نماینده تهران در یادداشتی:
دانش‌آموزان تنها شنونده ما هستند و صدایشان شنیده نمی‌شود
یک عضو فراکسیون امید مجلس در یادداشتی بر لزوم توجه به مشکلات فرهنگیان تاکید کرد.
به گزارش ایلنا، فاطمه سعیدی نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی در یادداشتی به بهانه فرارسیدن روز دانش‌آموز بر لزوم توجه به مشکلات دانش‌آموزان و فرهنگیان تاکید کرد.
این عضو اصلاح‌طلب کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس نوشت: برگی تاریخی و اثرگذار توسط دانشجویان خط امام ورق خورد و سفارت امریکا، به‌عنوان کانون دسیسه‌چینی علیه انقلاب بزرگ ملت ایران به دست فرزندان خمینی بزرگ و عزیز اشغال شد.
درباره این واقعه تاریخی حرف و بحث و تحلیل بسیار است و تا کنون نیز هرکس از زاویه نگاه خود آن را تحلیل کرده است. اما آنچه بر سر آن توافق داریم این است که روحیه استکبارستیزی مردم ایران در تمامی بزنگاه‌های تاریخی خود را نشان داده و دشمنان را به ناامیدی کشانده است.
امروز هم که شاهد خباثت دشمنان هستیم و می‌بینیم چگونه ماحصل مذاکرات و توافق هسته‌ای را تهدید می‌کنند در برابرشان می‌ایستیم.
روز ۱۳ آبان نماد استکبارستیزی ملت است و ما دوباره در صحنه خواهیم بود.
در این روز که سالگرد تبعید حضرت امام خمینی به ترکیه است بار دیگر با آن پیر سفر کرده عهد می‌بندیم که در برابر استکبار بایستیم و میراث گرانبهایش یعنی جمهوری اسلامی را حفظ کنیم.
اما این روز یک مناسبت تاریخی دیگر هم در خود دارد که همواره در سایه آن رخداد بزرگ یعنی اشغال سفارت امریکا مانده است.
تنها اقدامی که در روز ۱۳ آبان به مناسبت روز دانش‌آموز انجام می‌شود این است که دانش‌آموزان را به راهپیمایی می‌بریم اما این تنها کافی نیست.
در تمام ایام سال از مشکلات معلمان و فرهنگیان می‌گوییم که البته مهم است پس باید حل شود اما چقدر به مشکلات و سختی‌های دانش آموز بودن در ایران می‌پردازیم؟
در ذهن همه ما دانش‌آموز فردی است که باید به مدرسه برود، درس بخواند و فارغ‌التحصیل شود. گویی ما هیچ وظیفه‌ای جز تامین لوازم‌التحریر و ثبت‌نام در مدرسه نداریم.
صدای دانش‌آموز ایرانی امروز شنیده نمی‌شود. نه رسانه‌ای و نه تریبونی حاضر نیست، صدای دانش‌آموز باشد. دانش‌آموزان تنها شنونده ما هستند به مناسبت‌های گوناگون برایشان از کلاس درس تا راهپیمایی ۱۳ آبان صحبت می‌کنیم اما نمی‌شنویم آنها چه می‌گویند و چه می‌خواهند.
امروز در ساختار آموزشی ما حفره‌های بزرگی وجود دارد که مستقیماً زندگی و آینده دانش‌آموزان را متاثر از خود می‌کند. لازم است تصمیم بگیریم با دانش‌آموزان گفت‌وگو کنیم؛ نه اینکه تنها ما بگوییم و آنها بشنوند.
