اعلام حمایت تشکل ها از ائتلاف ها خلاف است

نخستین مدیر امور حقوقی اتاق ایران پس از انقلاب گفت: اگر اساسنامه یا مجمع عمومی اختیار و اجازه اعلام حمایت از یک گروه صنفی، سیاسی، اجتماعی یا سیاسی را به هیأت مدیره نداده باشد، حمایت آنها در حکم خارج شدن وکیل از حوزه اختیاراتی است که موکل، یعنی اعضاء تشکل، به آنها داده است و این گونه تخظی مسئولیت زا بوده و هیئت مدیره را می توان مورد بازخواست قرارداد و استیضاح کرد.

جهانبخش نورائی که برای چندین سال نخستین مدیر امور حقوقی اتاق ایران پس از انقلاب بوده است، در گفت و گو با خبرنگار ایلنا، تاکید کرد: هیأت مدیره هر تشکل بسته به مورد توسط مجمع عمومی موسسان ویا اعضاء انتخاب می شوند. آنها مجری تصمیمات مجامع عمومی اند و در چارچوب اختیاراتی که اساسنامه تشکل به آنها داده است مجبورند عمل کنند.

وی ادامه داد: اگر اساسنامه یا مجمع عمومی اختیار و اجازه اعلام حمایت از یک گروه صنفی، سیاسی، اجتماعی یا سیاسی را به هیأت مدیره نداده باشد، حمایت آنها در حکم خارج شدن وکیل از حوزه اختیاراتی است که موکل، یعنی اعضاء تشکل، به آنها داده است و این گونه تخظی مسئولیت زا بوده و هیئت مدیره را می توان مورد بازخواست قرارداد و استیضاح کرد.

نورائی با اشاره به یگ گروه خاص که با ارسال پیامک و از طریق رسانه ها مرتباً حمایت برخی تشکل ها از خود را در انتخابات اتاق به اطلاع عموم می رساند، گفت: صرف نظر از این که این خبرها چقدر حقیقت دارد و گزافه نیست، اصولاً می توان آن را نوعی تبلیغات زودرس و نابهنگام به شمار آورد که می تواند به اخطار و تذکر انجمن نظارت بر انتخابات بی انجامد.

نورائی افزود: البته درمیان اعضاء تشکل ها سلیقه های گوناگون وجود دارد و نمی توان هیأت مدیره را نماینده همه این گرایش ها و افکارمتنوع تلقی کرد. بنابراین، اینکه هیأت مدیره یک اتحادیه یا انجمن و سندیکا بیاید و بدون نظرخواهی از اعضاء اعلام پشتیبانی از این گروه و آن گروه کند، عمل خودسرانه ای ست که فرق چندانی با توهین به اعضاء و نادیده گرفتن آزادی اراده و حق انتخاب آنان را ندارد. بدیهی است که اعضاء صغیر نیستند و برای حفظ حرمت و حراست از آزادی خود اجازه اینگونه خودکامگی را نباید به هیأت مدیره های متخلف بدهند و کار ناروای آنان را باید به چالش بکشند.

نورائی بیان داشت: این نوع اعمال در واقع نشانه رسوب سیاست رئیس سالاری و تحقیر اعضاء است که سالها بر اتاق و بخش هائی از جامعه چیره بوده وحالا گریبانگیر بعضی تشکل ها شده است. حال آنکه هیأت مدیره ها یا باید در برابر انتخابات اتاق ساکت و بیطرف بمانند و یا صرفاً اعضاء را تشویق به حضور در انتخابات کنند و بین هیچ گروهی فرق نگذارند.

نورائی ابراز امیدواری کرد که " در انتخابات پیش روی اتاقها، مردان و زنان دانا و دلیری به هیأت نمایندگان راه پیدا کنند که احترام به عقیده و آزادی انتخاب تک تک اعضای اتاقها و تشکل ها را سر لوحه برنامه های خود قراردهند و بتوانند زمینه تحول در تشکل ها و استقلال آنها را از رئیس سالاری بوجود آورند ".