آیا تلویزیون سهم سینما را میپردازد؛ تهمینه میلانی پاسخ میدهد / ۳ /
صدا و سیما مردم را نادیده میگیرد / رسانهملی سینما را به رسمیت نمیشناسد
زنان طبقه متوسط در صدا و سیما هیچ جایگاهی ندارند / با تغییر رنگ دیوار و دکور؛ برنامهی بزرگسال تبدیل به برنامه کودک نمیشود / رسانهملی میخواهد ما تظاهر به کاری کنیم که معتقد به آن نیستیم در غیراینصورت ما را نادیده میگیرد.
تهمینه میلانی که به تازگی آخرین فیلمش " آتشبس ۲ " در سینماهای ایران اکران شده؛ معتقد است: همه ما نیازمند یادگیری مهارتهای زندگی هستیم و جایی که باید به این امور همت کند؛ صدا و سیماست اما این رسانه در این زمینه کاملا قصور کرده است.
این کارگردان سینما در گفتگو با خبرنگار ایلنا؛ با اشاره به رابطه مردم با صدا و سیما گفت: مردم عملا توسط مسولان صدا و سیما نادیده گرفته شدهاند به همین دلیل امروز مخاطبان این رسانه به رسانههای دیگر و شبکههای ماهورهای که صلاحیت ندارند؛ پناه آوردهاند.
وی ادامه داد: سریالهایی که توسط شبکههای ماهوارهای ساخته میشود به مردم آموزشهای غلط میدهند زیرا این شبکههای بنگاههای تجاریاند تا آنتن خود را بفروشند. پخش این سریالها در کشورهای تولیدکننده؛ طرفداران زیادی ندارد اما در ایران به دلیل عدم کیفیت و جذابیت رسانه ملی و برنامهها و سریالهایش؛ مردم را کاملا راضی کرده و با استقبال زیادی مواجه میشوند. استقبال از این سریالها حتی در خانوادههای مذهبی که حجاب و قید و بندهای مذهبی بالایی هم دارند؛ دیده میشود و این موضوع تاسفبار است.
این کارگردان؛ رفتار صدا و سیما را در قبال فیلمها و سریالهای خارجی رفتادی دوگانه و متناقض ارزیابی کرده و گفت: بیشتر فیلمهای خارجی که از صدا و سیما پخش میشود یا آمریکاییست یا اروپایی. و البته بیشتر آنها هم از میان ضعیفترین کارها انتخاب میشوند.
وی ادامه داد: این فیلمهای بدنبال خود تبلیغ فرهنگ آمریکایی را به دنبال دارند. حال این سوال مطرح است که اگر فرهنگ آمریکایی و غربی بد است؛ چرا این فیلمها نشان داده میشوند و اگر خوب است؛ لااقل سراغ آثار خوب و کیفی بروید. فیلمهایی درباره مسائل انسانی؛ تکنولوژی؛ فلسفه؛ فرهنگ و هنر؛ علوم نه آثاری پر از خشونت و زد و خورد که جز افزایش خشونت چیز دیگری به دنبال ندارند.
میلانی با اشاره به اینکه مدیران صدا و سیما؛ خود اعلام کردهاند " ما هر سال ریزش تماشاگر داریم و مردم زیاد فیلمهای صدا و سیما را نمیبینند "؛ افزود: در فیلمها و سریالهای تلویزیونی زنانی که بهروز هستند و میتوانند حرف بزنند؛ نقش منفی دارند. در این آثار زنی خوب است که در خانه باشد و فقط به همسرش چشم بگوید و دائم دیالوگ " حاج آقا هرچه شما بگویید " را تکرار کند.
وی با اشاره به نادیده گرفته شدن طبقه متوسط در صدا و سیما گفت: زنان طبقه متوسط و مادرانی که هر روز بچههایشان را در مهد کودک میگذارند و سرکار میروند؛ بعد به خانه بازمیگردند و به کودک و همسرشان رسیدگی میکنند؛ در صدا و سیما هیچ جایگاهی ندارند.
میلانی افزود: صدا و سیما طبقه متوسطی را نشان میدهد که ساختهی ذهن مدیران آن است. حتی طبقه متوسط مذهبیای که در این رسانه نشان داده میشود؛ واقعیت بیرونی ندارد و رویاییست. به عبارتی امروز مردم خودشان را در صدا و سیما نمیبینند.
وی با اشاره به لطمهای که صدا و سیما به باورهای سنتی وارد کرده؛ افزود: صدا و سیما میخواهد به سنتهای ایران ارج بنهد اما آنقدر بد به سنتها پرداخته که بینندگان زده شدهاند. مثلا زمانی همه ما عاشق سماور و قوری و مخدهی سنتی ایرانی بودیم اما آنقدر تلویزیون اینها را نابجا نشان میدهد که ما هم از آنها دلزده میشویم.
میلانی افزود: در صدا و سیما یک جریان فکری خاص حضور دارد که تلاش دارد مردم را به سمت خودش بکشاند که البته در این کار موفق نبوده. از طرفی مردم نه تنها به مسیر صدا و سیما اهمیت نمیدهند بلکه در بسیاری مواقع جهت عکس را از روی لجاجت با رسانه ملی انتخاب میکنند تا فقط به این رسانه پشت کرده باشند.
میلانی با تاکید بر اینکه رابطه تلویزیون و سینما در ایران کاملا برعکس کشورهای دیگر است؛ افزود: رابطهای بین صدا و سیما و سینما وجود ندارد. این رسانه اصلا سینما را به رسمیت نمیشناسد. مثلا از من فقط یک فیلم خریداری و پخش شده آن هم سوپراستار با سانسور زیاد. وقتی خود من این فیلم را در تلویزیون دیدم؛ شوکه شدم.
وی ادامه داد: اگر صدا و سیما فیلم میلانی را پخش کند یعنی به او اعتبار داده؟ و این چیزیست که رسانه ملی نمیخواهد زیر بار آن برود. یعنی ما ایناندازه آدمهای منفی هستیم؟ یا اینقدر دنبال تجارت هستیم؟ همه ما تلاش میکنیم با آثارمان جامعه رابطه مثبتری داشته باشیم اما صدا و سیما میخواهد ما تظاهر به کاری کنیم که معتقد به آن نیستیم در غیر این صورت ما را نادیده میگیرد.
میلانی؛ وضعیت برنامههای صدا و سیما در بخش کودک را بسیار بدتر از موضوعات دیگر دانست و افزود: برنامههای کودک بسیار سطحی و کلیشهایاند. سازندگان این برنامهها فکر میکنند اگر دکورها و دیوارها را رنگ شاد بزنند؛ فضا شاد میشود درحالیکه این دکور همه چیز نیست و با تغییر رنگ دیوار و دکور؛ برنامهی بزرگسال تبدیل به برنامه کودک نمیشود.