ناصر طهماسب: دوبله، زبان درست شنیدن است
باید نگاهی دوباره به دوبله فیلم‌ها شود تا نگاه تازه‌ای پیش آید. اگر فیلم خارجی وارد ایران شود، ما نباید مسابقه با خودمان بگذاریم.
ایلنا: ناصر طهماسب معتقد است که دوبله ایران به دلایلی مغفول واقع شده در حالی که درخشان است. دوبله زبان درست شنیدن است. دوبله یک کار تراش خورده است که سوار فیلم می‌شود.
به گزارش خبرنگار ایلنا رونمایی از کتاب «صدایی در تاریکی» با حضور ناصر طهماسب و سید احمد می‌رعلایی با اجرای علی معلم در تالار چشم انداز نگین هتل کوثر و تعداد زیادی از هنرمندان و مهمانان حاضر در سالن و نیز اهالی رسانه برگزار شد.
علی معلم از حضور در جلسه رونمایی از کتاب ابراز خوشحالی کرد و گفت: باعثخرسندی است که در رونمایی از کتابی که متعلق به دوست داشتنی‌ترین صداهای سرزمین ایران ناصر طهماسب است، حضور دارم. ایشان خوشبختانه همچنان پرنشاط و با صدای جاودانی و زیبایشان فعال و پرانرژی هستند. این دومین بار است در حضور آقای طهماسب از مقام ایشان و سینما تجلیل می‌کنم. خوشحالم در بیست و هفتمین جشنواره کودک آقای می‌رعلایی بزرگداشتی برای استاد طهماسب درنظر گرفتند و امیدواریم این کتاب باعثشود تا گوهرهایی که در صدای ایشان وجود دارد و جنبه‌های نامکشوف از وجودشان دیده و کشف شود.
نیروان غنی‌پور نیزگفت: این کتاب تجربه جدیدی است و با توجه به تجربه حضورم در مطبوعات و مجلات به این نکته مهم رسیدم که ما کار درستی درباره دوبله نکرده‌ایم. به همین دلیل تصمیم گرفتم با استاد طهماسب گفتوگو کنم که صدایی ماندگار دارند.
وی در ادامه گفت: موضوع را با ایشان مطرح کردم و آقای طهماسب خود نیز معتقد بودند که برای آگاه‌سازی نسل‌های آینده فعالیت خاصی صورت نگرفته است. ایده کار ما در زمستان ۸۸ شکل گرفت و در سال ۸۹ گفتوگو با استاد طهماسب انجام شد. ایشان اهل گفتوگو نیستند و ما با تلاش فراوان پس از گفتوگو، نقد‌ها و تحلیل‌ها را جمع آوری کردیم و با کمک دوستان فصل پنجم که به دوبله‌شناسی ایشان می‌پردازد، شکل گرفت و کلیه نقش گویی‌ها و مدیریت دوبلاژ از جمله فیلم، انیمیشن و مستند جمع آوری شد. استاد از دهه ۴۰ کار خود را آغاز کردند که مورد توجه قرار گرفت، کتاب تا سال ۹۰ کامل شد اما ناشران حاضر
به چاپ آن نبودند و یک سال گذشت تا از طریق یکی از دوستان به آقای تابش در فارابی معرفی شدیم و بعدهم با آقای می‌رعلایی جلسه داشتیم که در نهایت ایشان گفتند برای استاد بزرگداشت بگیریم.
علی معلم در ادامه نشست به فیلم «کمال الملک» و دوبله آقای طهماسب اشاره کرد و گفت: کمال الملک را من بسیار دوست دارم. فیلم را زنده‌یاد حاتمی ساخته بودند با چند هنرپیشه سالخورده و دیالوگ فراوان. شاید هیچ کس به اندازه آقای طهماسب نمی‌توانست آن را زنده کند. در بسیاری از فیلم‌های ایرانی ارزش کلمه وجود ندارد در فیلم کلمات ارزش معنایی خود را دارند که توسط بازیگران یافت نمی‌شود. ارزش کلمات «کمال الملک» با صدای آقای طهماسب و آقای اسماعیلی احیا و زنده شد.
ناصر طهماسب در ادامه جلسه گفت: کمال الملک صدای فیلم را سر صحنه گرفته بودند، صدای آقای نصیریان بود. گفتند دوبله کن. من مطمئن نبودم خوب بشود اما این کار را انجام دادم و فیلم با موسیقی، فیلمبرداری و بازیگران ماندگار شد. فیلم به لحاظ صدا خیلی خوب بود.
وی درادامه گفت: من مفصل در کتاب صحبت کرده‌ام و در خصوص موارد مختلف از جمله نقش‌هایم، نظراتم را بیان کرده‌ام. بد نیست به آن نگاه کنید و بابی شود تا راجع به کار‌هایمان بازنگری کند. دوبله ایران به دلایلی مغفول واقع شده در حالی که درخشان است. دوبله زبان درست شنیدن است. دوبله یک کار تراش خورده است که سوار فیلم می‌شود.
طهماسب در ادامه گفت: باید نگاهی دوباره به دوبله فیلم‌ها شود تا نگاه تازه‌ای پیش آید. اگر فیلم خارجی وارد ایران شود، ما نباید مسابقه با خودمان بگذاریم. سینما معبد و بطن مادر است که می‌توان در آن با سکوت و تاریکی خودت را پیدا کنی.
وی در ادامه تاکید کرد: سینما در دنیای بچه‌ها نیست. ما نباید از سینمای جهان دور باشیم چرا این کار را با خودمان می‌کنیم؟ ۳۰۰ تا فیلم قدیمی داریم که مشکلی ندارند. باید این فیلم‌ها را دوبله کنند و در اختیار دانشجو‌ها قرار گیرند تا بیاموزند. آن‌ها مجله فیلم می‌خوانند اما معتقدم باید با فیلم به دانشجو آموزش بدهیم نه با مجله فیلم.
مدیر دوبلاژ بسیاری از فیلم‌های به یادماندگی تاریخ سینمای ایران گفت: متاسفانه سینمای امروزما، سینمای داستان‌های از بین رفته، آدم‌های مرده و مردهای خیط است! من آمدم اصفهان برایم سخت بود درباره خودم صحبت کنم اما مردم من را می‌شناسند و برایم حیرت انگیزبود که به من گوش دادند وقتی من راست می‌گفتم، این‌ها فهمیدند.
در ادامه سیداحمد می‌رعلایی درباره مراسم بزرگداشت طهماسب گفت: گفتنی‌ها گفته شد. معرفت‌هایی که ما شاید امروزه نیاز داریم اما کمتر آن را می‌بینیم. من همیشه مرید آقای طهماسب بودم. او تمام انرژی خود را می‌گذارد که با متانت کامل و بدون استرس کار را دوبله کند.
وی در ادامه گفت: من دوبله را گذرانده بودم و چند فیلم با ایشان کار کردم. با حسن نظری که ایشان داشت همه با ایشان راحت کار می‌کردند. وقتی یک مدیر دوبلاژ دعوت کرده بودند، تمام وجودش در مقابل او شاگرد بود. من به آقای طهماسب زنگ زدم و اصرار کردم برای بزرگداشت ایشان و ایشان هم قبول کرد. از افتخارات زندگی من این است در مقابل آقای طهماسب، کار کوچکی انجام دادم.
