وکلای سرپرست به وکلای جوان نگاه حمایتی داشته باشند/ راهکار اصلی رفع مشکلات صنفی وکلا طرح توسعه کانون هاست

هما داودی در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در مورد مشکل اشتغال وکلای جوان و وظیفه کانون‌ها دراین باره گفت: مسئله کم بود کار برای وکلای جوان مشکلی است که در سال‌های اخیر با آن مواجه هستیم و علل مختلفی در ایجاد این وضعیت موثر بوده است از این جمله می‌توان به مسائلی چون افزایش تعداد وکلا در سال‌های اخیر که سبب شده میزان کار ارجاعی به هر وکیل کاهش یابد، اشاره کرد.

نائب رییس اتحادیه سراسری کانون‌های وکلای ایران گفت: از یک سو می‌گوییم در کشور ما تعداد پرونده‌های مطرح در دادگستری زیاد است و تعداد ورودی‌های سالانه متناسب با جمعیت نیست و باصطلاح باید فکری برای کاهش مراجعه مردم به دادگستری کرد. از سوی دیگر عده‌ای می‌گویند که تعداد وکیل متناسب به جمعیت نیست و باید افزایش یابد و از سوی دیگر می‌بینیم با همین تعداد وکیل و با این میزان وروردی‌های پرونده بازهم وکلا بویژه وکلای جوان فاقد کار هستند. علّت چیست و چه راهکاری وجود دارد. 

این حقوقدان خاطر نشان کرد: یک علّت این مشکل می‌تواند ضعف فرهنگ مراجعه به وکیل باشد که هنوز بسیاری از افراد نمی‌دانند که مسائل حقوقی تا چه حد تخصصی است و هر کسی می‌خواهد قرارداد بنویسد خودش دست به قلم می‌شود و منشأ بسیاری از اختلافات و پرونده‌های دادگستری همین قراردادهایی است که مردم بدون مراجعه به وکیل یا حقوقدان تنظیم می‌کنند. در حالی که اگر قرارداد را یک حقوقدان بنویسد ، حقوق طرفین قرارداد بیشتر تأمین و تضمین می‌شود. علاوه بر این حالت، بسیاری از افراد که درگیر پرونده‌های قضایی می‌شوند ، زمانی به وکیل مراجعه می‌کنند که باصطلاح کارد به استخوان رسیده است و دیگر کاری از دستشان بر نمی‌آید. این اشتباه است و کارهای حقوقی باید از ابتدا زیر نظر یک حقوقدان انجام گیرد .

او بیان داشت: علّت دیگر در سطح کلان و مربوط به حوزه قوانین و مقررات است . اگر وکالت اجباری شود ، به نحو چشمگیری از حجم این مشکل کاسته خواهد شد.اما علّت اصلی و ریشه همه این مشکلات مربوط به عدم توسعه کانون های وکلاست. در این مورد راهکارهای متفاوتی وجود دارد. از سطح خرد تا کلان. در سطح خرد آنچه مربوط به وکلای معمّر و یا وکلای سرپرست می‌شود این است که نگاه حمایتی داشته باشند و  به جوان‌تر ها کمک کنند و پرونده‌هایی را به آنها ارجاع دهند امّا این چاره اصلی نیست.

داودی تشریح کرد: تا آنجا که مربوط به کانون‌ها می‌شود این است که اگر با یک نگاه خرد و موردی ، به موضوع نگاه کنیم بله کانون‌ها وظیفه‌ای برای ایجاد اشتغال ندارند و نمی‌توانند و نباید وارد این وادی شوند . امّا اگر با یک دید وسیع‌تر و با توجه به امکاناتی که کانون‌ها و اسکودا در حوزه « برنامه ریزی درازمدت »  دارند و می‌توانند داشته باشند نگاه کنیم می‌بینیم کانون‌ها  و اسکودا هم مسئول هستند . ما می‌توانیم از فرصت‌های قانونگذاری ، از رایزنی و تعامل با مراجع قانونگذاری و تصمیم سازی  در جهت « توسعه » کانون‌ها استفاده کنیم و توسعه کانون‌ها یعنی توسعه وضعیت وکلا .

او تصریح کرد: این همان چیزی است که مدت‌هاست مطرح کرده‌ام و بر آن تأکید دارم . راه چاره بسیاری از مشکلات فعلی و خروج از وضعیت موجود فقط توسعه کانون هاست . امری که از ابتدای پدیداری نهاد وکالت در ایران ، مغفول بوده است . مسئله توسعه کانون‌ها یک مسئله ایده آلی نیست که به شکل رمان و داستان نوشته شود . نیاز ضروری کانون‌ها و وکلاست و باید جدّی گرفته شود . مدت‌هاست تلاش می‌کنم « ادبیات  و گفتمان توسعه » کانون ها نهادینه شود تا بتوانیم بعد از این مرحله وارد سیاست گذاری توسعه کانون‌ها و اتحادیه شویم .

داودی اذعان داشت: نکته آخر این است که در حال حاضر در یک « بزنگاه تاریخی » برای توسعه هستیم که اگر آن را از دست بدهیم و مرتکب « فرصت سوزی » شویم دیگر معلوم نیست تا چند سال دیگر چنین فرصتی را دوباره به دست آوریم. بعد از ردّ لایحه جامع وکالت از سوی مجلس، هر چند که دیگر قرار نیست کل قوانین و مقررات مربوط به وکالت اصلاح و بازنگری شود و ظرفیت محدودی برای تغییر برخی از مقررات ، پیش‌بینی می‌شود امّا باید از این فرصت محدود بیشترین استفاده را کرد و اولویت‌ها و دردهای اصلی جامعه وکالت را درنظر داشت . یکی از مهم ترین آنها بیمه درمانی وکلا و مسئله اشتغال است . بازهم تأکید می‌نمایم این مسئله باید در سطح کلان و سیاست گذاری های قانونی حلّ و فصل شود .