جدال با آهن و آفتاب در قلب خلیج فارس

سابقه استفاده از نفت در ایران متعلق به سده‌های معاصر و بلکه دوران پس از اسلام نیست بلکه این صعنت پیش از دوران مادها نیز برای ساخت سلاح‌های نظامی کاربرد داشته است. آشوریان، عیلامیان، هخامنشیان، ساسانیان و پس از آنها، ایرانیان دوران پس از اسلام با این ماده‌ی سیاه ابتدا سلاح‌های آتشین می‌ساختند و بعدتر از آن به عنوان ماده‌ی اولیه تولید و حرارت و روشنایی استفاده می‌کردند. شاید هیچ کشوری به اندازه ایران در استفاده از این ماده‌ی سیاه سابقه‌ نداشته باشد هرچند این صنعت به دلیل همین ارزش‌های ذاتی‌اش حرص و ولع بیگانگان را برای اشغالگری در ایران افزایش داده است. با این وجود این صنعت پس از فراز و نشیب‌های فراوان، امروز به عنوان ابزاری مهم برای پیشرفت کشورمان هنوز مورد استفاده است هرچند امروز نیز دشمنان برای پیاده‌ کردن نقشه‌های خود از مانع‌تراشی برای عرضه و بهره‌گیری از این جوهره‌ی ارزشمند دست برنداشته‌اند. اما تولید و رساندن این ماده‌ی سیاه و خام به عنصری برای صنایع گوناگون ابتدا نیاز به خروج از زیر زمین دارد که این وظیفه‌ی سخت را کارگران صنعت نفت کشور که اغلب در روی آبها مشغول به کارند، عهده‌دارند. خلیح فارس امروز یکی از اصلی‌ترین منابع تولید نفت ایران است که هزاران کارگر هر روزه برای استخراج آن و رساندن آن به دست صنعتگران داخل و نیز خریداران خارجی تلاش می‌کنند. این کارگران گاه روزها و هفته‌ها دور از خانواده و زیر آفتاب سوزان جنوب سختی کار بالای چاه‌های نفت را به جان می‌خرند به امید روزهای پربار آینده و سرفرازی فرزندان ایران زمین. سکوی حفاری سحر ۲ از جمله دکل‌های حفاری دریایی فوق پیشرفته کشور محسوب می‌شود که هم‌اکنون با تلاش شبانه‌روزی حفارمردان حفاری شمال، مشغول عملیات در میدان نفتی ابوذر روی‌ آب‌های دریای خلیج فارس است‌. این سکو قرار است ۴ حلقه چاه نفتی در میدان ابوذر حفاری کند  که تا کنون حفاری ۲ حلقه چاه را به پایان رسانده است و در نهایت به ازای تکمیل هر حلقه چاه، ۱۵۰۰ الی ۲۰۰۰ بشکه به تولید روزانه نفت کشورمان اضافه می‌شود.