تاکید ایران بر تضمین اجرای موثر برنامه‌های همکاری فنی مرتبط هسته‌ای از سوی آژانس
سفیر و نماینده دائم کشورمان نزد سازمان ملل و سایر سازمان‌های بین‌المللی مستقر در وین، در نشست کمیته همکاری و کمک فنی آژانس که از طریق ویدئوکنفرانس برگزار شد، شرکت و سخنرانی کرد.
به گزارش ایلنا، کاظم غریب‌آبادی، در ابتدا با اشاره به این‌که چالش‌ها و دشواری‌های برآمده از شیوع کرونا نبایستی دست کم گرفته شود، تلاش‌های دبیرخانه آژانس جهت تضمین اجرای موثر برنامه‌های همکاری فنی را بسیار حائز اهمیت دانست و تحقق آنها را مستلزم همبستگی بالا و همکاری در تمامی سطوح جهانی دانست.
وی افزود: باید تضمین شود که وضعیت چالش برانگیز امروز، اثر مخربی بر اجرای برنامه‌های همکاری فنی آژانس نداشته باشد و از همه مهمتر این‌که این پروژه‌ها از منابع پیش‌بینی شده، تضمینی و کافی برخوردار باشند.
غریب‌آبادی با اشاره به برنامه پیشنهادی همکاری فنی آژانس برای سال ۲۰۲۱، تاکید کرد: دبیرخانه، مسئولیت تضمین استفاده از منابع مالی کمک‌شده به برنامه همکاری فنی را برای دستیابی به اهداف برنامه به‌طور موثر و بهینه و مطابق با نیازها و اولویت‌های کشور عضو، بر عهده دارد.
سفیر و نماینده کشورمان نزد آژانس همچنین در مورد پروژه اقدام یکپارچه بیماری‌ها با منشاء حیوانی که پروژه‌ای مهم و جهانی در مبارزه با بیماری‌های مشترک حیوان و انسان است، ضمن اشاره به برنامه آژانس در واکنش به‌موقع به بیمارهای واگیردار و کمک به کشورها در این خصوص و همچنین پیامدهای منفی گسترده و طولانی بیماری کرونا، بر نقش حیاتی تکنیک‌های هسته‌ای در رصد، تشخیص و کنترل چنین بیماری‌هایی تاکید کرد و افزود: معتقدیم که این پروژه به عنوان یک پروژه همکاری فنی بین منطقه‌ای، می‌تواند زمینه خوبی را برای رهبری آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ایجاد کند و هم‌افزایی را میان تمام تلاش‌ها در سطوح کشوری و منطقه‌ای، به صورت فراگیر و به عنوان یک رویکرد کلی برای بیماری‌های مشترک انسان و دام، ایجاد کند.
غریب‌آبادی همچنین ضمن اعلام حمایت کامل ایران از این پروژه و ابتکاری که سبب ارتقای ظرفیت‌های ملی، منطقه‌ای و جهانی می‌شود، گفت: ما همچنین از این واقعیت پشتیبانی می‌کنیم که این پروژه به روی همه کشورهای عضو آژانس باز است و خروجی‌های مورد انتظار آن، از جمله ایجاد یا تقویت ظرفیت فنی، انسانی و نهادی در موسسات و آزمایشگاه‌های مربوطه در کشورهای عضو برای نظارت، تشخیص و هشدار سریع در مورد شیوع مجدد بیماری‌های مشترک انسان و دام؛ ایجاد مراکز همکاری برای مناطق مختلف؛ و همچنین اجرای سیستم‌های نظارت، ردیابی و رصد بیماری که امکان هشدار سریع را فراهم می‌کنند، می‌تواند به برنامه‌های ملی کشورها در مبارزه با چنین بیماری‌هایی کمک کند.
