اختلافنظر احمد توکلی و آیتالله آملی لاریجانی درباره فساد سیستمی
نماینده پیشین مردم تهران در مجلس با انتشار یادداشت کوتاهی در کانال تلگرامی خود به تشریح اختلافنظرش با رییس قوه قضاییه در تعریف «فساد سیستمی» پرداخت.
به گزارش ایلنا، احمد توکلی با انتشار یادداشتی در کانال تلگرامی خود تحت عنوان «منظور من از فساد سیستمی چیست؟/ اختلاف تعریف با آیت الله لاریجانی» نوشت: فکر میکنم آیتالله آملی در تعریف با ما همراه نیست و تلقی من از صحبتهای ایشان این بود که وقتی ما میگوییم فساد سیستماتیک یعنی کل سیستم خراب است. در حالی که اگر کل سیستم خراب بود، دیگر جای مبارزهای باقی نمیماند و ما از مبارزه قوه قضاییه دفاع نمیکردیم.
این نماینده پیشین مجلس ادامه داد: مقصود از فساد سیستمی این است که دستگاههای مسئول مبارزه با فساد، خودشان مشکل پیدا کردهاند. این واقعیت را هیچکس انکار نمیکند. خود آیتالله آملی هم گفتند پارسال ۵۰ قاضی را معلق کردهاند. این عدد در مقابل تعداد کثیر قاضی پاک، زیاد نیست، اما چون اینها در یک جا متمرکز نیستند و پخش هستند، محیط را خراب میکنند و تلقی مردم هم این است که وضع بیشتر از اینها خراب است.
توکلی یادآور شد: البته طبیعتاً هم باید این عدد از ۵۰ تا بیشتر باشد، چون باید پذیرفت که همیشه تمام مجرمان پنهان یکباره به تله نمیافتند. در نتیجه اعتمادی که باید به این دستگاه که محل پناه است، وجود داشته باشد، مخدوش میشود.
او اضافه کرد: وقتی اعتماد به دستگاه قضا مخدوش شد، همچنین بازرسی کل، دیوان محاسبات، کمیسیون اصل ۹۰، سازمان حسابرسی و همه جاهایی که مسئول مبارزه با فساد هستند، همینطور اعتماد به آنها مخدوش شد؛ دیگر سیستم به راحتی نمیتواند از خودش دفاع کند. درست مانند وضعیتی که گلبولهای سفید که حافظ سلامت و مدافعان بدن هستند کارشان مخدوش شود، سیستم «ام.اس» میگیرد و به این صورت از هرجا امکان دارد، آسیب ببیند.
نماینده مردم تهران در مجلس نهم خاطرنشان کرد: ادعایمان این نیست که همه سیستم خراب است، ما میگوییم سیستم بخشی از قدرت دفاع خود را از دست میدهد و لذا نمیتواند فعالانه برخورد کند. لذا میگوییم فساد سیستمی است. اگر ما قانع شویم که فساد سیستمی است، آنگاه با آن سیستماتیک مبارزه میکنیم و مبارزه نقطهای نمی کنیم. میفهمیم که باید خیلی چیزها را با هم ببینیم و لذا بر اساس این تحلیل نظام یافته، با فساد نظام یافته برخورد میکنیم.
توکلی در پایان این یادداشت نوشت: در مجلس شورای اسلامی در سالهای اخیر وقتی چیز جدیدی مطرح میشد، مخصوصاً وقتی بدون مقدمه بود، ما همیشه نگران این بودیم، ببینیم به جز اینکه خود حرف چیست، پشت حرف چیست. مثلاً پیشنهادی در حین بررسی لایحهای در سال ۹۴ میآمد که قاعدهای مالیاتی را تغییر دهیم بعد در انتهای پیشنهاد این جمله بود که این حکم شامل پروندههای در دست بررسی باقی مانده از سال ۱۳۹۰ تا کنون نیز میگردد. ما اینجا حساس میشدیم که پرونده چه کسانی از سال ۹۰ تا الان مانده است؟ قاطعانه میویم که حق داشتیم، شک کنیم. نمیگویم حتما شک ما درست بوده، ولی حق داشتیم. چون ما دیدهایم که در مجالس تصمیمگیری، آدمهای فاسد نشستهاند. وقتی آن کسی که رئیس کمیسیون است، بعد ردصلاحیت میشود، معنی این چیست؟