مقاومت مردم ایران، آمریکا را شکست داده است

به گزارش ایلنا، "سید محمد علی حسینی"، سفیر جمهوری اسلامی ایران در اسلام آباد به دعوت رئیس دانشگاه دفاع ملی پاکستان در  نشستی با عنوان "روابط ایران و پاکستان" در این دانشگاه حضور یافت و سخنرانی کرد.

در این نشست علاوه بر مقامات دانشگاه دفاع ملی و فرماندهان نظامی، دانشجویان پاکستانی و خارجی و هیاتی از سفارت جمهوری اسلامی ایران شرکت داشتند. 

سفیر جمهوری اسلامی ایران در ابتدا روز دفاع ملی پاکستان را به حضار و مردم پاکستان تبریک گفت و همزمانی این نشست با چنین روزی را به فال نیک گرفت.

متن کامل سخنرانی  سفیر کشورمان در پاکستان در دانشگاه دفاع ملی اسلام آباد  به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

بخش اول: بررسی آثار تحولات منطقه ای و جهانی بر امنیت ایران: 

طی دهه های گذشته، هیچ منطقه ای در جهان به اندازه خاورمیانه، خلیج فارس و غرب آسیا بحرانی نبوده است. عنصر مشترک بحران های منطقه، مداخلات خارجی بوده که تاثیر منفی بر امنیت کشورهای منطقه داشته است. اما در دهه های اخیر، ما یادگرفته ایم که چطور چالشهای جاری را به فرصتهای فعلی و آتی تبدیل نماییم. برای ما، بهترین شرایط وقتی خواهد بود که دستهایمان را به یاری بفشاریم و آثار منفی جانبی مداخلات عناصر دعوت نشده را خنثی نماییم. 

از سوی دیگر، کشورهای خاورمیانه با انواع متعددی از سوء تفاهمات گریبان گیر هستند. در چنین شرایط در هم آشفته ای، دست های نامرئی نیز وجود دارند که با شناخت این نقطه ضعف ها، سعی می کنند با دمیدن در آتش اختلافات، این اختلافات را برای مدتها در منطقه ما روشن نگاه دارند. در این بخش به برخی از بحران ها و وضعیت های دشوار منطقه پرداخته می شود.

 - وضعیت افغانستان:

این مسئله ثابت شده است که بی ثباتی یا نا امنی در افغانستان، به کشورهای همسایه –مخصوصا ایران و پاکستان-  نیز سرریز می کند. هیچ کشوری بیش از ایران و پاکستان زیر فشار ناشی از مسئولیت میزبانی مهاجران افغانستانی و یا افزایش کشت و تولید مواد مخدر در این کشور آسیب ندیده است. 

امروز، ما از وقوع تحولات مثبت در فرایند صلح افغانستان بسیار خرسندیم و همواره از افغانستانی باثبات و مترقی حمایت کرده ایم. اگر ما در جستجوی صلحی قابل قبول و ثباتی پایدار هستیم،  تلاشهایمان باید جنبه هم تکمیلی داشته باشند و ارتباطاتمان با یکدیگر بر سر موضوع افغانستان و با دولت افغانستان را افزایش دهیم. 

اگر ما نتوانیم این امر را محقق سازیم، دیگرانی خواهند آمد و متناسب با اولویتها و منافع خودشان در موردمان تصمیم خواهند گرفت. مطمئنا، همکاری های سه جانبه آتی بین ایران، افغانستان و پاکستان می تواند ما را به داشتن منطقه ای شکوفا و برخوردار  از صلحی پایدار نزدیک تر نماید. 

جمهوری اسلامی ایران بر آن است که قانون اساسی افغانستان، در نتیجه طی شدن مسیری طولانی از سوی مردم افغانستان و جامعه بین الملل به دست آمده و بقای آن می تواند به حفظ نظم حداقلی فعلی در این کشور کمک نماید. در ادامه موضع آشکار ج. ا. ایران در حمایت از حاکمیت و تمامیت ارضی کشورهای منطقه، ایران همچنین معتقد است که هر بحثی در خصوص آینده افغانستان باید در همکاری و هماهنگی با دولت رسمی و مرکزی این کشور باشد. 

 - مسئله فلسطین:

متاسفانه در سالهای اخیر، دستور کار ناخوشایند موسوم به "معامله قرن" و آثار اجرایی آن، بر محو واقعیت فلسطین چه بر زمین و چه بر روی نقشه ها متمرکز شده است.  متاسفانه کشورهای اسلامی نیز مجبور به عادی سازی روابطشان با رژیم صهیونیستی زیاده خواه و اشغالگر شده اند که در صورت عدم تبعیت از این موضوع، مورد تهدید و تلافی در حوزه های دیگر قرار می گیرند.  

برای جمهوری اسلامی ایران که هرگز سلطه و سرکوب را نپذیرفته، حضور رژیم صهیونیستی در منطقه، یک حضور کاملا غیر قانونی و نامشروع تفسیر می گردد چرا که این رژیم بواسطه اغوا، فریب و مجبور ساختن سایر ملتها و کشورها است که تا کنون توانسته موجودیت خود را حفظ نماید. در این مسیر بوده است که رژیم بدطینت صهیونیستی توانسته به طراحی و اجرای طرح های شومی بپردازد که ما به صورت روزمره با آثار ویرانگر و منفی آن بر مردم و منطقه خود مواجه می باشیم. هر چند تلاشهایی هم برای فرونشاندن ولع این رژیم صورت گرفته، ولی در نهایت نتیجه محسوسی به دست نیامده (و زیاده طلبی کماکان ادامه دارد). 

با مدنظر قراردادن ناکارایی طرح هایی که از قبل برای مواجه با مسئله فلسطین ارائه گردیده بود، جمهوری اسلامی ایران طرح  دقیقی با عنوان "همه پرسی ملی در فلسطین" را به سازمان ملل و با هدف حل این مسئله ارائه نمود. در این طرح، ایران خیلی شفاف چارچوبی را ارائه نمود که بستر لازم برای مردم فلسطین جهت اعمال حق تعیین سرنوشت خود را فراهم می نمود. 

بر مبنای این طرح، که در انطباق کامل با منشور سازمان ملل  و قواعد حقوق بین الملل مخصوصا قوانین حقوق بشری و بشردوستانه نیز می باشد، همه مردم فلسطین از هر مذهبی-شامل یهودیان، مسیحیان و مسلمانان- که قبل از صدور اعلامیه بالفور در این سرزمین‌ها زندگی می کردند، رفراندومی را برگزار می کنند که سیستم سیاسی برآمده از این همه پرسی، در خصوص وضعیت شهروندان غیر بومی این سرزمین تصمیم گیری خواهند نمود. 

 مهم ترین پیش نیاز این ابتکارکه هم درخواست مردم فلسطین می باشد و هم در قطعنامه های سازمان ملل نیز ملحوظ شده ، بازگشت فلسطینی های بومی است که (طی سلهای قبل به تدریج) از سرزمین های خود رانده و آواره شده اند.

 - جنگ در یمن: 

تهاجمات گسترده نظامی و نقض حقوق بشر در یمن چیزی جز ویرانی و نومیدی به همراه نداشته است. با توجه به این موضوع، جمهوری اسلامی ایران همواه بر حل و فصل بحران از طریق گفتگوهای یمنی- یمنی تاکید داشته و حداکثر تلاش خود جهت فرونشاندن تنش ها در این سرزمین را صورت داده است. 

جمهوری اسلامی ایران آماده بوده و خواهد بود تا برای حل ابدی بحران یمن کمک نماید و در این مسیر از روابط دوستانه خود با برخی گروه های داخلی یمن و تشویق آنها برای خاتمه بخشیدن به درگیری ها نیز بهره می برد. اما، باید این نکته را نیز توضیح دهم که مردم یمن مانند مردم هر کشور دیگری دستور کار و استراتژی دفاعی خودشان را دارند و یادگرفته اند که چطور از خود دفاع نمایند.

 - بحران خلیج فارس:

جمهوری اسلامی ایران در واکنش به حضور آمریکایی‌ها در منطقه و اقدامات مخرب آنها از جمله اختلاف افکنی بین کشورهای منطقه و تحریم ایران، آشکارا مخالفت خود با حضور آمریکایی‌ها در آبهای مجاور را مطرح و از برادران مسلمان خود در کشور های عربی خواست تا با یکدیگر بنشینند و نگرانی‌های امنیتی‌شان را با مذاکره حل نمایند. در این راستا با ارائه "طرح صلح هرمز" تبیین می نماید که تهدید اصلی در منطقه نه ایران، که رژیم بدخیم صهیونیستی است.

اعمال تحریم ها علیه جمهوری اسلام ایران:

متاسفانه، با ایجاد تغییرات سیاسی در آمریکا، رئیس جمهور آمریکا که در آن زمان تازه به قدرت رسیده بود (در کنار سایر اقدامات غیر عقلایی اش در خروج از سایر مکانیسم ها)، به صورت یکجانبه کشورش را از برنامه جامع اقدام مشترک خارج ساخت و آن را به مثابه دست آورد بی ثمر دموکراتها بدنام ساخت. این نقض، زمانی رخ داد که حتی وقتی در نظام بین الملل حکومت ها تغییر می کنند، ما انتظار داریم حکومت جانشین به معاهدات حکومت قبلی پایبند باشد و به آنها احترام بگذارد چه رسد به زمانی که فقط دولت عوض می شود.  

در گام بعدی، آمریکا تلاش نمود دیگر اعضای برجام را مجبور سازد یا از این معاهده خارج شوند و یا در سالهای آتی مفاد آن را اجرایی نسازند (چرا که بسیاری از مواد برجام معطول به آینده بود با نزدیکتر شدن به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، دولت ترامپ که  خود را در آستانه شکست می بینید، در جستجوی تحولاتی تعیین کننده است تا با رقم زدن به آنها رای بیشتری را کسب کرده، ریاست جمهوری خود برای دور بعد را تضمین نماید. 

اعمال فشارهایی بیشتر بر ایران با هدف خلق رخدادی بزرگ، یکی از موضوعاتی است که ترامپ و تیم آن به صورت جدی روی آن کار می کنند. خوشبختانه و به لطف مقاومت بالای مردم ایران، آمریکایی ها در بخش زیادی از سیاستهایشان در ایران شکست خورده اند. داستان اخیری که در شورای امنیت سازمان ملل رخ داد و طی آن ۹۰ درصد اعضای شورای امنیت(همه اعضا به جز یک عضو غیردائم ) با طرح آمریکا در خصوص تمدید تحریم تسلیحاتی ایران  مخالفت نمودند، صحنه ای تحقیر آمیز برای آمریکایی ها و مصداق یکی از این شکستها بود 

هنوز یک هفته از این شکست نگذشته بود که آمریکایی ها سعی کردند مواد قطعنامه‌های خاتمه یافته قبلی را با فعال سازی آنچه خودشان اسنپ بک می نامند مجددا احیا نمایند که این اقدام آنها نیز مجددا با شکستی شرم آور مواجه گردید. هیچ کدام از اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل این اقدام آمریکا را نپذیرفتند و رئیس دوره ای شورای امنیت اعلام نمود که اعضای این شورا ، مخصوصا اعضای صاحب حق وتو، معتقدند که اصلا آمریکا هیچ حقی برای بازگرداندن آن قطعنامه های قبلی را ندارد زیرا این کشور دیگر عضو توافق هسته ای نیست. 

در جمله ای کوتاه، ما نیاز داریم و باید با یکدیگر کار کنیم و مقاومت جمعی خود را به خصومتی که نه فقط ایران را (که در ظاهر امر اینگونه است)، بلکه کل منطقه و کشور های اسلامی را نشانه گرفته است مقاومت نشان دهیم. 

هر چند واکنش ایران به چنین فشارهایی ممکن است از صبر و خویشتنداری به واکنشی درخور و مناسب تغییر نماید، ولی یک عنصر دائمی در ذات این مقاومت وجود دارد که هرگز تغییر نخواهد کرد و آن، طرز تفکر ایرانی مبنی بر عدم پذیرش رویکردهای قلدرمآبانه و یکجانبه است. اگر، این چنین مقاومتی، از سوی سایر کشورهای اسلامی نیز صورت پذیرد، مطمئنا کشور زورگو رویکرد خود را تغییر خواهد داد و در صورت تداوم این رویکرد، خود را در انزوای کامل خواهد دید.  

در طول دوران تحریم، ایران موفق گردید چالش ها را به فرصت تبدیل نماید و میزان خوداتکایی اش را بالا ببرد. اقلام و کالاهای زیادی که یک زمانی وارد کشور ما می شدند، امروز از سوی جوانان ایرانی در داخل ساخته می شوند. حتی در علوم دفاعی نیز ایران به یکی از بهترین ها در صنعت تولید موشک تبدیل شده است. در بسیاری از حوزه های علمی مثل دانش مربوط به سلول های بنیادین، تکنولوژی های هواوفضا و سرمایه های انسانی، ایران به یکی از بهترین ها در منطقه و حتی جهان مبدل شده است. اینجانب به این موفقیت ها اشاره نمودم تا بگویم که مقاومت موضوعی است که کارایی و اثرگزاری آن ثابت شده است. اگر همسایگان نزدیک ما مثل پاکستان که مشابهت های زیادی با ما دارد تصمیم بگیرد در مقامل این حس برتری طلبی که آمریکایی ها دارند مقاومت کنند، موانع زیادی در روابط دوجانبه ما مرتفع خواهند شد. ما در همکاری و پیوستگی می توانیم به دستاوردهای بیشتری برسیم تا در افتراق و وابستگی به غیر خودمان. 

نتیجه‌گیری بخش اول:

مطمئنا، انتقال قدرت از غرب به شرق در حال سرعت گرفتن است و به زودی شاهد تغییراتی بنیادین خواهیم بود که نوع تعامل ما با چالش‌های بین‌المللی را تغییر خواهند داد. 

آن‌چه ما در پاکستان و ایران نیاز داریم که انجام دهیم، مقاومتی استوار در مقابل کلیه اشکال یک‌جانبه‌گرایی و اقدامات زورمدارانه‌ای است که مصداق آخرین تقلاهای یک هژمون نیمه جان و رو به موت برای تداوم بقا می‌باشد. ایران به عنوان یک کشور بزرگ در منطقه، همواره در خط مقدم مقابله با ترویسم و افراط‌گرایی بوده است. ایران همواره از چندجانبه‌گرایی و همکاری‌های منطقه‌ای حمایت کرده و خواهد کرد. برای ما، ابتکار کمربند- جاده در کل و سیپک به عنوان بخشی از آن، مثال‌های خوبی از همکاری‌های اقتصادی چند جانبه هستند و از آنها حمایت نیز خواهیم کرد. 

در این میان، فرصت را غنیمت شمرده و از دولت جمهوری اسلامی تقدیر به عمل آورم، چراکه:

 - در طول سال‌های اخیر تمام تلاش خود را برای میانجی‌گری میان کشورهای اسلامی و کاهش سوء تفاهمات بین آنها به کار بسته است. {تلاش‌هایی که همواره از سوی ایران مورد استقبال قرار گرفته}

 - و ما همچنین تشکر می‌کنیم از تصمیم تاریخی پاکستان در عدم پیوستن به جنگ یمن در سال ۲۰۱۵. این تصمیم جزء تصمیمات مهمی بود که هر چه از زمان اتخاذ آن می‌گذرد، اهمیت و برجستگی آن بیشتر نمودار می‌شود. 

 - همچنین، ما از اظهارات قوی نخست‌وزیر عمران خان در مخالفت با تحریم‌های یک‌جانبه و غیر عادلانه علیه مردم ایران مخصوصا زمانی که آنها به شدت درگیر ویروس کرونا بودند تشکر و قدردانی می‌نماییم. 

ب: بخش دوم: روابط ایران و پاکستان 

 -  تمایل متقابل دو ملت به یکدیگر

با توجه به عمق روابط تاریخی و فرهنگی ایران و پاکستان، دو ملت خواهان توسعه متقابل هستند و آرزوی امنیت و ثبات منطقه ای را دارند. اگر مقامات و نمایندگان این دو ملت می خواهند این خواسته ها را محقق نمایند، باید جدی تر و قوی تر از قبل با هم کار کنند. یکی از مهمترین سمبل های توسعه روابط دو کشور، همکاری در قالب دو بندر مهم چابهار و گوادر است. بندر چابهار در ایران و بندر گوادر در پاکستان از پتانسیل های زیادی برای تقویت ارتباط بین اقتصاد ما در وهلۀ نخست و همه کشورهای منطقه در وهلۀ دوم برخوردار هستند.

نتیجه گیری بخش دوم: 

ایران و پاکستان تصمیم دارند که به یکدیگر نزدیک شوند و ژئوپلیتیک منطقه ما، ما را برای همیشه در کنار هم نگه می‌دارد. مردم ما در نهایت، قطعاً همکاری خود را در بالاترین سطح خود گسترش خواهند داد. بنابراین، اگر می‌خواهیم مورد توجه جانشینان خود قرار بگیریم و آیندگان ما را مورد ستایش قرار دهند، باید این هم افزایی را تسریع کرده و زمینه را برای سعادت متقابل فراهم کنیم.

ج: بخش سوم: استفاده از ظرفیت های منطقه ای برای تقویت همکاری های ایران و پاکستان

پاکستان و ایران عضو بسیاری از سازمان‌های منطقه‌ای هستند مانند SCO (سازمان همکاری شانگهای)، ECO (سازمان همکاری اقتصادی)، D۸ (۸ کشور در حال توسعه) و OIC (سازمان همکاری اسلامی). اگرچه هنوز موارد چالش برانگیزی در این سازمان‌ها وجود دارد، آنها ظرفیت‌های عظیمی دارند که می‌توانیم از آن برای تأمین پیشرفت‌های خود بهره مند شویم.

 -  ما باید مسئله فلسطین و حقوق مسلمانان در سراسر جهان را در مرکز OIC نگه داریم،

 - ما باید زیرساخت‌های خود را بهبود بخشیم و آنها را با استفاده از طرح‌های ECO و D۸ به هم متصل کنیم،

 - و سرانجام، باید سطح همکاری خود در SCO را افزایش دهیم چرا که این سازمان چشم‌انداز بلندی برای موفقیت در آینده دارد.