نباید بین سینما و جامعه ایستاد

علیرضا داود‌نژاد معتقد است؛ وضعیت قاچاق فیلم‌های سینمایی در کشور هر روز بد‌تر می‌شود. این میان سینمای ایران بخش بزرگی از بازار خود را از دست داده و اوضاع خوبی ندارد.

داود‌نژاد با اشاره به وضعیت سینمای ایران در دولت یازدهم به خبرنگار ایلنا گفت: شروع کار سازمان سینمایی در دولت تدبیر و امید خوب بود و یکی از بهترین کارهای این دولت؛ بازگشایی خانه سینما بود. اما موضوع این است که وضعیت کلی سینما خوب نیست و ما همچنان در سینما و بخصوص در بخش تولید گرفتار رکود هستیم. فیلم‌هایی که پروانه نگرفتند در این میان بیشتر موجب نگرانی شده‌اند.

وی ادامه داد: سازمان سینمایی با انتشار دفترچه‌ی سیاست‌های خود نشان داد برای سینما دارای دیدگاه است. این دفترچه نکات مثبت متعددی دارد مانند حمایت از تولید بخش خصوصی، حمایت از توزیع فیلم ایرانی، رسیدگی به ظرفیت نمایش و مبارزه با قاچاق و چند نکته دیگر که ما منتظر اجرایی شدن آن هستیم تا سینما از رکود خارج شود.

وی با اشاره به عواملی که باعثشده تا در یک سال گذشته سینما از رکود خارج نشود؛ گفت: در چند سال اخیر وضعیتی بوجود آمد که سرمایه نا‌امن شد و تولید بی‌سر و سامان شد. توزیع هم از جایگاه خودش خارج شده و بازار قاچاق و تکثیر غیرقانونی و نمایش‌های غیرقانونی هم توسعه پیدا کرده‌اند.

وی افزود: برگرداندن این وضعیت به روال عادی مسلما آسان نیست و زمان می‌برد. این کار احتیاج به سیتاستگذاری‌های سنجیده‌ای دارد البته نشانه‌های از این سیاستگذاری در دفترچه سیاستهای سینمایی سازمان سینمایی وجود دارد.

وی به مشارکت گسترده سینماگران برای حل مشکلات سینمایی تاکید کرد و افزود: هرچند دولت باید از سینما حمایت کند اما اجرای سیاست‌ها باید با همکاری اصناف باشد زیرا بدون همکاری اصناف گمان نمی‌کنم کار به سرانجام برسد و تنها با همکاری اصناف است که دفترچه سیاستهای سازمان سینمایی می‌تواند سینما را از رکود خارج کند.

داود‌نژاد با اشاره به وضعیت بد معیشتی سینماگران گفت: نکته اصلی این است که امروز اکثر کارگردان‌ها و تهیه‌کنندگان و اکثر نیروهای خوش قریحه و متخصص و خلاق در سینمای ایران بیکار هستند و این در شرایطی است که مردم شبانه‌روز نشسته‌اند پای ماهواره‌ها. این یعنی اوج بحران فرهنگی و اقتصادی.

وی ادامه داد: راهکار حل مشکلات موجود این است که به سمت حمایت اقتصادی و ایجاد امنیت در تولید حرکت کنیم و این کار بدون همکاری نزدیک با صنوف و نمایندگان واقعی صنوف که اکثر سینماگران را نمایندگی می‌کنند؛ حاصل نمی‌شود.

وی بر باز شدن فضا برای تولید و حمایت از آن، بازگرداندن توزیع به جایگاه اصلی و افزایش ظرفیت‌های نمایشی، برچیدن بساط نمایش‌های غیرقانونی و مبارزه وسیع با قاچاق تاکید کرد و آنها را اصلی‌ترین اولویت‌ها در راه کمک به سینما دانست و افزود: تمام مشکلات سینما از نا‌امنی اقتصادی حاصل می‌شود و بازار سینما اگر امنیت پیدا کند و اگر گردش مالی سینما در بازار قانونمند اتفاق بیفتد؛ گردش مالی می‌تواند وضعیت معیشتی را تامین کند.

وی ادامه داد: فیلم‌های ما را در همین کشور در اتوبوس‌ها، هتل‌ها و بیمارستان‌ها به شکل غیرقانونی نشان می‌دهند. در بسیاری از استان‌ها رسما فقط سی دی و دی وی دی قاچاق در دست مردم است. ماهواره‌ها هم که فیلم‌های ایرانی را به راحتی نشان می‌دهند. در اینترنت نیز به راحتی می‌توان فیلم‌ها را دانلود کرد. این امر نشان می‌دهد ما بازار سینما را از دست داده‌ایم. وقتی بازار از دست برود و ویران شود یعنی گردش مالی وجود ندارد و وقتی گردش مالی وجود ندارد؛ یعنی فقر و بیکاری زیاد می‌شود.

وی در پاسخ به این سوال که آیا بهتر نیست ممیزی به بعد از تولید فیلم منتتقل شود؛ گفت: اصولا دیدگاهی که وجود دارد و باید درباره آن تامل کرد این است که وقتی ده‌ها میلیون نفرپای ماهواره‌ها نشسته‌اند و مشتری بازار سیاه هستند و فیلمهای خارجی را زیرنویس شده به راحتی می‌بینند؛ نباید به تولید داخلی سخت گرفت بخصوص اینکه ما تنها سینمایی هستیم در دنیا که بدون کلیشه‌ی سکس و خشونت فیلم می‌سازیم.

وی ادامه داد: وقت آن است که از این سینما حمایت کنیم. باید اجازه داد بین سینما و مردم رابطه نزدیک برقرار شود و نباید بین سینما و جامعه ایستاد.

وی افزود: متاسفانه حساسیت‌هایی که درباره فیلم‌ها و سینمای ایران وجود دارد بیشتر از واقعیتی است که در جامعه وجود دارد. گروهی تصور می‌کنند خیلی فیلم‌ها اگر نمایش داده شوند؛ اتفاق خاصی می‌افتد درحالیکه هیچ اتفاقی نمی‌افتد زیرا مردم امروز در جامعه، ماهواره و اینترنت مسائلی را می‌بینند که اصلا قابل مقایسه با چیزی که در فیلم‌ها نشان داده می‌شود؛ نیست.