دانشجویی برای اجرا در سانس ویژه اختصاص خواهد داشت و بخشی دیگر برای اجرای گروه‌های حرفه‌ای در سالنی به ظرفیت ۱۶۰ نفر اختصاص خواهد داشت؛ سالنی با ۹۸ لاین نوری، چهار باند اسپیکر حرفه‌ای، دپوی مخصوص، دو اتاق گریم و یک بلک‌باکس کوچک برای تمرین و کارگاه و اجراهای کوچک در لابی تماشاخانه که به زودی افتتاح می‌شود.
نامور با تشکر از رسانه‌ها که بارها کمک کردند تا سالن‌های خصوصی سرپا بمانند و پشتوانه گروه‌های تئاتری و هنرمندان و سالن‌های خصوصی بودند، یادآور شد: برای سال آینده دو گروه منتخب دانشجویی از برگزیدگان جشنواره مونولوگ افرا برای اجرا، راهی فرانسه می‌شوند.
او در پایان با اشاره به حمایت‌های مالی دولت از تئاترهایی که در سالن‌های خصوصی روی صحنه می‌روند، گفت: با نگاهی به سوابق و روال سال‌های گذشته، باید بگویم به نظر من امسال دوره‌ای بود که حداقل در مجموعه من، بیشترین حمایت را از سوی دولت و انجمن هنرهای نمایشی از گروه‌های تئاتری شاهد بودیم که جای قدردانی دارد و امیدوارم این اتفاق ادامه‌دار باشد.
