گفتمان و آزادی اندیشه در حکومت‌های دموکراتیک رنگ باخته است/ استفاده نویسندگان از نام‌های مستعار حتی در کشورهای دموکراتیک
آزادی اندیشه حتی در کشورهای دموکراتیک نیز کم‌رنگ شده است. به همین دلیل بسیاری از نویسندگان با نام مستعار مقالات و گزارش‌های خود را منتشر می‌کنند.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از سیندیکیت پروجکت، مرزهای قلمرو گفتمان حتی در حکومت‌های دموکراتیک لیبرال نیز کوچک شده است. بر اساس این موضوع، اگر نویسندگان مقالات و گزارش‌های گوناگون تمایلی به استفاده از نام مستعار داشته باشند، دست به چنین کاری می‌زنند. بکارگیری نام غیرواقعی می‌تواند آن‌ها را از تعرض، سوءاستفاده‌های شخصی، تهدید، آسیب‌های جبران‌ناپذیر و تهدیدهای مرگ، مصون نگه دارد.
راست‌گراهایی که در کشورهای دموکراتیک حضور داشتند از اولین مخالفان آزدی عمل دانشگاهیان بودند. «اسکات نیرینگ» اقتصاددان چپگرا در اویل قرن بیستم با چالش روبرو شد. او در سخنرانی آزاد خود، خواهان عدالت اجتماعی بود که به مذاق بانکداران و هیئت مدیره دانشگاه‌ها خوش نیامد.
۵۰ سال بعد، مردم بسیاری به دلیل حمایت از اندیشه‌های چپ در لیست سیاه قرار گرفتند یا موقعیت‌های اجتماعی خود را از دست دادند. تمامی اقدمات ضد چپگرا در عصر «جوزف مک‌کارتی» اتفاق افتاد. (نویسنده در بخشی از گزارش خود می‌نویسد) من در سال ۱۹۹۹ وارد دانشگاه پرینستون شدم، «استیو فوربز» که در آن زمان نامزد حزب جمهوری‌خواه در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده بود، خواستار اخراج من از دانشگاه بود. او به دلیل انتقاداتی که از سوی من به حفظ نظم و سلسله مراتب اجتماعی سنتی وارد شده بود، چنین درخواستی داشت.
با تمام این تفاسیر، بسیاری از مخالفت‌ها با آزادی اندیشه و گفتمان در این روزها از جانب چپ‌ها مطرح می‌شود. یک نمونه مثال‌زدنی در سال ۲۰۱۷ اتفاق افتاد، «ربکا توول» مقاله در حمایت از شناخت فرا نژادگرایی و ترسیم موازی بین هویت فراجناحی و تراجنسیتی منتشر کرد که در مجله فلسفی فمنیستی «هیپاتیا» به چاپ رسید. او با طرح پرسشی در مقاله خود گفت، چرا کسانی که از حق انتخاب جنسیت به شدت حمایت می‌کنند نسبت به حق انتخاب نژاد چشم‌پوشی می‌کنند؟ حدود ۸۰۰ نفر که اغلب اهالی دانشگاه بودند نسبت به این مقاله انتقاداتی وارد کردند و خواهان پس گرفتن آن شدند. همچنین آن‌ها اخراج او از دانشگاه را مطالبه کردند.
به گفته «شانون وینوبست» فیلسوف فمنیست و از امضاکنندگان نامه سرگشاده‌ای که خواهان پس گرفتن مقاله هیپاتیا بودند، او به دلیل جلوگیری از آسیب دیدن گروه‌های به حاشیه رانده شده به ویژه سیاه‌پوستان دست به نگارش نامه زده است. وینوبست درصدد رد کردن استدلال توول نیست بلکه به دنبال نشان دادن گروه‌های آسیب دیده است اما ماهیت و شدت آسیب‌ها را مشخص نمی‌کند.
تصور اینکه تضادها و مخالفت‌هایی با نظرات «جان استوارت میل» وجود دارد، دشوار است. نظریه‌های او درباره آزادی اندیشه و گفتمان در رساله «درباره آزادی» منتشر شده است. این فیلسوف بریتانیایی باور دارد، مجاز کردن آزادی بیان موجب رنجش می‌شود چون برابر وجود ندارد. یک شخص برای اجرای نظر خود تلاش می‌کند و فرد مقابل از اجرای آن آزرده خاطر می‌شود. این موضوع چیزی شبیه به میل یک دزد برای دزدین کیف پول و رغبت مالک برای حفظ آن نیست.
تفاوتی نمی‌کند که ادعای مطرح شده از سوی میل را بپذیریم یا آن را رد کنیم. به طور قطع، آزادی بیان موجب رنجش گروهی خواهد شد. همین موضوع دلیل کافی برای سرکوب این مولفه مهم است. سرکوب آزدی بیان سبب می‌شود تا طیف وسیعی از مسائل سیاسی، اخلاقی و مذهبی به شدت محدود و تحت کنترل باشد.
«کانترو ورشیال ژورنال» یک مجله دانشگاهی میان رشته‌ای است که توسط گروهی از اعضای دانشگاه اداره می‌شود. مطالب ارسال شده باید مورد بررسی اولیه قرار گیرند. مخاطبان نمی‌توانند به مقالات منتشر شده انتقاداتی وارد کنند. هیات داوری درباره مقالات با یکدیگر بحث می‌کنند. اگر یک مقاله استدلال، شواهد و سند لازم درباره یک موضوع را داشته باشد و معیارهای دیگر انتشار را داشته باشد، قابل انتشار است. مقالات نباید جدلی باشند. نویسندگان می‌توانند به نظریه‌های مطرح شده اعتراض کنند و حق نقد منشاءعقاید و صاحبان آن را ندارند. اگرچه محدودیت‌ها در تمامی ژورنال‌های دانشجویی مشهود است اما این مجله با چالش‌های جدیدی همراه است. نویسندگان مقالات این ژورنال دانشگاهی ترجیح می‌دهند تا از اسامی مستعار استفاده کنند تا از هرگونه تهدید و تعرض دور باشند.
محافظت از نویسندگانی که در راه آزادی اندیشه گام برمی‌دارند سخت است اما نباید فراموش کنیم، محافظت از منتقدان حکومت‌ها، دولت‌ها در تمامی دنیا هزینه بیشتری دارد. بر اساس آمارهای منتشر شده از سوی آکادمی نظارت بر آزادی دانشگاهیان، ۲۵۹ حمله به دانشجویان و اساتید دانشگاه‌ها مثل ناپدید شدن، حبس در ۱۲ ماهه منتهی به مارس ۲۰۲۱ ثبت شده است. همچنین ۶۶ دانشجو به قتل رسیده‌اند. چین، روسیه، ترکیه و میانمار بیشتر خشونت علیه دانشجویان را داشته‌اند.
با تمام این تفاسیر، ابراز عقاید حتی در کشورهایی که تصور نمی‌کنیم دیکتاتور باشند، می‌تواند به مجازات سنگین و حبس‌های طولانی مدت ختم شود. دلایلی مثل زندان، آزار و اذیت سبب می‌شود تا نویسندگان ایده‌ها و مقالات خود را با نام مستعار به گوش مخاطبان برسانند. ایده‌هایی که بدون نام واقعی نویسنده، مورد قضاوت قرار گیرند.
ترجمه: علی خسروجردی
