از خون به ناحق ریخته سردار سلیمانی ابزاری برای کاستن رنج ملت بسازیم

متن یادداشت سردار صنیع‌خانی که در اختیار ایلنا قرار گرفت، به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

چرایی تاخیر در شهادت حاج قاسم

عملیات طریق القدس و فتح بستان اولین منزلگاه او در کنار شهدا بود. در کنار پل سابله، ترکش می توانست قلب و مغز او را نشانه رود ولی انگشت را نشانه رفت و همین طور در عملیات‌های فتح‌المبین ، بیت‌المقدس، رمضان، والفجرها ،کربلاها و ... در عملیات‌های قرارگاه قدس، در پاکسازی منطقه از اشرار و قاچاقچیان در استان‌های  سیستان و بلوچستان و کرمان ، در قدم به قدم جبهه‌های افغانستان، عراق و سوریه و هر جایی که ندای «هل من ناصری» به گوش می‌رسید، او لبیک می‌گفت، می‌توانست منزلگه شهادت او باشد و نشد!

 انتظار نداشت آنقدر بین او، بسیجیان و پاسداران تحت امرآسمانی شده‌اش و بین او و فرماندهان هم رده شهیدش فاصله بیفتد. گریه‌هایش در جمع خانواده‌های شهدا و رزمندگان و ایثارگران را شاهد بودیم که شاه‌بیت آن پس از شهادت احمد کاظمی بود ولی تحقق آرزویش موکول به ساعت یک بامداد جمعه سیزدهم دی ماه، آن هم نه به دست سربازان صدامی و نه به امر فرماندهان بعثی، نه بدست حرامیان داعشی،  بلکه به دست نیروهای آمریکایی و به دستور مستقیم رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا.

 اما چرا امروز و بدین‌گونه ؟

بلی، امروز بیشترین نیاز را به حاج قاسم داشتیم. او باید کاری می‌کرد، کرد و کارستان شد. دراین شرایط بیشترین نیاز ما وحدت بین آحاد ملت بود که خون پاکش آن را محقق ساخت. در شبکه‌های مجازی پست‌هایی از افرادی با سلایق متفاوت در این‌باره مشاهده کردم از جمله مطب زیر:

 "یکی از آثار شهادت حاج قاسم، تقویت همبستگی ملی و نزدیک کردن عواطف گروه‌های مختلف مردم به یکدیگر و کاستن از فاصله های برآمده از شرایط سال‌های اخیر بوده است تا جایی که بسیاری از ایرانیان داخل و خارج که تنها عامل پیوندشان با جمهوری اسلامی عزت و سربلندی کشورشان است از اقدام آمریکا خشمگین‌اند" و این حرکت جنایتکارانه را محکوم می‌کنند.

 حال ما در پاسداشت این هدیه الهی که همان "وحدت همه اقشار ملت" است چه وظایفی را برعهده داریم؟

 قطعاً باید از خون به ناحق ریخته این قهرمان ملی ایران ابزاری بسازیم برای کاستن از درد و رنج ملتمان که زمینه ساز موفقیت های آینده و مایوس کننده دشمنان قسم خورده کشور عزیزمان ایران باشد.

روز جمعه بعد ازظهر، خبرنگار یکی از خبرگزاری‌ها با من تماس گرفت و از چگونگی انتقام گیری و خونخواهی حاج ‌قاسم سوال کرد. در پاسخ گفتم: انتقام حاج قاسم را خودش خواهد گرفت و حالا مشاهده می‌کنیم که روح پرفتوحش درین رابطه چه کرده و خواهد کرد.

 قطعاً انتقام، تنها به مقابله به مثل منتهی نمی‌شود که البته نشدنی است.

ما در قبال خون حاج قاسم، خون چه تعداد آمریکایی را بر زمین بریزیم تا تقاص گرفته باشیم؟ آیا قابل مقایسه است؟!  البته که نیست. او به تنهایی یک امت بود و هم وطنانمان در ایران و سراسر دنیا و حتی آزادگان سایر کشورها چقدر ازین فاجعه متاثر شدند و چه اشک هایی بر صورت ها جاری شد که همه نشان از عظمت آن بزرگمرد بود و است.

دیدیم و دیدند در تشییع جنازه او و سایر شهداء، در شهرهایی که مراسم تشییع برگزار گردید و در راهپیمایی و عزاداری در نقطه نقطه ایران اسلامی و حتی سایر کشورها، مردم کشورمان و انسان های آزاده چه عظمتی را به ثبت رساندند.

شأن و منزلت شهید جاویدمان حاج قاسم سلیمانی اقتضا می‌کند که رسانه‌های جمعی خصوصا صدا‌وسیما بیشترین مراقبت را برای حفظ این فضای مبارک ایجاد شده که همانا اتحاد و همبستگی ملی است به عمل آورند تا نیروهای نظامی و دستگاه دیپلماسی کشور در سایه این وحدت بتوانند ما را هر چه بیشتر در مسیر تحقق خواست های مردم عزیزمان به پیش برند.

سید علی صنیع خانی_۱۷/۱۰/۹۸