برای واکنش دربرابر ۳۰۰ جدید؛ باید عاقلانه دست به کار شد
دولت می‌تواند ایفای نقشی هماهنگ کننده داشته باشد که جامعه‌شناسان، کار‌شناسان رسانه و سینما و حقوقدانان و دیگر بخش‌ها را دور هم جمع کند تا به اتفاق نظری برسند و راهکارهایی کار‌شناسانه اندیشیده شود.
نسخه دوم فیلم ۳۰۰ در آستانه اکران قرار گرفته است و دوباره پدران پارسی ما دیو و دد به جهان معرفی خواهند شد. پدرانی که خود یونانیان از زبان هرودوت، گزنفون، افلاطون بار‌ها و بار‌ها زبان به ستایش آن‌ها گشوده بودند. به یقین پدران ما بی‌اشکال نبودند و کژی‌هایی نیز داشته‌اند اما کژی و اشتباه جزئی از زندگی انسانی است و کدامین قوم و‌نژاد را در تاریخ می‌توان یافت که بار‌ها و بار‌ها در طول تاریخ خود اشتباه و کژی نداشته باشد.
آنچه را که عیان است چه حاجت به بیان است که پدران ما نه تنها دیو و دد نبودند بلکه به گفته تاریخی که خود غربی‌ها نوشتند، بسیاری از نیکی‌ها برای نخستین بار توسط نیاکان ما در تاریخ نهادینه شده است.
۳۰۰ نخستین را در طول این سال‌ها میلیون‌ها نفر چه از طریق سینما و چه از طریق پخش و تکرار در شبکه‌های تلویزیونی سراسر گیتی دیدند و به هر حال باید پذیرفت علیرغم همه اعتراض‌های ما به عنوان ایرانیان و به عنوان کسانی که مورد ظلمی‌نژاد پرستانه قرار گرفته بودیم، دیدن چنین فیلمی تاثیرات منفی خود را کم یا زیاد، محسوس یا نا‌محسوس بر ذهن بینندگان گذاشت.
افسانه و رویای سرزمین پارسی وبه قول غربی‌ها پرژیا، با توجه به مستندات تاریخی و باتوجه به داستانهای عهد عتیق، روزگاری رویایی شیرین و دوست داشتنی برای مردم جهان و به ویژه غربی‌ها بود. بسیاری از آن‌ها ایران را نمی‌شناختند و تنها با شنیدن نام باستانی این سرزمین به یاد افسانه‌ها و خاطرات خوبی می‌افتادند که پدران و مادرانشان برایشان تعریف کرده بودند.
۳۰۰ به هر حال با آن همه تکرار نام پرژیا و پرژن با آن خوی پلید و چهره‌های زشت به هر حال نمی‌توان گفت بی‌تاثیر بر مخاطبان خود بوده است هر چند که گفته و تکرار شود که ۳۰۰ سینما نیز و تنها ابتذالی است از هنر هفتم.
حالا پروژه‌ای دیگر در راه است… نسخه دوم ۳۰۰…
باید بررسی و تعقل کرد و خرد جمعی را به کار گرفت و از واکنش‌های شتابزده و احساسی که به نفع سازندگان فیلم تمام می‌شود، پرهیز کرد. چه در سطح ملت و در سطح دولت…
شایسته است که پیش از نشان دادن هر واکنشی باید سه اصل اعتدال، تعقل و احترام(حتی به سازندگان فیلم) رعایت شود.
البته قطعا واکنش‌های احساسی مخصوصا در فضای مجازی به وجود خواهد آمد و نمی‌توان از آن جلوگیری کرد، به هر حال جهان، جهان ارتباطات پویا و فعال است، تنها باید این احساسات را مدیریت و با با استفاده از تکنیک‌های رسانه‌ای، به جهت مثبت و مفید برای میهن، آن را هدایت کرد.
در این میان نقش دولت می‌تواند نقشی محوری باشد. البته منظور از نقش محوری ایفای نقشی هماهنگ کننده است که جامعه‌شناسان، کار‌شناسان رسانه و سینما و حقوقدانان و دیگر بخش‌ها را دور هم جمع کند تا به اتفاق نظری برسند و راهکارهایی کار‌شناسانه اندیشیده شود. نه تنها در خصوص فیلم ۳۰۰، بلکه در موارد مشابه که ما ایرانیان در طول این سالیان معمولا در مواجهه با آن‌ها قرار داشته و داریم و معمولا به علاج واقعه پس از وقوع آن می‌اندیشیم!
البته در مورد ۳۰۰ جدید فرصت زیاد نیست و باید زود دست به کار شد…
یادداشت از: کمیل روحانی
