نیاز امروز سینمای ایران گفتگوست

ایلنا: سی و دومین دوره جشنواره فیلم فجر در تالار وحدت آغاز شد و رئیس سازمان سینمایی و دبیر جشنواره فیلم فجر از اهمیت سینمای ایران و برگزاری جشنواره فیلم فجر سخن گفتند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، حجت الله ایوبی با اشاره به علاقمندی مردم به سینما گفت: دیروز روز نمایش اقتدار سینما بود. خانواده‌های ایرانی پرشکوه و انبوه و پرشمار آمدند که بگویند که حاضرند با سینما آشتی می‌کنند از مدیران سینما سپاسگزارم که خیلی زحمت کشیدند.

وی ادامه داد: هنرمندان گرامی سلام می‌کنم به شما و به سینمای ایران. سینمایی به رنگ خدا و طعم گیلاس سینمایی که در این جهان پرآشوب، بلمی به سمت ساحل، ضیافتی از جنس نور. سلام می‌کنم به شما پیام آوران صلح و آرامش سلام به عزم و اراده شما. شما که می‌بخشید حتی اگر فراموش نکنید. سلام به قهر‌هایتان به کنایه‌هایتان. به اعتراض‌های نجیبانه به نامه‌های سرگشاده. به روزنامه‌ها، سایت‌های سینمایی، خبرنگاران پرشور و خلاصه سلام به سینمای پرافتخار ایرانی و
از اینکه در سال تحویل سینمای ایران دفتر تازه‌ای از فجری پر امید را می‌گشایم جا دارد خوشحال باشیم به خود ببالیم. خوشحالم که سینمای ایران به فردا می‌اندیشید و گذشته را آرام آرام به تاریخ می‌سپارد.

ایوبی افزود: چرا سینمای این روزگار را سینمای امید ننامیم، سینمای ایران را سینمای امید می‌نامم زیرا مدیران و سینماگران می‌کوشند همدیگر را بفهمند چون بزرگان سینما آهنگ سینما کرده‌اند. چون جوانان پرشور اشتیاق سعی می‌کنند طرحی نو دراندازند. در فجر امسال آشتی بین دولت و هنر را جشن می‌گیریم. امیدوارم چون از سپیده و تا پاسی از شب به دیدارتان و به شنیدن می‌گذرانم ولی همچنان شرمنده درخواست‌های فراوان دیدارم. من امیدوارم چون شما می‌نویسید، اعتراض می‌کنید، قهر می‌کنید، امضا می‌کنید، طومار جمع می‌کنید. امیدوارم زیرا اگر او را نبود با من میلی چرا ظرف مرا بشکست لیلی. من امیدوارم پس هستم، زیرا رییس سازمان سینمایی هستم.

وی ادامه داد: گمان می‌کنم که طوفان‌ها را پشت سر گذاشتیم و چه زیبا گفت امام عدالت و نخستین شهید محراب که طوفان برای نوازش سرشاخه‌ها نیست. طوفان برای آزمون ریشه‌هاست.

ایوبی ادامه داد: ما هنوز در آغاز راهیم اما آغاز کردیم رفتن را. توشه راه برگرفتیم از دیدگاه‌های ارزشمندتان. آغاز کردیم رفتنی را به پشتوانه پشتیبانی‌های بی‌دریغتان. به پشتوانه‌ لبخندهای رضایتتان، به پشتوانه اعتماد متقابلی که دارد شکل می‌گیرد. میوه این اعتماد شیرین خواهد بود برای همه برای سینمای ایران برای نظام جمهوری اسلامی ایران. بر این باورم نیاز امروز سینمای ایران گفتگو است. گفتگو به جای مجادله. گفتگو برای همدیگر را فهمیدن برای از بردن کدورت‌ها گفتگو برای یافتن نقطه‌های پیوند؛ نقطه‌هایی که به هم می‌رسند و می‌شوند خط، خط زیستن ما با هم، خط ما خط سینمای ملی ایران، خط سینمای امید، خطی که متقاطع است، با خطوط اجتماعی و فرهنگی. خطی که سقف‌اش می‌تواند تا آسمان باشد، خطی که قرمز نیست به سمت خطوط قرمز واقعی نه توهمی میل نمی‌کند. بیایید با این نقطه‌ها خطی برای سینمای ایران رسم کنیم. خطی که نه او خواند نه غیر. نه چپ خواند نه راست، آن خط سومی که ما باشیم؛ ما یعنی سینمای ایران. ما یک خط و یک نگاهیم و ما خود سینمای ایرانیم.

رئییس سازمان سینمایی تاکید کرد: گفتگوی درونی بین خانواده سینما و گفتگوی بیرونی با همه آن‌هایی که در این سال‌ها به سنیما بدگمان شده‌اند. بدگمان شده‌اند به کسانی که برای منافع آنی و گروهی خود بسیاری را برعلیه سینما شوراندند. آن‌ها که در مبارزات حرفه‌ای تیشه به ریشه اصل سینما زدند. آن‌ها که سینمای نجیب و شریف ایران را به وابستگی به بیگانه؛ به دشنی با دین و به ستیز با آیین‌ها متهم کردند. از همه آن‌ها می‌خواهم که بازگردند و گذشته را جبران کنند. خود نیک می‌دانند که بر شاخ نشسته بودند و بن می‌بریدند. این گفتگو نیازمند شجاعت است. شهامت عذرخواهی و شجاعت بخشش؛ هر دو لازم است. به زودی حلقه‌های دیدارتان را با طیف‌های گوناگون تصمیم‌گیر و تصمیم ساز کشور فراهم می‌کنم. از شما می‌خواهم که مرا در این گفتگوی سازنده یاری کنید.

وی ادامه داد: اما سخن اصلی من با شما این است که آستین‌ها را بالا زده و کار، کار و کار بیافرینید. برگشت بزرگان به سینما را جشن می‌گیریم و ورود اندیشه‌های جوان و خلاق به این عرصه را گرامی می‌داریم. همه آن‌ها که ماندند و دل و دماغ آفرینش را از دست داده بودند برخیزند و دست به کار شوند. و به آن‌ها که کوچ کردند رفتند نه برای ماندن، که برای برپای ماندن و برای بازگشت به آغوش میهن، به عنوان کسی که سالیان سال همدل ایرانی در غربت بوده‌ام می‌گویم که هیچ ایرانی را توان زندگی به دور از خورشید رضوی نیست. ایرانی بدون دماوند و تخت جمشید بدون امامزاده صالح و تجریش؛ بدون عاشورا و نوروز هرگز قابل تصور نیست. به همه آن‌ها هم می‌گویم که اکنون که گل سعادتت پربار است / دست تو زجام می‌چرا بیکار است / می‌خور که زمانه دشمنی قدار است / دریافتن روزی چنین دشوار است

ایوبی افزود: اما سخن رییس جمهور خواست مردم است زندگی پرامید و نشاط حق مردم است و سینما می‌تواند زندگی بیافرند. سینمایی می‌تواند جهانی شود که از جایی آمده باشد، نام و نشانی و شناسنامه‌ای. سینمای ایران باید ایرانی باشد؛ نمی‌تواند اسلامی نباشد. از کسانی که در این سی سال گذشته این چراغ را روشن نگه داشتند سپاسگزارم. از رضا داد سپاگزارم که این آیین باشکوه را سامان دادند. جشنواره تنها آیین است و هیچ جایزه‌ای جبران زحمات عاشقانه یک هنرمند نیست.

همچنین علیرضا رضا داد دبیر سی و دومین دوره جشنواره فیلم فجر با اشاره به اهمیت برگزاری این جشنواره گفت: سی و یک دوره از برگزاری جشنواره پرشکوه فجر می‌گذرد. پیک شادباش انقلاب اسلامی که فریاد آزادی و شکست سرمای زمستان بود به دوره سی و دوم رسیده است. حالا فجر مرد میانسالی است که می‌خواهد به راه خود استوار باشد و میراثگذشتگان را بر شانه‌های خود همچون بالی بلند پرواز دهد. که: «و سلام هی حتی مطلع الفجر».

وی ادامه داد: حالا اما فصل دیگری است. فصل با هم و در کنار هم ایستادن و خوشبختی را آرزو کردن و خوشابحال ملتی که گذشته را انکار نمی‌کند اما تکرار نمی‌کند.

راه هموار نیست. اما رفتن امیدوار کننده و لذت بخش است و سینما عبور از مسیرهای ناهموار را بار‌ها آزموده است که: «ان الله یحب الصابرین»

رضاداد گفت: آنچه بر این راه استوارمان می‌دارد، امید است، امید به حضرت حق. به فردایی که همچون شاخه‌های طلایی خورشید از میان ابر‌ها سر به آسمان می‌ساید و وعده می‌دهد رسیدن نارنج را در گلوگاه بهار. امسال زمستان بیقرار بهار است و خود با تدبیری کهن خانه را برای بهار خالی می‌کند. در این بهار که فجرش می‌خوانیم، در این جشنواره که میزبان و میهمان یکی است می‌کوشیم تا در سال تحویل سینمای ایران.

رضا داد تاکید کرد: کنار یکدیگر باشیم، برای ساختن پرده‌ای سپید از امید و آگاهی. آئین ما در سی و دومین جشنواره فیلم فجر غبار زدایی از کدورت‌ها و هم نشینی همه سلایق برای بارور ساختن معنای گفتگوی موثر است. بی‌شک هیچ مجموعه‌ای در هیچ زمان خالی از نقص نخواهد بود. باور کنیم امروز بیش از آنچه گفتنی است نیازمند شنیدنیم تا فردایی سرشار از شور و امید در پس حلقه تدبیر منتظرمان باشد. پس کوتاه می‌کنم این کلام را تا از خود آغاز کرده باشیم شنیدن و مدارا را. تا در پناه خداوند متعال و رسول مهربانی آرام گیریم و آرامش یابیم.