با صدور بیانیه‌ای؛
حزب «مجمع ایثارگران» اعلام موجودیت کرد
حزب «مجمع ایثارگران» در اطلاعیه اعلام موجودیت خود تاکید کرد که برای اصلاح امور باید از تغییر تصمیم‌گیرندگان و مدیران فراتر رفت.
به گزارش ایلنا، متن این اطلاعیه به شرح زیر است:
هوالحق
مردم فهیم و آزاده ایران
می‌دانیم که از مهمترین رویدادهای تاریخ ایران در اواخر قرن بیستم، تحول عظیم سیاسی فرهنگی با زیرساخت معارف آزادیخواهانه و معنویت‌گرا بوده که با تحقق انقلاب اسلامی نصیب ایرانیان شد. آنچه در این میان نقشی شگرف و در برپایی و بقای این تحول جایگاه ویژه‌ای را دارا بوده، استقلال، آزادی و جمهوریت کشورمان ایران بوده است.
در این میان امام خمینی (ره) در طول شکل‌گیری این هدف و این نگاه، در تعاملی صادقانه و پیوند با اقشار مختلف ایرانیان اعم از آزادیخواهان و استقلال طلبان و نخبگان، نقش بی‌بدیل خود را ایفا نموده و در رسیدن به خواست و آرمان سرکوب شده مردم، زحماتی طاقت فرسا را بر عهده گرفته و با اعتقاد و ایمان به نقش مردم، این تحول شگرف را تا رسیدن به اهداف دینی و ملی رهبری نموده و مردم نجیب و شریف کشورمان نیز در ایثار و فداکاری برای جاودانه ماندن، تزلزلی در خود راه ندادند.
مردم آگاه و مسئولیت‌پذیر ایران
اکنون نیز شما که ضمن باور به آرمان‌های برآمده از آموزه‌های دینی و پذیرش کرامت ذاتی انسان، می‌کوشید تا واقع‌بین بوده و خواسته‌های خود را با درک امکان‌ها و تنگناهای موجود دنبال کنید، یکبار دیگر در برابر آزمونی تاریخی قرار گرفته اید. آزمونی که گذر موفقیت‌آمیز از آن مستلزم هوشیاری و ایثار است. ایثاری که همانند هر نگرش دیگری حاوی اجزا بوده که از اجزای آن است "شناخت و آگاهی".
آگاهی از خطراتی که مردم ما و آرمانها و ارزش‌های‌شان را تهدید می‌کند.
آگاهی از اینکه انسان‌های معمولی در برابر قدرت و ثروت ناتوان‌اند.
آگاهی از اینکه انسان موجودی است که می‌تواند با اراده خویش از زندان خود، جامعه و طبیعت زاد شده و بسوی بی‌نهایت پرواز کند.
جزء دیگر ایثار "عاطفی" است. یعنی گرایش و تمایل مثبت نسبت به مردم، مستقل از جنس و قومیت و دین و مذهب آنها. گرایش به سرزمینی که ایران نامیده می‌شود و خاستگاه بسیاری از دانش‌ها و ارزشها بوده است.
گرایش به اراده و خواست تعیین کننده مردم. گرایش به آرمانها و ارزش‌هایی که بالاتر از منافع فردی و خانوادگی است.
جزء سوم ایثار "اراده" است.
با شناختی که از ایران و آرمان‌های مردمش داریم و عشقی که نسبت به آنها داریم، اراده کرده‌ایم که صدای کسانی باشیم که صدایی ندارند و پرچمدار ارزش‌هایی باشیم که به‌خاطر طمع و جهل و ترس به فراموشی سپرده شده‌اند. ایثارگری مبنایی است برای نوعی خودآگاهی و شکل‌دهی به گفتمانی برای تعالی ایران و دین و جمهوریت.
مردم شریف ایران
میهن عزیز ما روزهای دشواری را می‌گذراند. ضعف‌ها و نقصان‌های موجود در نظام اداره عمومی کشور موجب ناکارآمدی آن در حل مشکلات عمومی و تبدیل این مشکلات به معضل و بحران گردیده است. روندهای نادرستی که پیموده شده باعث گردیده تا کشور در برابر فشارهای خارجی سخت، آسیب‌پذیر شود. ترکیب این عوامل موجب پیدایش نارضایتی فراگیر و شکل‌گیری جامعه‌ای ناشاد، فاقد آرامش و ناامید گردیده است. حفظ میهن و دستاوردهای ناشی از تلاش و فداکاری مردمانش، مستلزم حضور آگاهانه، سازمان‌یافته و فداکارانه فرزندان ایران در عرصه‌های مختلف است.
ما به عنوان بخشی از فرزندان این ملت که فرصت حضور در وقایع دوران‌ساز و تجربه‌اندوزی از آنها را داشته‌ایم، برای ادای دین خویش به این سرزمین فعالیت جمعی خویش را آغاز کرده‌ایم. تجربه حضور در وقایع تاریخ‌سازی چون «انقلاب با آرمانها و انگیزه‌های دینی»، «دفاع ملی از یکپارچگی و حاکمیت ملی»، «تلاش برای سازندگی و آبادانی میهن» و «جنبش مردمی برای اصلاحات مردم‌سالارانه» به ما مسئولیت‌پذیری توأم با دردمندی آموخته است.
ما اگر چه تمایل به سهیم شدن در قدرت و اعمال آن را خواسته‌ای مشروع می‌دانیم اما آن را اولویت خود نمی‌دانیم. ما متشکل شده‌ایم تا از «ارزشها و آرمانها» یی دفاع کنیم که حفظ آنها برتر از آسایش، حفظ سلامت و جان خود می‌دانیم. اگر خود را ایثارگر می‌نامیم به معنای منت بر دیگران یا خودبرتربینی نیست. می‌خواهیم نماینده گفتمانی باشیم که تلاش بدون توقع و پرتوان و همراه با فدا کردن منافع شخصی برای خدمت به مردم و ارتقا میهن را ترویج می‌کند.
ما نیز باور داریم که فعالیت حزبی و تشکیلاتی با تعدد و تکثر بسیار احزاب، اثربخش نبوده و به نتیجه نمی‌رسد. مطلوب آن است که در جریان فعالیت‌ها به تدریج تعداد محدودی حزب فراگیر و سراسری داشته باشیم که هر کدام نماینده یک جریان و دیدگاه اجتماعی مشخص باشند، اما در شرایط کنونی ایران ایجاد تشکل‌های محدودتری را که هر کدام نماینده بخشی از جامعه هستند، به عنوان مقدمه‌ای برای تمرین تحزب و در نهایت پیوستن به یکدیگر و تشکیل احزاب فراگیر، واقع‌بینانه‌ترین گام ارزیابی می‌کنیم.
عوامل متعددی کشور را به وضعیت کنونی رسانده‌اند. عواملی که کم و بیش بر همگان آشکار شده است: حذف شایستگان و جذب افراد فاقد صلاحیت به دلیل نظارت استصوابی و ویژه‌گزینی، نامتناسب بودن اختیارات و مسئولیت‌ها در نهادهای قدرت، سیاست خارجی تقابلی و توسعه‌گریز، دخالت‌های برخی نظامیان در امور غیرنظامی، نهادینه شدن فساد و مقابله با انسجام و سامان‌یابی نیروهای سیاسی از جمله این عوامل هستند.
هیچ راه‌حل دوشبه‌ای برای مشکلات ایران وجود ندارد اما این سخن به این معنا نیست که هیچ راه‌حلی وجود ندارد. برای اصلاح امور باید از تغییر تصمیم‌گیرندگان و مدیران فراتر رفت. باید به تغییر خط مشی‌ها و راهبردها و در بسیاری از موارد به تغییر ساختارها اقدام کرد. حل مسائل ایران به نوعی اجماع ملی نیاز دارد و باید پشت سر اقدامات اصلاحی، اعتماد عمومی و حمایت عمومی شکل گیرد. هر راه‌حلی باید متکی به شهروندان ایرانی باشد و به هیچ قدرت خارجی متکی و وابسته نباشد. وظیفه همه ماست که با صراحت و صداقت خطیر بودن وضعیت کنونی را به مسئولان کشور گوشزد کنیم، شاید از خواب غفلت برخیزند و برای نجات میهن اقدام کنند.
به یاری خدا در فرصت‌های آینده در مورد راه‌حل‌های مشخص پیشنهادی برای مشکلات مشخص سخن خواهیم گفت. در اینجا تنها به خطوط کلی راه‌حل‌های پیشنهادی برای خروج از وضعیت نامقبول کنونی اشاره می‌کنیم.
نخستین گام، آزادی بیان و رسانه و گردش آزاد اطلاعات است. کاری که به هیچ وجه با وضعیت صدا و سیما به عنوان یک رسانه جناحی و مروج قهر ملی سازگار نیست.
گام دیگر اصلاح ساختاری در قوه قضائیه است. قوه قضائیه مستقل از جناح‌بندی‌ها، برخوردار از تعهد و تخصص حقوقی و دل‌مشغولی اجرای عدالت، نیاز همه جریان‌های سیاسی و در همه زمان‌هاست.
پذیرش حق ملت در برخورداری از انتخابات آزاد با تداوم نظارت استصوابی ممکن نیست. بدون انتخابات آزاد نیز برآمدن شایسته‌ها و اداره امور بر مبنای شایستگی حاصل نمی‌شود.
در راستای شایسته‌سالاری باید توان و انرژی ایرانیان خارج از کشور را هم به حساب آورده و برای حل مشکلات ملی به خدمت گرفت. ایرانیان خارج از کشور فرصت‌اند نه تهدید. سیاست داخلی شکوفا بدون سیاست خارجی تعامل و تنش‌زدا به نتیجه نمی‌رسد که این دو مکمل یکدیگرند.
بیش از هر زمان دیگری باید به محرومان اندیشید. نمی‌توان آنها را در دریای مشکلات رها کرده و شاهد نابودی شان در جمهوری بود که به نام محرومان تشکیل شده است.
این خطوط راهنمای خط‌مشی‌گذاری هستند نه خود خط مشی‌ها و در مورد خط‌مشی ها در آینده سخن خواهیم گفت.
ان شاءالله
بر اساس این گزارش، حزب مجمع ایثارگران اولین کنگره سراسری خود را در سالروز ورود آزادگان به میهن اسلامی با حضور شخصیت‌های سیاسی و فرهنگی برگزار کرد و پس از نهایی شدن موافقت‌های اولیه در کمیسیون ماده ۱۰ احزاب، موفق به اخذ پروانه فعالیت شده و رسماً اعلام موجودیت کرد.
حزب مجمع ایثارگران با تلاش و پیگیری جمعی از ایثارگران اصلاح طلب شکل گرفته است. در اولین کنگره سراسری این تشکل سیاسی اصلاح‌طلب در مرداد ماه سال جاری، اولین شورای مرکزی و هیأت داوری از سوی اعضای کنگره حزب انتخاب شدند. اعضای شورای مرکزی بعد از انتخاب در کنگره، جلسات خود را به طور منظم برگزار کرده و جواد امام را به عنوان دبیر کل برگزیدند. همچنین تشکیل ارکان مختلف حزب بر اساس اساسنامه از دیگر اقدامات اعضای شورای مرکزی مجمع ایثارگری بوده است.
حجت الاسلام محمدپروازی معاون فرهنگی شهید همت در لشکر ۲۷ محمد رسول الله، سردار مهدی کیانی از فرماندهان پیشکسوت در دوران دفاع مقدس، محسن ترکاشوند از فرماندهان جنگ و نماینده سابق مجلس شورای اسلامی، غلامرضا ظریفیان استاد دانشگاه، غلامعلی رجایی مشاور مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی، علیرضا علوی تبار، جواد قدیمی ذاکر، سردار رضا جورکش و ذبیح الله صفایی از مسئولان سپاه و نماینده سابق مجلس، رضا تهرانی، خسرو طالب زاده، سعید پورعزیزی، مرشدی، سردار نصرت الله کاشانی قائم مقام بنیاد شهید، ناصر خالقی و حسین لقمانیان نمایندگان سابق مجلس، مهندس سید حمید کلانتری، سردار عزیزمحمدی، محمود عزلتی مقدم، حسن رباطی، مجید خورشیدوند، حسین بی غم و سردار عباش سقایی از اعضای مهم هیات موسس و از اعضای اصلی این حزب هستند.
حزب مجمع ایثارگران با دریافت پروانه و انتخاب دبیر کل، به طور رسمی پا به عرصه فعالیت سیاسی در کشور گذاشته است.
