میر باقری:
پابرجا بودن جشنواره فیلم کوتاه تهران برای فیلمسازان اهمیت دارد
جشنواره فیلم کوتاه تهران تنها جایی است که فیلمسازان کوتاه میتوانند آثار خود را در معرض دید مخاطب قرار دهند و طبیعی است که همه دوست دارند این جشنواره پابرجا باشد.
بیژن میرباقری با اشاره به جایگاه ویژه جشنواره فیلم کوتاه تهران و اهمیت پابرجا بودن و تأثیرگذاری آن نزد فیلمسازان، تأکید کرد: یکی از شاخصههای این جشنواره این است که برپایی آن، مدیران را از عملکرد خود مطلع میکند.
به گزارش ایلنا بیژن میرباقری کارگردان سینما که فعالیتش را با ساخت فیلم کوتاه آغاز کرده و در جشنوارههای زیادی به عنوان عضو هیئت داوران حضور داشته درباره فیلم کوتاه تهران و جایگاه آن، گفت: مهمترین تأثیری که جشنواره فیلم کوتاه تهران دارد این است که مدیران فرهنگی را از تأثیرگذاری فعالیت و عملکرد خود مطلع میکند. جشنواره فیلم کوتاه تهران تنها جایی است که فیلمسازان کوتاه میتوانند آثار خود را در معرض دید مخاطب قرار دهند و طبیعی است که همه دوست دارند این جشنواره پابرجا باشد.
سازنده فیلمهای انیمیشن «آفتاب میشود»، «گل»، «مرد و سایه»، «پسرک آبی» و «مهسا» درباره اینکه چرا استعدادهای فیلم کوتاه پس از ورود به عرصه حرفهای سینما دیگر به تولید فیلم کوتاه نمیپردازند، گفت: درست است که جشنواره فیلم کوتاه تهران در معرفی چهرهها به سینمای حرفهای گام برداشته اما به دلایل اقتصادی، این فیلمسازان نمیتوانند به چرخه تولید فیلم کوتاه بازگردند، چون اساسا این چرخه اقتصادی نیست. فیلمسازی که پا به سن گذاشته و با واقعیتهای مالی در زندگی شخصی مواجه است، نمیتواند دوباره به تولید فیلم کوتاه برگردد.
میرباقری درباره اینکه آیا جشنواره فیلم کوتاه تهران میتواند در بازگرداندن این نیروها نقش داشته باشد، توضیح داد: نه این جشنواره، بلکه هیچ جشنوارهای نمیتواند این فیلمسازان را به چرخه تولید فیلم کوتاه بازگرداند، چون ذات جشنواره یک امر تزئینی و لوکس است که قرار است از نیروهای فعال تقدیر کند. این نیروهای برگزارکننده و فیلمسازان هستند که میتوانند شرایط بازگشت را به وجود بیاورند. هر جشنوارهای میآید تا تفکرهای جدید را به جامعه معرفی و از آنها تقدیر کند. پس خود جشنواره مهم نیست بلکه عملی که منجر به تربیت نیروی انسانی میشود، اهمیت دارد.
وی ادامه داد: ما در حال حاضر جشنوارههایی را داریم که به سهم خود در این مسیر گام برمیدارند اما دیگر ارکان فرهنگی از این نیروهای به وجودآمده، استفاده نمیکند. به عنوان مثال تلویزیون میتواند فیلمهای تولید شده که آنها را در جشنواره فیلم کوتاه تهران میبینیم بخرد و پخش کند اما تلویزیون نه از نیروی انسانی و نه از محصول تولید شده استفاده نمیکند. این نیروها باید جذب سیستمهای فرهنگی شوند تا به نوعی عملکرد جشنواره کامل شود. در واقع بعد از اتمام کار جشنواره نوبت به سیستمهای فرهنگی است تا از ظرفیتهای موجود استفاده کنند.
کارگردان فبلم کوتاه «دو خواهر» در پاسخ به اینکه بهترین پیشنهاد برای جشنواره فیلم کوتاه تهران چیست، گفت: بهترین تغییری که میتوانیم در جشنواره فیلم کوتاه تهران ببینیم این است که مدیران فرهنگی در یک سانس ویژه بنشینند و فیلمها را ببینند. حضور مدیران در جشنواره نباید به سخنرانی روز پایانی جشنواره تقلیل پیدا کند. مسئولان باید فیلمی را که به آنجایزه میدهند در سالن جشنواره ببینند. اگر آنها میخواهند راهبردهای آینده سینما را کنترل کنند و فضای فرهنگی برای فیلمسازان به وجود بیاورند باید خود را موظف به دیدن فیلمهای بچهها بدانند. تا زمانی که جهتگیری جشنواره
به سمت مخاطبپروری باشد، آن عملکرد مطلوب را نخواهد داشت. نتیجه بهینه از جشنواره زمانی حاصل میشود که مدیران فرهنگی به این جشنواره توجه کنند و این توجه، در رقم جایزه و تعداد آن نیست، بلکه در دیدن فیلمسازان و فیلمهایشان است. لوح تقدیر و جایزه چندان به درد فیلمساز نمیخورد اینها در حاشیه اهمیت دارد اهمیت اصلی توجه مدیران به فیلم تولید شده و تعامل با فیلمساز است.
او در پایان با اشاره به اینکه عنوان جلساتی که در جشنوارهها برگزار میشود، ورکشاپ نیست و نشست تخصصی است، گفت: ورکشاپ سلسله جلساتی است که جنبهای عملی مبتنی بر گفتگوی دوطرفه دارد که در آن آموزشدهنده مصادیقی را تعریف میکند و در یک بده بستان با نیازها و خواستههای آموزش گیرنده، آن را به نتیجه میرساند. ما باید به مفهوم واقعی ورکشاپ نزدیک شویم و ورکشاپهای هفتگی، ماهانه و پی در پی با آموزشدهنده و آموزشگیرندههای ثابت برگزار کنیم. بعد از این اتفاق است که میتوانیم از تأثیرات واقعی ورکشاپ سخن بگوییم.
سی و یکمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران در دو بخش اصلی: الف - سینمای ایران بiه سینمای بینالملل از تاریخ ۲۲ لغایت ۲۷ مهرماه سال جاری برگزار خواهد شد.