کریمی:
یکی از کهنه‌ترین زخم‌های جامعه ایران، مسئله سیاست خارجیِ آسبب‌خورده است
استاد روابط بین الملل گفت: امروز جامعه ما یک جامعه زخم خورده است و زخم های مختلفی دارد، یکی از کهنه‌ترین زخم‌های این جامعه مسئله سیاست خارجی آسیب خورده است و هیچکس تقریباً در این جامعه وجود نداره که این را انکار کند. زخم سیاست خارجی است که باعث شده ما در سرمایه گذاری دچار مشکل شویم، اعتماد ملی‌مان دچار مشکل شود، مسئله فرار مغزها، مهاجرت پذیری‌مان و همه این ها تحت تاثیر مسئله سیاست خارجی است که به نظرم عمیق ترین زخم کهنه ایران است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، ساسان کریمی استاد دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران در همایش گفت‌وگوی ملی درباره وفاق، گفت: وفاق باید در هر گفتمانی که دولت‌ها برای خودشان بر می‌گزینند به طور راهبردی باشد، یعنی به طور استراتژیک و در بلند مدت به درد خود کشور بخورد، من با اینکه می‌گویند به درد مردم و معیشت مردم بخورد، بسیار مخالفم؛ برای اینکه این در واقع یک عبارت پردازی دلچسب و زودهنگامی است که از نظر من انحرافی و نشان‌دهنده این است که به قول معروف فرد تا نوک دماغش را می‌بیند.
این استاد سیاست خارجی عنوان کرد: واقعیت این است که هر گفتمانی که شامل وفاق باشد باید به درد کشور بخورد، کشور شامل مردم امروز و فردا است، نه فقط امروز. نگاه کوتاه مدت عامل همین ناترازی امروز است. در افق‌های بین‌المللی وفاق دو معنی اصلی می‌تواند داشته باشد، از نظر من یک وفاق در داخل است که به دنبالش هستیم، یک وفاق به روابط ما در حوزه بین المللی و به حوزه‌های جهانی باز می‌گردد و این می‌تواند کمک کند.
این استاد روابط بین‌الملل بیان کرد: حداقل مردم دوبار به برجام در سال‌های ۹۲ به واسطه یک مطالبه و در سال ۹۶ به واسطه یک دستاورد، رای دادند. هنگامی که برجام به دست آمد، رفاهی را ایجاد کرد و در داخل بین مردم یک امیدی به وجود آورد که باعث بهتر شدن انتخابات در سال ۹۶ نسبت ۹۲ شد، اما آن چیزی که به برجام آسیب زد از داخل بود، اتفاقاً از جنس همین بود که وفاق وجود نداشت. پشتیبانی از یک قراردادی که به هر حال دولت منتخب رفت و بست در هر دو جهت چه وفاق داخلی چه وفاق خارجی به روابط خارجی ما کمک می‌کرد و به هر حال اتفاق مثبتی بود.
کریمی عنوان کرد: امروز جامعه ما یک جامعه زخم خورده است و زخم های مختلفی دارد، یکی از کهنه‌ترین زخم‌های این جامعه امروز مسئله سیاست خارجی آسیب خورده است و هیچکس تقریباً در این جامعه وجود نداره که این را انکار کند. زخم سیاست خارجی است که باعث شده ما در سرمایه گذاری دچار مشکل شویم، اعتماد ملی‌مان دچار مشکل شود، مسئله فرار مغزها، مهاجرت پذیری‌مان و همه این ها تحت تاثیر مسئله سیاست خارجی است که به نظرم عمیق ترین زخم کهنه ایران است.
کریمی بیام کرد: دو دهه است که ایران در تنگنای امنیتی سازی قرار دارد، که یا طرف‌های خصمی مانند رژیم صهیونیستی یا از اشتباهات داخلی خودمان به مسئله دامن زده شده است و ما مرتباً داریم بیشتر و بیشتر در این تله دست و پا می‌زنیم. به نظرم این تله با وفاق داخلی و گشایش در روابط خارجی‌مان می‌تواند، گشایش پیدا کند و می‌توانیم این ناامیدی فراگیر، عدم مشارکت انتخاباتی و غیرانتخاباتی را ترمیم کنیم.
وی گفت: اگر امروز جامعه جهانی را به واسطه نظم متفاوتش نسبت به گذشته درست ارزیابی کنیم و بدانیم که بازیگران متعدد و در سطوح مختلفی که این جامعه دارد، دیگر منحصر به دولت ها نیستند، پس معادلات مختلف از جنس معادلات اتحاد و غیره ایجاب می‌کند، وفاق های هوشمندانه تری با کشورهای مختلف و در داخل خودمان، در منطقه و در محیط جهانی داشته باشیم.
