نور سپید هدایت در انتظار حکم شهردار

موسسه نور سپید هدایت واقع در پارک شوش یک مدد سرای بانوان برای کاهش آسیب های اجتماعی زنان است. زنانی که چنان در زندگی مورد ظلم، آزار و اذیت، بی عدالتی، سردرگمی،اعتیاد وتجاوز قرار گرفته اند که اکنون تمام راه ها برایشان به بن بست بزرگی منتهی شده است. بن بستی به نام آوارگی. شاید برای خیلی ازما آوارگی به اندازه یک لغت در ذهنمان جا بگیرد. اما آیا واقعا می دانیم آوارگی چیست؟ آیا درکی از آوارگی یک زن داریم چون در نهایت یک مرد آواره با تمام سختیهایش شاید بتواند شب هنگام از خودش مراقبت کند اما یک زن چگونه در خیابان و در نا امنی، شب را به صبح برساند؟ سرما و گرما و گرسنگی و بیماری را تحمل کند با عدم امنیت وتجاوز چه کند؟ با ترس از اراذل و اوباش چه کند؟ با خطراتی که یک زن را دردل تاریکی شب تهدید می کند چه کند؟ تازه این درد جایی به فاجعه ای بزرگتر تبدیل می شود که پای کودکی نیز به میان بیاید. مادرانی که با کودکانشان درکلان شهر تهران بی سرپناه و بی یاورند. مادرانی که درد رنج کشیدن کودکانشان بارمضاعف آلام بی انتهای آنهاست. نور سپید هدایت برای این زنان معتاد، برای این بانوان بی پناه، برای این مادران و کودکان آواره، تنها یک مرکز کاهش آسیب های اجتماعی نیست. این موسسه برای آنها خانه است. خانه ای که روزگار از آنها دریغ کرده . خانه ای که در آن آرامش دارند. که در آن غذای گرم می خورند وبیماری هایشان درمان می شود.اگر معتادند طوری با آنها رفتار می شود که نه به اجبار، بلکه به دلخواه خودشان اعتیاد را ترک می کنند و به زندگی عادی باز می گردند. حرفه می آموزند و کسب درآمد می کنند. کودکانشان کودکی می کنند و ترس هایشان را فراموش می کنند. قلب هایی درآن خانه برایشان می تپد ودرد و دلهایشان شنیده می شود و مهم تر از همه اینها، سقفی دارند که شب هنگام درامنیت کامل بخوابند. حالا نور سپید هدایت که کورسوی امیدی برای قلب هایی رنج کشیده است در شرف تعطیلی است و دلشوره زنان این مرکز، مادران و کودکان این مرکز از آوارگی دوباره، قلب انسان را به درد می آورد. واقعیت این است که شهرداری منطقه 12 بعد از یک قرارداد 2 ساله، بعد از امیدهایی که به این خانه بسته شده، می خواهد این موسسه را تعطیل کند. سپیده علیزاده مدیر این مرکز از کم مهری مسیولان و باز پس گیری ساختمان می گوید. او دست یاری به سوی همه دراز کرده است تا شاید بتواند این سرپناه را حفظ کند. در حالی که معاون دادستان کل کشور بعد از بازدید چند ساعته از این مرکز در نامه‌ای به شهردار تهران و منطقه اعلام کرده که به این مرکز اجازه ادامه فعالیت بدهند و تمام زیرساخت‌ها مانند برق و گاز و تعمیرات فراهم شود، تنها امید این بانوان آسیب دیده، نظر مساعد علیرضا زاکانی شهردار تهران است و در واقع حیات دوباره مرکز زنان بی خانمان شوش در گرو تصمیم اوست.