سینما می‌تواند به تحکیم بنیان‌های خانواده کمک کند

ایلنا: حجت الله ایوبی با انتشار یادداشتی؛ دیدگاه خود را درباره روز سلام سینما بیان کرد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، متن این یادداشت که برای ایلنا ارسال شده؛ بدین شرح است:

چند روز پیش به جلسه‌ای دعوت شدم که موضوع اصلی‌اش نقش هنر در مقابله با آسیب‌های اجتماعی بود. پس از پایان سخنانم دکتر گلزاری روانشانس ارجمند به نکاتی اشاره کرد که تاکید بر یافته‌هایم البته با نگاهی کار‌شناسانه و روان‌شناسانه و دقیق بود. گفتم که متاسفانه سینما در ایران سالهاست که از دستورکار دولت و مردم خارج شده، در برنامه‌های خانواده ایرانی و سبد زنگی‌اش گویی سینما به کلی گم شده. سلام سینما شاید تلنگری بود به خانواده‌های ایرانی که سینما می‌تواند محفلی برای گردهم آمدن خانواده‌ها باشد.

در جهانی که فردیت خود را وحشیانه بر زندگی آدمیان تحمیل کرده باید در پی پاتوق‌هایی بود. حلقه‌های انسی که پدر و دختر و مادر و پسر کنار هم بنشیند و با هم گفت‌و‌گو کنند. در روز پنج شنبه هجوم خانواده‌های ایرانی به سینما‌ها رویدادی شگفت انگیز بود. صف‌ها پر بود از ریش سپیدانی که دست در درست نوه‌هاشان با حوصله ساعت‌ها انتظار را تحمل کردند تا به درون سالنهای فراموش شده سینما راه یابند. خانواده‌ها اتفاقا شاید به اعتماد تبلیغات تلویزیونی از صبح زود به سینما‌ها آمدند تا ساعاتی را با اعضای خانواده به دیدن فیلم بگذارنند.

دکتر گلزاری سخنان پرشوری در باره نقش سینما در تحکیم خانواده ایراد کرد. تاکید کرد که هرخانوده ایرانی باید هرازگاهی با انتخاب فیلم‌های مناسب راهی سینما شود. او به ویژه به خانواده‌های مذهبی و خصوصا به مدیران کشور که به دلیل گرفتاری‌ها فرصتی برای گفت‌و‌گو با فرزندان خود را ندارند؛ توصیه جدی می‌کرد که به سینما بروند. او سینما رفتن را وسیله‌ای برای تحکیم بنیان خانواده می‌دانست و خودش دست کم هر دوهفته یکبار به این توصیه عمل می‌کند.

این گفته را جدی بگیریم. سینما می‌تواند به تحکیم بنیانهای خانواده کمک کند. این یک شعار نیست. سینمای دست کم راهی است برای گفت‌و‌گوی اعضای خانواده با هم. از لحظه تصمیم یک خانواده برای رفتن به سینما گفت‌و‌گو آغاز می‌شود. همه اعضای خانواده باید دورهم بنشینند و سینما و فیلم موردنظر را برگزیند. باید با هم مشورت کنند. تصمیم مشترک بگیرند. چانه‌زنی، بحثو سرانجام احتمالا پذیرش نظر اکثریت خود فرآیندی است که می‌تواند لحظات شیرینی از یک گفت‌و‌گوی دلپذیر خانوادگی را ایجاد کند. پس این دورهم نشینی از لحظه تصیمم و ساعت‌ها پیش از رفتن به سینما آغاز می‌شود. مسیری که باید در اتوبوس، تاکسی و یا وسیله شخصی پیموده شود، ساعتی که به دیدن فیلم می‌گذرد و بعد احتمالا دورهم نشینی در بوفه سینما و آنگاه تجزیه و تحلیل فیلم همه و همه می‌شود به هم رسیدن اعضای یک خانواده در محیطی دوست داشتنی و دلچسب. و این‌‌ همان چیزی است که جهان به غایت فردی شده امروز بدان نیازمنداست.

در جهانی که تکنولوژی با قدرت جادویی خود انسان‌ها را از هم به شدت دور کرده. تکنولوژی موبایل، پیامک، فیس بوک و دنیای مجازی آدم‌های به ظاهر کنار هم نشسته را فرسنگ‌ها دوراز هم پرتاب می‌کند. و سینما می‌تواند دست کم لحظاتی دست تکنولوژی فردمحور را از روح انسان‌ها جدا و آن‌ها را به هم نزدیک کند. لحظاتی کوتاه اما بسیار شیرین. پس بشر همچنان به سینما نیازمند است. ممکن است سینمای خانگی و تلویزیون و دنیای الکترونیک جای سینما را کمی تنگ‌تر کند ولی جایش را هرگز نخواهد گرفت.

سینما سلام می‌تواند تلنگری باشد به مدیریت فرهنگی کشور و همه دستگاه‌هایی که برای تحکیم بنیان خانواده دم و دستگاه‌های عریض و طویل و ردیف‌های بودجه گوناگون دارند. خانواده‌های ایرانی آماده‌اند با سینما آشتی کنند. البته به شرط وجود سالن‌های خوب و صد البته به شرط فیلمهای خوب…

بدان امید.