تحلیل روزنامه رژیم صهیونیستی از روابط ایران و روسیه
یک روزنامه رژیم صهیونیستی در مقاله ای با عنوان «تاثیر اتحاد ایران و روسیه» استدلال هایی را برای لزوم ادامه دیالوگ ها با رییس جمهور بعدی آمریکا برای حفظ امنیت منافعش در منطقه مطرح کرد.
به گزارش ایلنا، روزنامه هاآرتص متعلق به رژیم صهیونیستی در گزارشی با تاکید بر اینکه در سال گذشته شاهد تعامل بی‌سابقه ایران و روسیه بوده‌ایمف نوشت: دو کشور سابقه‌ای طولانی در روابط دارند که اخیرا این روابط را از زمان امضای توافق هسته‌ای بین ایران و قدرت‌های جهان تقویت کرده‌اند.
مسکو و تهران توافق‌هایی را برای ساخت راکتورهای هسته‌ای جدید، ادامه ساخت‌وساز رآکتور بوشهر و توزیع موشک‌های زمین‌به‌هوای اس-۳۰۰ امضا کرده‌اند که مورد آخر مربوط به مسئله‌ای است که روس‌ها سال‌ها به دلیل فشار آمریکا و اسرائیل از انجام آن خودداری می‌کردند. حال مسئله فروش جنگنده روسی به ایران نیز مطرح شده است؛ این در حالی است که اتحاد این دو کشور در حوزه اطلاعاتی و نظامی برای حمایت از بشار اسد است.
همکاری‌های این دو کشور در استفاده روس‌ها از پایگاه هوایی همدان در ایران متجلی شد. این اولین بار بود که روس‌ها از یک پایگاه خارجی برای حمله به یک کشور سوم استفاده کردند. همچنین اولین بار در تاریخ ایران بعد از انقلاب اسلامی بود که ایران که به یک کشور خارجی اجازه استفاده از پایگاه هوایی‌اش را داده است
این توافق به دلیل انتقادهای داخلی در ایران به طور موقتی متوقف شد و ایران در بیانیه‌اش تاکید کرد که این توافق در صورت لزوم مجددا آغاز خواهد شد.
این تحولات وضعیت ایران را به عنوان یک بازیگر هسته‌ای در خاورمیانه تقویت کرده و نقش مهمی در آینده تحولات سوریه و عراق به ایران داده است.
دو شاخصه این تحولات، تقویت حزب‌الله و تضعیف عربستان سعودی است که مشخصا هیچکدام با منافع اسراییل هم‌خوانی ندارد.
در مقابل به نظر می‌رسد روابط روسیه و اسراییل در سال‌های اخیر تقویت شده است. با این وجود شرایط نشان می‌دهد که منافع روسیه در افزایش نفوذ دشمن اسراییل، ایران و حزب‌الله در سوریه و عراق و لبنان است. این تحولات در شرایطی رخ داد که اتخاذ رویکردهای جدید برای روسیه و همپیمانانش متقاعد‌کننده بود.
آمریکا به افزایش مداخلات در منطقه علاقه‌ای ندارد و با ابقای اسد در قدرت و افزایش مداخلات روسیه در منطقه تا زمانی که این دخالت‌ها در راستای شکست داعش باشد، موافق است.
ترکیه که از تجزیه سوریه و ایجاد یک دولت کرد می‌ترسد نیز با این شرایط موافق است و ابقای اسد و تقویت ایران و روسیه را پذیرفته است.
عربستان سعودی نگران تقویت محور شیعی در منطقه است، اما به جز ادامه توزیع سلاح و پول به گروه‌های معارض در سوریه قادر به ایجاد تغییر دیگری در این موقعیت نیست.
اسراییل قادر به تاثیرگذاری بر مسیر این تحولات نیست و دیالوگ‌های ادامه‌دار با روسیه بسیار مهم است و باید علیرغم تضاد منافع، ادامه پیدا کند.
همکاری اسراییل با کشورهای سنی عرب اگر روند تضعیف محور سنی در منطقه ادامه داشته باشد جذابیتش را از دست خواهد داد. تعامل مجدد با ترکیه نیز با توجه به تغییرات اخیر در سیاست‌های ترکیه محدود خواهد شد لذا در پرتوی این تحولات حیاتی است که اسراییل دیالوگ‌هایش را با دولت بعدی آمریکا تا جایی که ممکن است، تقویت کند