فیلم‌ام یک اثر گرافیکی درباره انسان امروز است

دومین دوره جشنواره همراه تهران جمعه این هفته به کار خود پایان داد. این جشنواره که هر ساله و به منظور تشویق شهروندان هنر ورز به استفاده خلاقانه از تلفن همراه برگزار می شود جمعه شب با حضور خسرو سینایی، حمید جبلی، کیانوش عیاری، مهرداد اسکوئی، بهمن کریمی، گیزلا وارگا سینایی و بابک حمیدیان به کار خود پایان داد.

شیرین افرند از فیلمسازان جوان توانست با فیلم خط آبی بیکران جایزه بزرگ این جشنواره را از آن خود کند. با وی گپی کوتاه زده ایم که در ادامه می‌خوانید.

لطفا خودت را معرفی می کنی؟
شیرین افرند، کارشناس ارشد ارتباط تصویری، گرافیست و به تازگی مستند سازی را شروع کرده ام.

چی شد که به سمت سینما آمدی؟
از کودکی علاقمند به سینما بودم و فیلم زیاد می دیدم. از یکی دو سال پیش احساس کردم که فیلم دیدن کافی نیست و باید برای پاسخ به دغدغه هایی که در وجودم احساس می کردم، کاری کنم؛ بنابراین با گذراندن فیلمنامه‌نویسی و کارگاه‌های مستندسازی ایرانی و بین‌المللی به شکل جدی تری فیلمسازی را شروع کردم.

خط آبی بیکران چندمین فیلمت بود؟
اولین تجربه فیلم سازی.

واقعا؟
دقیقا. تجربیات پراکنده ای داشتم اما هیچکدامش جدی نبود. بعد از چند اتود به فیلم(خط آبی بیکران) رسیدم.

چی شد که تصمیم گرفتی این تجربه جدی را به جشنواره همراه تهران بفرستی؟
وقتی فراخوان جشنواره را دیدم در کارگاه یکروزه جشنواره که در خانه هنرمندان برگزار می شد شرکت کردم، به ذهنم رسید برای من که مدام با موبایلم فیلم وعکس می گیرم، تجربه ای جالب و جدید باشد؛ بنابراین به قصد تجربه ای جدید تصمیم گرفتم فیلم(خط آبی بیکران) را برای جشنواره بسازم وبفرستم.

فقط در بخش فیلم شرکت کردی؟
نه در بخش عکس هم شرکت کردم ولی عکسهایی را فرستادم که از قبل و نه با هدف جشنواره با موبایلم گرفته بودم و هیچکدام به جشنواره راه پیدا نکرد.

فکر می کردی اولین تجربه ات در جشنواره پذیرفته بشود؟
چرا که نه! البته کمی دلهره داشتم اما نسبت به اینکه فیلمم، یک فیلم مفهومی خوب و خلاقانه شده، تردید نداشتم. تمام دلهره و نگرانی ام از این بود که آیا در استفاده ازالمانهای مفهومی و تصویری و طراحی صدایی که انجام داده ام موفق بوده ام یا خیر؟ بعد از اینکه فیلم پذیرفته شد و به جشنواره راه پیدا کرد به ادامه منطقی مسیر فیلم و ساختار درستش مطمئن شدم.

یعنی مطمئن شدی جایزه را می بری؟
امیدوار بودم فیلم، جایزه را ببرد اما تصور بردن جایزه اصلی کمی دشوار بود وبیشترین خوشحالیم از این بود که اولین فیلمم توسط بزرگان سینمای ایران دیده و قضاوت می‌شود: پیروز کلانتری، بابک کریمی و شهرام مکری، رخشان بنی اعتماد، خسرو سینایی، کیانوش عیاری، علی مصفا، مهرداد اسکویی و این دیده شدن برایم خیلی با ارزش بود با ارزش تر از جایزه.

سوژه ات را چگونه انتخاب کردی؟
انتخاب سوژه خط آبی بیکران برمی گردد به گلایه و اعتراضی که نسبت به آلودگی محیط زیست و وکمبود فضا برای آرامش روانی در زندگی شهری داشتم. چند روز پیش از سیزده بدر به دامن طبیعت رفته بودم. سکوت وآرامش طبیعت در هجوم مسافران سیزده بدر به کلی از بین رفت. برای همین ذهنم به سمت یک سوژه رفت که بیانگر این تضاد باشد؛ اما این برایم مهم بود که از کلیشه های رایج و هشدارهای همیشگی، فاصله بگیریم؛ بنابراین نظرم به سمت آسمان جلب شد و کوشیدم با دنبال کردن یک فرم بصری ثابت از آسمان و سیم برق به عنوان یک زمینه مناسب برای خط روایتم استفاده کنم.

بنابراین فیلم شما یک فیلم محیط زیستی است؟
«خط آبی بیکران» یک فیلم گرافیکی است درباره نحوه زندگی انسان امروز که در شهر نشینی غرق شده.

یعنی فیلم مخاطب را به هشدارهای تازه ای دعوت می کند؟
فیلم مخاطب را به این هشدار دعوت میکند(در میان انبوه داد و قال و بنا و آهن و سنگ، خطی است آبی و بیکران که دیدنش را هر روز از خودمان دریغ می کنیم).

داوری را چطور دیدی؟ برخی نسبت به داوری انتقاد داشتند؟
واکنش برخی را طبیعی می دانم؛ فکر می کرده اند با ارسال فیلم و عکسشان هم در جشنواره پذیرفته می شوند و هم ممکن است جایزه را ببرند اما خب این اتفاق برای آنها نیفتاده، من فکر می کنم پس از برگزاری هر جشنواره ای این صحبت ها وجود دارد. فکرمی کنم که مهمترین هدف این جشنواره کمک به سینمای مستقل است. مستقل هم در کشف سوژه، هم در ساختار و اجرا. بنابراین معتقدم داوران جشنواره با رعایت انصاف و نکته بینی رای داده اند و آثار را برگزیده اند.

می خواهی فیلم بعدی ات هم موبایلی باشد؟
واقعیت این است که من مدام با موبایلم فیلم وعکس می گیرم. دوست دارم این تجربه را ادامه بدهم…