نفتکش سانچی مشکلی از حیث رادار و تجهیزات ردیابی نداشته است/ منطقه حضور کشتی از مناطق بسیار شلوغ و دارای ریسک بالا بود

به گزارش خبرنگار ایلنا، کاپیتان بهرامی در نشست خبری کمیته ویژه رسیدگی به حادثه نفت‌کش سانچی در توضیحاتی از این حادثه اعلام کرد: نفتکش‌ها با یک سری از استانداردهای جهانی ساخته می‌شوند و نفتکش سانچی هم یکی از آنها به شمار می‌رود. این نفتکش در سال ۲۰۰۸ توسط کشور کره‌جنوبی ساخته شد و تجهیزات ناوبری بسیار پیشرفته‌ای در آن نصب و تعبیه شده بود. استانداردهایی که این نفتکش را تایید کرده بود جز استانداردهای جهانی است که تایید صحت و سلامت و استاندارد نفتکش‌های بسیاری از کشورهای جهان توسط آنها انجام می‌شود.

سخنگوی شرکت ملی نفتکش ادامه داد: در روزهای اخیر برخی‌ها گفته بودند که چرا در نفتکش سانچی دوربین آنلاین نصب نشده بود تا بتوان در مواقع اضطراری تصمیم درستی اتخاذ شود. باید به این نکته توجه کرد که نصب دوربین آنلاین موضوعی نیست که بتواند مشکلات این چنینی و با چنان ابعادی را حل و فصل کند و اصطلاحا از لحاظ فنی کارایی ندارد. به گونه‌ای که ساعت‌ها تصویر ضبط می‌شود و حتی اگر مبنا را بر این بگیریم که این تصاویر به یک مرکز یا اتاق فرماندهی ارسال می‌شود، اتخاذ تصمیم در زمان حادثه بسیار مشکل است و اساسا کارآیی لازم را ندارد.

وی افزود: به عنوان مثال در زمان تصادف دو نفتکش که  پوسته و لایه‌های بدنه‌ آن شکافته شده و انفجارهای مهیب در حال رخ دادن است چه تصمیمی می‌توان برای آن گرفت؟ اساسا مبنای این تصمیم‌گیری هزاران مایل دریایی آن طرف‌تر قرار دارد و عملا نمی‌توان از روی چند ویدئو و تصویر مدیریت بحران صورت داد یا نظریه کارشناسی ارائه کرد.

بهرامی با بیان اینکه بر اساس اسناد و بررسی‌هایی که صورت گرفته جداره و پوسته نفتکش شکافته شده که این موضوع موجب اصطکاک و ایجاد انفجارهای مهیب در نفتکش سانچی شده است، اظهار کرد: صراحتا می‌گویم که چنین اتفاقی طی ۱۰۰ تا ۱۵۰ سال اخیر که قدمت صنعت تانکرسازی را مشخص می‌کند اتفاق نیفتاده بود و یک پدیده بسیار نادر به حساب می‌آید.

سخنگوی شرکت ملی نفتکش اضافه کرد: در بحث رادارها کلا تجهیزاتی که بر روی نفتکش‌ها و این گونه کشتی‌ها‌ نصب می‌شود دو نوع هستند که متشکل از رادارهای برد بلند و و رادارهای بردکوتاه هستند. برخی از این رادارها برای مسافت‌های طولانی مورد استفاده قرار می‌گیرند و برخی دیگر مربوط به مسافت‌های کوتاه است. از این جهت بر اساس بازرسی‌های مراجع بندری که قبل از حرکت هر نفتکش صورت می‌گیرد، نفتکش سانچی مشکلی از حیث رادار و تجهیزات ردیابی نداشته و تمامی مواردی که فصل پنجم کنوانسیون‌های مربوطه ذکر شده از سوی این نفتکش رعایت شده است و تحت نظارت شرکت‌های بین‌المللی کشتی ساخته و استاندارد دریافت کرده است.

وی با بیان اینکه راداردها تا فاصله ۳۰ تا ۴۰ مایلی را می‌توانند شناسایی کنند و پس از دریافت سیگنال‌های مربوطه هشدارهای مشخص را ارائه می‌کنند، گفت: موضوع اصلی این است که رادار مربوطه به کشتی سانچی چه چیزی را منعکس کرده است. در این راستا وضعیت آب و هوا، عمق آب، موج‌ها و بسیاری از مولفه‌های دیگر دخیل است که یکی از آنها شلوغ بودن منطقه تردد دریایی است که اتفاقا منطقه حضور نفتکش سانچی یکی از مناطق بسیار شلوغ و دارای ریسک بالا بود و از این جهت نمی‌توان اعلام کرد که رادار سانچی دارای مشکل بوده است.

بهرامی ادامه داد: وقتی نزدیک سواحل می‌شوید شرایط فرق می‌کند. در آبراهای باریک، مسیر را مشخص می‌کنند و کشتی‌ها باید از آنها عبور کنند. در باقی آب‌های آزاد،  طبق برنامه سفر و ملزومات دیگر  مسیر  انتخاب می‌کنند. گفتند مسیر سمت کره شمالی بوده در حالی که اینطور نیست. این مسیر استاندارد شرق چین به کره جنوبی است اما ریسک بالایی دارد.

وی با بیان اینکه در حرکت شبانه کشتی‌ها استانداری وجود دارد و از دیده‌بان استفاده می‌شود، اظهار کرد: از دانشجو به عنوان نفر مسئول استفاده نکردیم.‌ آنها صرفا در پل فرماندهی حضور داشته‌اند. در جاهایی که شلوغ است، فرمانده کارها را برعهده می‌گیرد. مسئولان کشتی، قبل از تغییر پست، ده دقیقه زودتر حاضر می‌شوند و تبادل اطلاعات می‌کنند.

سخنگوی شرکت ملی نفتکش با بیان اینکه سه افسر، نگهبانی در شیفت شب را برعهده داشتند گفت: به طور قطع در لحظه تصادم افسران در حال شیفت‌دهی بودند و این سه نوبت شیفت‌بندی تعریف شده است.

وی افزود: هر افسری که شیفت را تحویل می‌دهد باید در مدت‌زمان ده دقیقه اتفاقاتی که در طول شیفت رخ داده را به افسری که شیفت را تحویل می‌گیرد توضیح دهد.

بهرامی در پاسخ به این پرسش که شغل دریانوردی جز مشاغل سخت به حساب می آید اما به نظر می رسد که مشمول قانون مشاغل سخت قرار نمی‌گیرند، گفت: میانگین سنی افراد روی عرشه ۴۰ سال بوده است. قوانین مربوطه مصوب شده در خصوص استخدامی این است افرادی که از سال های دور هستند پرداختی آنان از صندوق نفت است، اما کسانی که از سال ۷۹ و ۸۰ آمدند پرداختی آنان از تأمین اجتماعی است و جز مشاغل سخت و زیان‌آور ثبت شده‌اند اما صندوق نفت این را نپذیرفته است.