پیام آیت الله وحید خراسانی به همایش قرآنی یاسین در آینه معرفت
مرجع تقلید شیعیان تاکید کرد که سوره مبارکه یاسین به قدری عظمت دارد که برای هر محتضری خوانده شود، برایش سکرات مرگ سبک می شود آن وقت اگر کسی در تمام عمر این سوره را بخواند چه می شود؟ خدا می داند و بس.
به گزارش ایلنا، آیت الله وحید خراسانی امروز پنجشنبه در پیامی به دومین همایش قرآنی «یاسین در آینه معرفت» که در دارالقرآن علامه طباطبایی(ره) قم برگزار شد اظهار داشت: الحمدلله توفیق عظیمی نصیب جمع شما شده است. اولا ارتباط با حضرت زهرا (س) است. از خصوصیات ارتباط با حضرت زهرا (س) این است که آن حضرت در کانون فیض و معرفت قرار دارد و هر کسی که با مرکز دایره در ارتباط است، با همه دایره در ارتباط است. ما هنوز به آن حقیقت پی نبرده ایم که در مرکز دائره ی وجود چه شخصیتی قرار دارد.
در حدیث شریف کساء آمده است: «هم فاطمه و ابوها و بعلها و بنوها» در همین جمله باید فکر کرد؛ زیرا آنچه عقل هر حکیمی را مبهوت می کند، این است که اول شخص عالم و آدم پیغمبر خاتم (ص) است و دوم شخص عالم و آدم وصی بلافصل خاتم است. آن دو بزرگوار دیگر امام حسن(ع) و امام حسین(ع) به اتفاق عامه و خاصه، هر دو سید تمام اهل بهشتند و خدا جنت عدن را به این دو امام معصوم(ع) زینت داده است.
آن وقت، چنین کسانی وقتی زیر کساء یا عبای پیامبر (ص) قرار می گیرند؛ یعنی اجتماع این پنج نور پاک واقع می شود، ام سلمه از پیامبر (ص) تقاضا می کند که او هم در زیر کساء با اینان قرار گیرد. حضرت فرمودند: «انت علی خیر»، ولی خواست او را اجابت نکردند که این محدوده ی اختصاصی است. حدیث کساء مورد اتفاق فریقین قرار دارد و درباره ی این پنج نور پاک، آیه ی شریفه ی تطهیر نازل گشته است: «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا»
حال این پنج نور پاک و باعظمت هنگامی که معرفی می شوند، گفته می شود: فاطمه است و پدر فاطمه. در اینجا پیامبر اکرم (ص) –که شخص اول عالم است- به عنوان پدر فاطمه معرفی می شوند. آن شخص دوم عالم به عنوان شوهر آن حضرت معرفی می شوند؛ که عبارت چنین است: فاطمه است و شوهر فاطمه.
و بعد در آن حدیث آمده که فاطمه است و دو پسر فاطمه. پس، حضرت زهرا (س) مرکز دائره است. بی تردید کسی که با این مرکز دائره مربوط باشد با همه دایره ارتباط دارد. دایره وجود هم فقط دور این عده می گردد. و الان «بیمنه رزق الوری و بوجوده ثبتت الارض و السماء» کسی که به وجود او، آسمان و زمین ثابت است، آخرین فرزند معصوم فاطمه(س) است این است که فضیلت و عظمت ارتباط با آن حضرت قابل وصف نیست؛ حال به هر طریقی و هر راهی که باشد. بنابراین، حضرت فاطمه (س) تنها کسی است که با تمام آل عبا رابطه ای بلافصل دارد. با آنکه پیامبر گرامی بالاترین شأن را دارد، رابطه او با امام حسین(ع) به واسطه حضرت زهرا (س) است. حضرت علی (ع) فرزندان دیگری هم داشته است؛ اما بدون پیوند با حضرت زهرا(س) از چنان عظمت و جایگاهی برخوردار نشدند.
با توجه به مطلب بالا است که عظمت و فضیلت اهدای ثواب خواندن سوره ی مبارکه ی یاسین به حضرت زهرا(س) آشکار می گردد. البته عظمت سوره یاسین برای همگان آشکار نیست. مردم غافلند از عظمت سوره ی مبارکه ی یاسین. و ما مدت چهار سال است، به فضل خدا، به تفسیر این سوره ی مبارکه پرداخته ایم. در این مدت، فقط تا آیه ی پنجم و ششم توانسته ایم تفسیر کنیم. عظمت این سوره از آنجاست که آنچه خداوند از اول خلقت نازل کرده است، تمام آنها در قرآن کریم موجود بوده و عصاره ی آن در سوره یاسین است.
این سوره به قدری عظمت دارد که برای هر محتضری خوانده شود، برایش سکرات مرگ سبک می شود (خفف الله عنه). آن وقت اگر کسی در تمام عمر این سوره را بخواند چه می شود؟ خدا می داند و بس. این است که ما در حال غفلت به سر می بریم و یاسین «گوهر ناشناخته» است.
مهم این است که سوره، سوره خود پیغمبر است که گفته می شود «یاسین» اسم آن حضرت است. بعد از «یاسین»، قسم به قرآن حکیم است که محققا تو از پیامبران و بر صراط مستقیم هستی: «انک لمن المرسلین علی صراط مستقیم» از این رو، این سوره قلب قرآن است. حال وقتی خوانده شود، گفته شد ثواب آن را به حضرت زهرا (س) هدیه کن؛ زیرا من وقتی این سوره را می خوانم، یاسین من است؛ اما وقتی به حضرت زهرا (س) هدیه شد، می شود یاسین فاطمه زهرا (س) که اکسیر اعظم است؛ این جاست که حالات و شخصیت انسان را منقلب می کند. همه آثار در این دنیا ظاهر نمی شود. از اول جان کندن به بعد، نورانیت آن آشکار خواهد شد.
به هر حال از خصوصیات حضرت زهرا(س) این است که با خدمت و خواندن سوره مبارکه ی یاسین برای ایشان، اسم این شخص در دفتری خاص نوشته می شود. نزد هر امام و نزد شخص پیامبر اکرم(ص) دفترچه و حسابی مخصوص برایش باز می شود، هر جا برود آبرومند است. اگر مشهد پیش امام هشتم (ع) برود، آیا به چشم عادی به او نگاه می کند؟ این قضیه واضح است که چنین نیست. اگر کربلا برود، امام حسین(ع)، جور دیگری به او نگاه می کند. اگر برود پیش حضرت معصومه(س)، طور دیگری نگاهش می کند؛ یعنی، این فرد برای مادر ما این طور قدمی برداشته است.
اینها را باید درک کرد. ما آنقدر عمرمان را بیهوده تلف کرده ایم که حسرتش برای فرداست اما، اگر این عمر در راه کلام الله و آل الله صرف شد، دیگر در قیامت حسرتی نخواهد بود. زیرا نگاه امامان معصوم(ع) به او به این طرز است که برای مادر ما چنین قدمی برداشته است. وقتی عمر این گونه صرف شد دیگر حسرتی نیست.
