نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی:
کشورهای منطقه از قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین منتفع می‌شوند/ قرار است سرمایه وارد کشور شود نه کالای چینی/ ارتباطات وسیع ما با شرق حسادت غرب را برانگیخته است
نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: هنوز چیزی به اسم قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین امضا نشده و فعلا توافق برای مذاکره صورت گرفته است.
عباس مقتدایی در گفت‌وگو با ایلنا، درباره قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین که این روزها در جامعه سوال‌های ایجاد کرده است، گفت: در روابط بین‌الملل کشورها با همدیگر به عنوان و اشکال مختلف رابطه برقرار می‌کنند. یک زمانی کشورها روابط عادی و مرسوم دارند که در این مورد راهبردها مشخص است، اما زمانی است کشورها رابطه‌‌شان فراتر از ارتباطات عادی و به سمت و سویی می‌رود که حالت‌های استراتژیک پیدا می‌کند.
نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی ادامه داد: کشورها در یک مقاطعی به جهت منافع بین‌شان و ایجاد امنیت یکدیگر روابط فی‌مابین‌شان بسیار بهم نزدیک می‌شود و گره می‌خورد و برنامه‌های درازمدت بالای ۱۰ سال تدوین و تبیین می‌کنند.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر این‌که توافق‌نامه مذکور در حال حاضر در چه مرحله‌ای قرار دارد، عنوان کرد: در حال حاضر ما یک بیانیه داریم که شامل چند بند است.
نماینده اصفهان ادامه داد: بیانیه موجود عنوانش «توافق ایران و چین برای انعقاد قرارداد جامع ۲۵ساله» است، یعنی در ابتدا با یکدیگر توافق کردیم تا در آینده بیاییم یک قرار داد جامع ۲۵ ساله ببندیم.
وی با بیان این‌که ایران و چین در حال مذاکره هستند، گفت: مذاکرات درباره این توافق‌نامه از سال‌های پیش آغاز شده است؛ به طور مثال سال ۹۷ آقای لاریجانی رئیس وقت مجلس شورای اسلامی به چین رفتند و درباره این توافق‌نامه صحبت‌هایی داشتند و یا در سال ۹۴ رئیس‌جمهور خلق چین به ایران آمد و با مسئولان حرف‌هایی زدند و از این سال به بعد گفت‌وگوها برای توافق و انعقاد قرارداد آغاز شده است.
مقتدایی درباره بندهای این توافق‌نامه گفت: ممکن است طرفین یک پیشنهادهایی داده باشند، اما تا این لحظه هیچ چیزی که امضا شده باشد وجود ندارد، فقط تفاهم برای آغاز مذاکرات صورت گرفته است.
وی درباره این‌که این روزها مطرح می‌شود که شاید این تفاهم‌نامه استقلال کشور را زیر سوال ببرد، اظهار داشت: کشور مستقلی مانند ایران که ۴۰ سال است مقابل قلدری‌های آمریکا و صهیونیست‌ها ایستاده است، مردمش ۸ سال در دفاع مقدس ایستادگی کردند و نسبت به وجب به وجب این خاک حساس هستند و امروز اقتصادش به رتبه هفدهم رسیده است، مگر زیر بار قراردادی می‌رود که استقلالش را از دست بدهد.
نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی خاطرنشان کرد: قرار‌دادهای با این ابعاد باید به مجلس بیاید و قطعا نمایندگان نمی‌گذارند قراردادی منعقد شود که تمامیت ارضی ما را زیر سوال ببرد.
وی یادآورد شد: ارتباطات وسیع ایران با آسیا و کشورهای شرق حسادت غرب را برانگیخته است. آنان این احساس را دارند که ۷ الی ۸ سال ایران را معطل نگه داشتند، بدقولی کردند و تعهداتی را که داده بودند، عمل نکردند اما به اهداف خودشان نرسیدند.
نماینده اصفهان تاکید کرد: ارتباطات‌مان را با باید آسیا افزایش دهیم زیرا چین ۷ الی ۸ آینده اولین قدرت تجاری دنیا است و دیگر چیزی به اسم آمریکای امروز وجود ندارد و به سبک و سیاق دیگری ادامه خواهد داشت.
وی درباره این‌که نگرانی مردم از این است با انعقاد این قرارداد ایران بازار کالاهای چینی شود و چین طرف برنده باشد، گفت: شما باید این نکته را در نظر باشید که در حال حاضر چین می‌تواند تکنولوژی را به کشور وارد کند، بله درست است ما امروز کالای چینی را وارد کشور می‌کنیم اما آن چیزی که با این قرارداد وارد کشور می‌شود فرق دارد؛ آنان قرار است سرمایه وارد ایران کنند.
مقتدایی یادآور شد: بعد از برجام و هیأت‌های اروپایی که به کشور آمدند، می‌گفتند سرمایه، تولید و اشتغال و تکنولوژی به کشورمان می‌آورند، در حال حاضر می‌گویم که آن‌ها نشد می‌توانیم در یک همکاری درازمدت با یک کشوری مثل چین همکاری داشته باشیم چراکه این کشور در زمینه‌های مختلف می‌تواند مشتری خوبی برای کشور ما باشد.
وی تاکید کرد: تکنولوژی چین بسیار پیشرفته است. تمامی دنیا این کشور را به عنوان یک کشور دارای تکنولوژی قوی قبول کرده است. امروز چین در عرصه دیجیتال و زمینه الکترونیک حرف اول را می‌زند. ما قرار است از سرمایه این کشور استفاده کنیم و این شایعاتی که مطرح است، اصلا صحیح نیست.
این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی خاطرنشان کرد: حساسیت‌های امروز باعث می‌شود که هنگام نوشتن این قرارداد منافع ملی را در نظر بگیریم.
وی با بیان این‌که مردم نگران این هستند که سرنوشت این قرارداد مانند برجام شود، گفت: این کار بستگی به عزم و تلاش دو طرف دارد و بستگی به این دارد که مفاد قرارداد را چگونه قرار دهیم. عزمی که در کشور ما وجود دارد این است که ارتباطات تجاری و رفاقت‌های درون منطقه‌ای را افزایش دهیم؛ می‌خواهیم علاوه بر این‌که دو کشور از این قرارداد سود می‌برند کشورهای منطقه هم منتفع شوند.
